DE REGERING HEEFT zichzelf een koopkrachtversterking gegeven van 50 procent. Ook de leden van de Staatsraad, directeuren en onderdirecteuren zullen verhogingen ontvangen. In tegenstelling tot de ambtenaren en gepensioneerden die SRD 2.500 om SRD 1.800 ontvangen voor zes maanden als koopkrachtversterking, zal dat van de regering doorgaan tot na hun zittingstermijn.
Dat bericht dat de regering zichzelf rijkelijk heeft bediend met een verhoging kwam in dezelfde periode als het nieuws dat het verstrekken van koopkrachtversterking aan de gepensioneerden en AOV’ers is uitgelopen op een fiasco. Ook de mensen met een beperking die met de SRD 1.750 in de maand nog nauwelijks kunnen overleven hebben deze maand klachten over de uitgebleven overmakingen.
Waarom zijn de regeringslieden niet solidair met de bevolking? Zo mag het gros verarmen en de regeringslieden zegenen zichzelf
Dit alles tegen de achtergrond dat de kosten voor levensonderhoud extra omhoog zijn gegaan en nog meer zullen toenemen. De regering stopt subsidie op elektriciteit en ook op kookgas. Daarnaast is het Internationaal Monetair Fonds (IMF) een veel strengere begrotingsdiscipline beloofd, dus wat nu wordt uitgegeven aan de koopkrachtversterking van de regeringslieden en topambtenaren zal weer uit de zakken van de samenleving moeten worden geklopt; linksom of rechtsom.
Een aparte redenering in de memorie van toelichting is dat de regering behoort tot één der machten van de trias politica. Recent is de rechterlijke macht naar willekeur van de regering gezegend met een verhoging en nu mag – weer ad-hoc – een verhoging voor de uitvoerende macht dus niet achterblijven, aldus de redenering. Deze redenering is een gedrocht, want de verhoging van de bezoldiging voor de rechterlijke macht lijkt sterk op favoritisme, aangezien het op geen enkele manier aansluit bij wat eerder bepaald is geworden over bezoldigingen bij deze belangrijke pijler van de democratie.
De regering vraagt begrip voor de verhoging en zegt dat sedert 1994 toelagen voor de regeringslieden niet zijn verhoogd. Natuurlijk zijn regeringslieden ook mensen en hebben ze uitgaven, maar ze behoren niet bepaald tot de bedelstaf met dienstwagens, lijfwachten en allerlei buitenlandse reizen waar ze ook nog per dag een extra vergoeding voor krijgen.
Minister Albert Ramdin zei eens bij het actualiteitenprogramma ‘To the Point’ dat de gemeenschap de tering naar de nering moet zetten. “Je bepaalt zelf hoeveel je uitgeeft en als je niet zoveel kan tanken, moet je dan minder rijden”, zei de bewindsman met woorden van gelijke strekking. Waarom zijn de regeringslieden niet solidair met de bevolking? Zo mag het gros verarmen en de regeringslieden zegenen zichzelf. Meer wijsheid was verwacht van deze minister van Financiën en Planning, Stanley Raghoebarsing. Immers, hij heeft in de begroting zodanig gesnoeid dat sommige ministeries gewoon niet kunnen werken.
En dan de vakbeweging. Terwijl twee leden van de Staatsraad, die namens de vakbeweging in het orgaan functioneren voor akkoord hebben getekend voor deze verhoging, is de vakbeweging plots ontstemd. Evaluatie van de eigen besluitvormingsprocessen lijkt bij deze op zijn plaats. De actievoerenden die de spreekwoordelijke kinderen van de rekening zijn, verdienen een betere vertegenwoordiging. Laat ook dat gezegd zijn.