door Steven Seedo

PARAMARIBO — “Als je het hoort wil je meteen dansen of meespelen. De kawina elementen hoor je ook in verschillende muziekstijlen. I just love my roots“, zegt Cherish Snijders, die samen met haar oom, de fluitist Ronald Snijders, al jaren musiceert. “Ik treed al ruim 27 jaar op met oom Ronald. Ik was tien jaar toen ik voor het eerst optrad in Rotterdam bij Café De Doelen”, mijmert ze. Om bevlogen te vervolgen: “Daar zong in het nummer ‘Ala presi’ voor het eerst live.”

Oom en nicht deelden ook in Zuid-Afrika, Litouwen, Hongarije en op het befaamde North Sea Jazz Festival van Nederland het podium. In Suriname heeft Snijders meer dan vijftien keer met haar muzikale oom opgetreden. De laatste keer was in mei toen hij er was voor een herdenkingsconcert ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van zijn overleden vader de musicus Richenel Edgar, beter bekend als Eddy. Met de Ronald Snijders Band heeft ze geparticipeerd in een aantal kinderprojecten, waarbij ze steeds de kotikawinabespeelde. Met haar oom deed ze verder diverse radio- en televisieoptredens in Nederland, waaronder het praatprogramma ‘De Wereld Draait Door’ en ‘Vrije Geluiden’.

Snijders vindt het schitterend om met een virtuoos als haar oom Ronald op te treden. Hij is ook haar peetvader. “I love him. Het leukste aan de optredens met oom Ronald is dat hij me de gelegenheid geeft om mezelf te ontplooien door middel van solo’s.” Ze twijfelt er niet aan dat ze haar eigen muziekcarrière zal lanceren. “Zeker weten! Mijn tijd komt!”

Snijders bespeelt het percussie-instrument kotikawina vanaf haar dertiende. Op haar vijftiende maakte ze die tot haar hoofd instrument. De kotikawina bespelen zegt ze zichzelf te hebben aangeleerd door te luisteren naar cd’tjes. De belangstelling voor dit instrument werd gewekt door een ander familielid. “Ik heb een neef – Giovanni Essed – die kotIkawina speelde in zijn band Ondrofeni en ik dacht ‘ja, dat wil ik ook doen’. Hij is mijn inspiratiebron geweest.”

Ouders

Ze bespeelt naast de koti alle percussie-instrumenten en kan overweg op de gitaar en piano. Ze kan ook goed zingen. Haar zangtalent is te bewonderen in de diverse kinderliedjes van haar beroemde oom. “Ik heb Surinaamse kinderliedjes gezongen, zoals ‘Ala presi’, ‘Fa yu kan taki mi no mooi’, ‘Faya siton’ en verjaardagliedjes als ‘A di mi jere yu friyari’.” Haar favoriet is ‘Fa yu kan tak mi no mooi‘. “Voor mij is dat het leukste Surinaamse kinderlied, omdat ik dan gelijk aan mijn moeder Patricia en vader Maikel moet denken. Dat ze mij op de wereld hebben gebracht en altijd voor mij klaar staan. Het zijn mijn twee bloemen. Vandaar dat dit één van mijn lievelingsliedjes is.”

Suriname

Als kotikawina bespeelster heeft Snijders deel uitgemaakt van de meisjes kaskawinaband Uma Feni, waarmee ze de prijs ‘Beste Vrouwen Kawinaband van Nederland’ won. Haar zus Chantal, meer bekend als ‘Is je zaak’, was de bandleider. De zusjes begonnen rond de eeuwwisseling met Uma Feni. “We hebben helaas geen cd uitgebracht, maar we werden wel de beste meisjes kaskawina groep. De prijs werd toen aan ons uitgereikt door Jörgen Raymann”, herinnert ze zich.

De 38-jarige Snijders, moeder van de meisjes Cheshairah en Liyarah, vertelt aan de Ware Tijd dat ze plannen heeft om in de toekomst in Suriname te komen wonen. “Als het aan mijn kinderen en vriend ligt, gaan we er nu al wonen, maar dat gaan we nu nog even niet doen.” Ze komt er jaarlijks ministens één keer met vakantie. Het moment van terugkeer hoeft niet ver te zijn, laat ze doorschemeren. “Want ik heb in ieder geval al mijn eigen woning daar dus het zou zomaar kunnen.” Naast musiceren is Snijders zelfstandige ondernemer in de zorg. Ze heeft al zes jaar een eigen bedrijf, Ma Ollie Care, vernoemd naar haar oma Olga Snijders.-.