ROZENGEUR / Gerold Rozenblad
Ik verdenk Dew Sharman ervan over profetische eigenschappen te beschikken. Nog vóór zijn oproep aan Kaw Terewas weg geëchood, moet de man inderdaad leiderschap tonen. Enkele dagen terug riep Sharman Kaw Tere op om op te houden met zijn Kaw Tere-filosofie en naast de president te gaan staan, beleid te voeren en te stoppen met het voeren van propaganda en het uiten van podiumtaal.
Het volk is volgens Sharman in nood en Kaw Tere moet zijn plaats innemen om het land te helpen leiden. En alsof de duvel erop inspeelde, is de eerste onder de ongelijken met spoed naar Nederland, naar verluidt om medische redenen. We hopen natuurlijk dat er met hem niet veel aan de hand is. De man die er prat op gaat dat hij de koe slechts bij de start houdt, moet nu noodgedwongen het bij de hoorns nemen.
Je zou de situatie kunnen opvatten zoals bij een sportclub. Wanneer een speler uitvalt, is daar de kans voor de andere om zich te bewijzen. En Kaw Tere heeft het samen met zijn vazal Paul recent wereldkundig gemaakt dat het hem serieus is dat hij na de komende verkiezingen het opstapje wil maken naar president.
‘Niet de uitvoerende, maar de wetgevende macht neemt het voortouw om de meest in het oog springende crisis aan te pakken.’
Nou, zie hier de mogelijkheid om staatsmanschap te tonen. Hoe kort of lang de situatie ook mag duren, de tweede man zou die kunnen gebruiken om indruk op ons te maken. Niet langer zijn functie als parttime beschouwen en deeltijds in zijn goudmijnen aanwezig zijn, maar fulltime de koe bij de horens nemen. Immers, er is een crisis gaande. Crisis? Crises!
Maar wat zien we gebeuren? Terwijl Kaw Tere zich zou moeten opmaken om zijn plaats in te nemen, voltrekt zich in feite een staatsrechtelijke coup. Niet de uitvoerende, maar de wetgevende macht neemt het voortouw om de meest in het oog springende crisis aan te pakken. De assemblee vergadert in de komende dagen in een marathonsessie met alles en iedereen die enige betrekking heeft op het reilen en zeilen van de koers.
De commissies Financiën en Staatsuitgaven, die allebei onder leiding staan van Asis Gajadien, steken de koppen bij elkaar met de minister van Financiën en Planning, de governor van de Centrale Bank, de koers taskforce van de president, bedrijfsleven, bankiers en cambiohouders. De wetgevers zijn niet tevreden over de aangekondigde aanpak van Chan en voeren een eigen agenda uit.
Of zij het zouden hebben gedaan als Chan aanwezig en fit was, is voer voor discussie. Maar de realiteit van de coup is daar. De vraag is of er iemand is die Kaw Tere nog ziet staan. En of hij op enig moment zijn kop boven het maaiveld zal steken. Als hij wil dat wij hem op enig moment nog serieus nemen, zou hij beter de woorden van Sharman ter harte nemen. We zouden al tevreden zijn als hij zich deze keer ten doel stelt dat als de koers 40 bereikt vóór de terugkomst van Chan, hij inpakt. Immers, beide uitkomsten zouden met open armen worden ontvangen.-.