Er zijn 33 nieuwe Important Marine Mammal Areas (IMMA’s ), ook wel belangrijke zeezoogdiergebieden geïdentificeerd en op de kaart geplaatst in de Zuidwest-Atlantische Oceaan, vanaf de Guianas, ten noorden van de Braziliaanse Amazone, tot aan het puntje van Tierra del Fuego, Argentinië. Dit is het eindresultaat van een proces van een jaar, met een intensieve vijfdaagse workshop van wetenschappers afgelopen december waarin gegevens over kandidaat-IMMA’s werden beoordeeld en gepresenteerd, die vervolgens voor peerreview werden ingediend.

Dit meldt Green Heritage Fund Suriname in een persbericht. Naast de 33 nieuw goedgekeurde IMMA’s hebben vijf gebieden de status van Area of Interest (AoI) gekregen.

IMMA’s worden gedefinieerd als afzonderlijke delen van een habitat die belangrijk zijn voor zeezoogdiersoorten en potentie hebben om te worden afgebakend en beheerd voor bescherming. Het zijn geen bij wet vastgestelde aanwijzingen, maar onafhankelijke beoordelingen die peerreviewed zijn op basis van een reeks criteria die worden ondersteund door data.

“Wij verwelkomen deze wereldwijde erkenning van onze iconische mariene rijkdommen aan de oostkust van Zuid-Amerika,” zei José Truda Palazzo, Jr. van het Humpback Whale Institute, dat de workshop in december organiseerde in Praia do Forte, Brazilië.

De opmerkelijke habitats van de regio voor zeezoogdieren omvatten onder andere de Abrolhos Bank en de Fernando de Noronha-eilanden voor Brazilië, evenals de Straat van Magellan en de Patagonische wateren van Peninsula Valdés in Argentinië en de Surinamerivier.

“De afgelopen decennia hebben we ons onderzoek naar de zeldzame, endemische, bedreigde zeezoogdieren in de regio geïntensiveerd,” voegde Miguel Iñíguez toe van Fundación Cethus en Whale and Dolphin Conservation, uit Argentinië.

De Zuidwest-Atlantische Oceaan (SWATLO) herbergt zuidkapers (Eubalaena australis), bultruggen (Megaptera novaeangliae) en Noordse vinvissen (Balaenoptera borealis), waarvan sommige vanuit Antarctica naar deze regio reizen. Naast de veel voorkomende langsnuitdolfijn (Stenella longirostris) en gewone tuimelaars (Tursiops truncatus), zijn er soorten die endemisch zijn in het gebied, waaronder de Commerson-dolfijn (Cephalorhynchus commersonii ssp. commersonii), de kwetsbare franciscana (Pontoporia blainvillei), de kwetsbare Lahille’s tuimelaar (Tursiops truncatus ssp. gephyreus) en de bijna bedreigde Guiana-dolfijn (Sotalia guianensis).

De kwetsbare West-Indische lamantijn (Trichechus manatus) wordt langs de kusten van de Guianas en het noordoosten van Brazilië aangetroffen.

De vijfdaagse IMMA-workshop, gehouden in Praia do Forte, Brazilië, in december 2022, werd georganiseerd en aangestuurd door het IMMA-secretariaat van de IUCN Task Force on Marine Mammal Protected Areas en gehost door het Braziliaanse Instituto Baleia Jubarte (Humpback Whale Institute).

De 31 deelnemers aan de workshop, bestaande uit vooraanstaande wetenschappers op het gebied van zeezoogdieren, begonnen met het overwegen van 112 voorlopige interessegebieden (proposed Areas of Interest – pAoI). De pAoI die werden geselecteerd om door te gaan naar kandidaat-IMMA’s, werden ondersteund met tekst die gebaseerd was op wetenschappelijke feiten en werden verder gedetailleerd in kaart gebracht, samen met een sterke motivering voor de gekozen grenzen.

De peerreview en de kaarten van deze gebieden zijn nu voltooid. De resultaten van de Braziliaanse workshop betekenen dat er nu wereldwijd 242 IMMA’s zijn, elk met onderliggende documentatie, kaarten en andere achtergrondinformatie in de IMMA e-Atlas.

Volgens de medevoorzitters van de Task Force, Giuseppe Notarbartolo di Sciara en Erich Hoyt, heeft het IMMA-team samen met 267 wetenschappers op het gebied van zeezoogdieren nu 72 procent van de oceaan onderzocht, waarvan 13 procent IMMA’s zijn. Zij hopen in de komende 4-5 jaar de tienjarige wereldwijde wetenschappelijke beoordeling van de habitats van de 133 zeezoogdiersoorten te voltooien.

Ondertussen gaan de IMMA-werkzaamheden door in de Noordoost-Atlantische Oceaan, waarvan de eindresultaten verwacht worden begin 2024, en in de Noordwest-Atlantische Oceaan en het Caribisch gebied, met een workshop gepland voor mei 2024 en de definitieve resultaten uiterlijk begin 2025.