Nauwelijks bekomen van de beslommeringen rondom het overlijden en de crematie van een van onze dierbaarsten, kregen wij op dinsdag 19 februari 2013 telefonisch bericht dat een gewezen markante persoonlijkheid binnen de Surinaamse politiek het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld.

“Kries” Narainpersad Mahadewsing is niet meer in ons midden. Hij overleed op genoemde datum in het Diaconessen Ziekenhuis te Utrecht in Nederland op 70-jarige leeftijd, na enige tijd met zijn gezondheid te hebben gesukkeld.

Narainpersad Mahadewsingh, door zijn ouders verwend met de troetelnaam “Kries” werd geboren als enige zoon te midden van  negen dochters, op 16 december 1942 in het district Nickerie. Hij bezocht er de lagere school en ging vervolgens naar de MULO.  Na het behalen van het MULO-diploma, wilde hij aanvankelijk in de politiedienst. Volgens enkele van zijn  Mulo-vrienden spraken niet alleen de discipline binnen de politiedienst en het politie-uniform hem bijzonder aan.

Hij was in zijn jonge jaren zeer begaan met het lot van die personen aan wie onrecht was aangedaan. Hij kwam altijd op voor de achtergestelde en verloochende zijn polderachtergrond nooit. Hij was voornemens orde op zaken te stellen binnen de gemeenschap. “Ieder mens verdient het om op een rechtvaardige wijze te worden bejegend”, was zijn levensles.

Kries kreeg een strenge opvoeding mee van zijn zeer gelovige ouders. Hij was een goede sportman. Vooral in cricketsport blonk hij in zijn jonge jaren uit. Hij had zijn lengte mee. Was een zeer goede bowler en een uitstekende batsman.

Het lot besliste anders voor hem en verhuisde hij onder de toentertijd zeer moeilijke omstandigheden voor districtskinderen, naar Paramaribo en schreef zich in op de Surinaamse Kweekschool. Het harde leven in Paramaribo maakte Kries van zeer nabij mee. Er werd een huis gehuurd waar 12 tot 15 studenten uit Nickerie van zowel de Kweekschool als de AMS onderdak vonden. Aan rijst was er geen tekort. De ouders van de studenten stuurden maandelijks enkele balen rijst waarvan een deel werd doorverkocht om met de opbrengst ervan zowel de huur te voldoen en met het andere deel allerhande goederen voor de huishouding te kopen.

Na het behalen van het kweekschooldiploma, keerde hij terug naar Nickerie en werd hij er als onderwijzer tewerkgesteld. Binnen het onderwijs heeft hij, na het behalen van de hoofdakte,  als schoolhoofd op enkele scholen in het rijstdistrict ook een bijdrage geleverd. In zijn vrije tijd deed hij veel  aan sociaal-maatschappelijk werk in verschillende achtergestelde buurten in het rijstdistrict . Als polderjongen spoorde hij vooral de jeugd uit de polders aan om naar school te gaan en flink te studeren. Hij gaf ze mee dat studie de enige manier was om vooruit te komen. Hij werd geconfronteerd met het echte harde leven binnen de gemeenschap. En daarin zou hij koste wat kost proberen verandering te brengen. Veelzijdig als Kries was, kon een ieder bij hem terecht voor hulp.

Wijlen zijn vader was een vooraanstaande propagandist van de politieke partij de VHP. Reeds als kleine jongen werd hij door zijn vader meegenomen naar de wijkvergaderingen van deze politieke partij. Zijn grootste inspirator was de toentertijd in het district Nickerie gestationeerde arts en latere parlementariër Alwin Mungra.

Intussen leerde hij zijn geliefde Alice Bhattoe kennen aan wie hij op 18 september 1965 het jawoord gaf. Samen kregen zij vijf kinderen te weten Lienke, Ranoe, Natasha, Harvey en Maira.

Als gevolg van zijn jeugdige onbezonnenheid verloor Harvey bij een auto-ongeluk het leven. Voor het gezin Mahadewsingh-Bhattoe was het verlies van hun enige zoon een bijzonder zware klap.

De belangstelling voor de politiek was door de wijkvergaderingen bij Kries gewekt. Bij de Algemene Verkiezingen van 1977 werd door de Nickeriaanse gemeenschap van de VHP geëist dat Kries Mahadewsingh op de kandidatenlijst van de VDP-combinatie werd geplaatst. De leiding van de partij had geen andere keus dan deze eis in te willigen. Indien niet dan zou de partij wederom een gevoelige nederlaag te incasseren krijgen zoals dat in 1963 gebeurde. Samen met Professor Baal Oemrawsingh vormde Kries Mahadewsingh het koppel, waarmee de VDP ten  strijde trok tegen de NPK-combinatie. De VDP won in Nickerie met overmacht. Op 15 december 1977 werd Kries toegelaten en beëdigd als parlementariër.

In het Parlement werd hem de fijne kneepjes van het vak bijgebracht door zijn leermeester Dokter Alwin Mungra. Kries kon zijn mannetjes wel staan.

De Algemene Verkiezingen van maart 1980, waarvoor hij wederom samen met Professor Baal Oemrawsingh werd gekandideerd, gingen als gevolg van de machtsovername op 25 februari van hetzelfde jaar niet door.

Tijdens de woelige dagen in maart 1982 werd Kries opgepakt en in hechtenis genomen door de toenmalige machthebbers. Hij werd ervan beschuldigd te hebben deelgenomen aan subversieve activiteiten om alzo het wettige(?) gezag omver te werpen. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaren met als bijkomende bepaling dat hij geen politieke ambten c.q. politieke functies gedurende een bepaalde tijd mocht bekleden.

Toen in november 1987, na een tussen het Militair Gezag en de Politieke Partijen bereikt akkoord, er wederom Algemene Verkiezingen in Suriname werden gehouden, werd Kries als Campagneleider van het Front voor Democratie en Ontwikkeling in het district Nickerie aangewezen. Zijn aanstelling alszodanig bewees zijn nut, want het Front voor Democratie en Ontwikkeling won alle vijf zetels in Nickerie.

Kries trad na de verkiezingen in dienst van het Bijzonder Onderwijs bij de Gemeente Sanatan Dharm en werd er aangesteld als inspecteur. Drs. P.S.R. Radhakishun die in de 90-er jaren Minister van Natuurlijke hulpbronnen werd, zag wat in Kries en trok hem aan op zijn Ministerie. Hij werd er onderdirecteur, belast met speciale aangelegenheden, terwijl hij daarnaast ook nog de portefeuille Grondzaken toevertrouwd kreeg.

Hij bleef zijn krachten geven aan de partij waaruit hij was voortgekomen met name de VHP en deelde zijn ervaringen met andere partijgenoten. Hij werd nauw betrokken bij de het partijbeleid en kwam samen met andere progressieven binnen de partij tot de ontdekking dat hoewel door de partij naar buiten toe democratie werd gepredikt, zulks binnen de partij zelf heel ver te zoeken was. Het waren slechts enkelen, die binnen de partij het voor het zeggen hadden. En daar moest een eind aan komen.

Bij de algemene verkiezingen van mei 1996 werd Kries door de partij wederom belast met de campagnevoering in het district Nickerie. Intussen was er binnen de VHP een beweging ontstaan, die echte democratie voorstond in de partij nl. de “Beweging voor Democratie binnen de VHP”. Een vijftal gekozen parlementariërs maakte na de verkiezingen zich los van de VHP en samen met andere partijprominenten waartoe ook Kries behoorde, werd  deze “Beweging voor Democratie binnen de VHP” omgedoopt tot de “Basispartij voor Democratie”, de “BVD”. In de na de algemene verkiezingen aangetreden Regering Wijdenbosch – Radhakishun, participeerde de BVD eveneens.

Toen gaandeweg enkele ministers als gevolg van noodzakelijke reshuffling van het kabinet ontslagen werden en er eveneens verschuivingen plaatsvonden, werd “Kries” Narainpersad Mahadewsingh de nieuwe minister van Onderwijs en Volksontwikkeling, nadat de periode waarbinnen hij geen politieke functies mocht vervullen intussen geëxpireerd was. In deze functie heeft Kries het niet onverdienstelijk gedaan. Hij werd echter het slachtoffer van ernstige strubbelingen binnen de eigen BVD, welke uitmondden in een politiek complot tegen hem. Dat raakte hem diep en zag hij zich dan ook genoodzaakt om het ambt van minister neer te leggen.

Het verlies van zijn enige zoon alsook het politieke complot tegen hem eisten hun tol op bij Kries. Hij kreeg eerst een lichte beroerte, die steeds erger werd. Hij ging met zijn Alice op vakantie bij zijn kinderen in Nederland en werd cito in het ziekenhuis opgenomen. Het mocht echter niet baten. Zoals hierboven reeds aangehaald wisselde hij het tijdelijke met het eeuwige op 19 februari 2013 in het Diaconessen Ziekenhuis te  Utrecht in Nederland.

Onder enorme publieke belangstelling werd het stoffelijk overschot van Kries op maandag 25 februari 2013 in het Crematorium Daelwijck om 15.45 uur  te Utrecht gecremeerd.

Aan Alice, de kinderen en kleinkinderen wensen wij veel sterkte toe met het smartelijk verlies. Hij zal binnen het gezin, maar ook binnen zijn vrienden- en kennissenkring zeker een leemte hebben achterlaten.

Wij zullen bidden voor hem dat waar zijn ziel ook moge zijn, hij moge vinden de eeuwige rust!!!!

Rust zacht Kries, we zullen je missen.

RP.