In de achter ons liggende periode heeft de sportwereld mooie en droevige momenten gekend. Wij denken bijvoorbeeld aan de huldiging van Wiene Schal in Nederland, de mooie prestaties van onder andere Robinhood in het Caraïbisch gebied, de goede prestaties van onze zwemdelegatie, de weightlifters en niet te vergeten de uitgifte van het boek ‘Minna’, waarin de pieken en dalen over het leven van één van onze voetbalsterren is vastgelegd. Kortom allemaal vreugdevolle gebeurtenissen en herinneringen.

Naast deze mooie momenten en herinneringen heeft de Surinaamse samenleving in het algemeen en de sportwereld in het bijzonder enkele sportmakkers zien heengaan: de actieve Rinia Hynes die langer dan twaalf jaren voorzitter is geweest van de Surinaamse badmintonbond, Freddy Kemmel oud-bodybuilder en gitaar virtuoos.

Ook Roman van Leeuwaarde de man van de gymnastrade die vooral met zijn team bekendheid verwierf met de schooljeugd die de enorme menselijke vlag op het Onafhankelijkheidsplein en in het toenmalig Suriname stadion vormden, is heen gegaan. De fanatieke Transvaal supporter en oud-speler van Benjamin Boys, Rudy Bosnie (waar ook Jules Lagadeau in meespeelde), heeft het tijdige met het eeuwige verwisseld. Kort voor Bosnie overleed Eddy Krekko de bekende manager van ‘Soda Foutain’ waar nu Hotel Spanhoek gevestigd is.

Eddy bezat meerdere kwaliteiten. Hij kon als geen ander met zijn cassettebandjes sfeer creëren op feesten. Verder was hij één van de bekende spelers van de club Hercules. Hij was een goede leider en droeg tot het eind van zijn voetbalcarrière bij Hercules de aanvoerdersband. Deze club heeft jonge en goede voetballers voortgebracht die tevens vrienden voor het leven waren. Enkele van deze spelers zoals Rinaldo Krenten(wijlen) en Frank Kranenburg hebben ook voor de nationale selectie gespeeld.

De oprichter van Hercules was Henry Cameron. De broer van Henry, Frank Cameron, werd de eerste voorzitter tevens de eerste coach van Hercules, die werd taak later door wijlen Humbert Boerleider overgenomen. Op het veld was zoals eerder vermeld wijlen Eddy Krekko de leider. Hercules is voor zover bekend de enige club van de Surinaamse Voetbal bond geweest die van de laagste klasse ieder jaar promoveerde tot de hoofdklasse. Op dezelfde wijze is deze mooie club gedegradeerd omdat vele van de voetballers in de jaren 1963/1964 naar Nederland vertrokken voor verdere studie.

Discipline

Hercules met als captain Eddy Krekko was een gedisciplineerde ploeg. Eddy lette naast het gedrag van zijn medespelers ook op de taal die er gebezigd werd op het veld. Het waren redelijk tot zeer goed opgeleide spelers. Zo werd verteld dat tijdens een competitiewedstrijd tegen één van onze topclubs de bal goed door de spelers van Hercules werd rond getikt. Op de tribune kon je horen hoe wijlen Johnny Kamperveen zei: “Geef de bal hier”. Hij ontving de bal en gaf het door aan Henk Esajas, beiden deel uitmakend van het sterk middenveld van de club. Vervolgens hoorde je een andere Hercules speler die zei: ”Henk omspeel hem en kijk naar Frank (Kranenburg)” alias ‘Jeep’.

De tot wanhoop gedreven achterhoede speler van de tegenpartij die het goed circuleren van de bal en het steeds bezigen van de Nederlandse taal niet meer aankon, gilde het uit “Na Hollands un wani taki?“ En ja hoor, even later lag één van de Hercules spelers geblesseerd op het veld. In die tijd waren er nog geen gele en rode kaarten dus de naam van bedoelde speler werd na een reprimande van de arbiter in zijn notitieboekje opgeschreven.

Eddy kon de rust in zijn team bewaren. Eddy heeft na Hercules niet meer in clubverband gespeeld. Velen zullen deze succesvolle club gekleed in blauw-wit herinneren met naast de eerder genoemde spelers ook de doelverdediger Wim Krenten en de overledenen Rinaldo Krenten, Jules van Coblijn, Eugene Ong A Kwie, Eugene Ambel, Harold Burnet en nog vele anderen.

Namens de nog in leven zijn ‘Herculessers’: ‘Tot weerziens Eddy’.