door Valerie Fris

PARAMARIBO  — “Ik koop gewoon niets voor mezelf, omdat ik als eerste denk aan mijn kinderen. De zorg van onze kinderen kunnen we niet overlaten aan iemand anders, desnoods mi pina, als mijn kinderen het maar beter hebben.” Zelfverzekerd, maar ook bewogen, is papa Dwight Korsten (42) wanneer hij praat over het vaderschap. Hij stelt dat hij altijd eerst spullen koopt voor zijn drie kinderen. “Daarom heeft mijn vrouw mij verrast met nieuwe schoenen en een trui. Ik ben echt verwend geworden met Vaderdag.”

Elke derde zondag van juni is het Vaderdag. Velen vinden dat deze dag – in vergelijking met Moederdag – minder uitbundig wordt gevierd. Gemeente Bethel Upperroom te Flora heeft zondag niets aan het toeval overgelaten om de vaders een leuke dag te bezorgen. Hoogtepunt was het lopende buffet voor niet alleen de vaders, maar ook voor andere leden van de gemeente. De Ware Tijd sprak er enkele vaders over hun rol als papa.

Kinderen stralen

Er is een gezegde ‘hurt people hurt other people’. Korsten bewijst met zijn aanpak en liefde voor zijn kinderen dat dit gezegde niet helemaal waar is. “Ik heb het zelf nooit gehad. Mijn vader was er niet voor me, maar ik heb een afspraak met mezelf gemaakt dat ik er wil zijn voor mijn kinderen. Ik wil die vader zijn die ik nooit heb gehad.”

Hij beschrijft hoe de ogen van zijn kinderen oplichten wanneer hij met ze bezig is. Toen hij opgroeide hoorde hij zijn broertjes en zusjes praten over hun vader, terwijl hij zich steeds afvroeg waar die van hem was. “Maar nu kan ik het anders doen, mijn kinderen kunnen opscheppen over hun vader en hoeven niet op zoek te gaan naar een halfbroer of halfzus.” De trotse papa zegt dat hij samen met de Here daaraan werkt en ervoor gaat.

Er zijn ook vaders die het alleen hebben moeten doen, zoals Augustinus Maipio (66). Toen zijn vrouw stierf was de jongste van zijn drie zonen pas zes jaar. “Ik zat in de militaire dienst en het was echt zwaar voor me.” Maar hij kreeg gelukkig de ondersteuning van zijn commandant op het werk. Elke dag om twaalf uur ging hij snel naar huis om voor zijn kinderen te koken. De vader zegt heel trots te zijn op het feit dat hij ondanks die situatie nooit problemen heeft gehad met zijn kinderen.

Beloning

Sommige mannen hebben misschien geen kinderen gehad, maar zijn dagelijks bezig met de opvoeding van talloze ‘geestelijke kinderen’. Daar kan pastor Patrick Bottse van meepraten. “Niets is zo prettig en voelt als een zegen wanneer je ziet dat de kinderen groeien. Je ziet ze bijvoorbeeld dienst doen voor de Here. Dat is de grootste beloning, dát geeft je dan wel het vadergevoel.”

De voorganger doet al 25 jaar geestelijk werk en heeft dus veel ervaring. In zijn gemeente probeert hij (jonge) mannen actief te houden. Hij geeft aan dat als mannen naar de kerk gaan en zien dat bijna alleen vrouwen de dienst uitmaken, ze zich vaak op de achtergrond houden. “Wanneer broeders ook meer broeders zien, dan merk je dat hun houding verandert. Er worden daarom speciale mannenbijeenkomsten gehouden, zoals ‘Men in Christ’, waarbij onderwerpen aan de orde komen die nog taboe zijn binnen de kerk. Onderwerpen over het huwelijksleven, seks, verslaving aan drank, drugs of wat dan ook. Er is altijd een reden waarom iemand grijpt naar een verslaving. De persoon heeft misschien geen antwoorden op bepaalde zaken en zoekt dan een uitweg”, zegt de voorganger.

Uitdaging

Dhiradj Bhikha-kori is vader van drie kinderen van wie het oudste vijftien is. Behalve de uitdagingen om pubers op te voeden, is er de financiële vanwege de crisis in het land. Hij zegt dat hoe ouder de kinderen worden hoe meer kosten er moeten worden gemaakt. Gedacht kan worden aan voeding, maar ook aan studiemateriaal, aanschaf van telefoon en computer. “Toen ik opgroeide begreep ik bepaalde beslissingen van mijn vader niet, maar nu ik zelf vader ben dan denk ik ‘zomaar mi ben weri a man ede’”, zegt hij lachend.

Bottse bevestigt dat het een uitdaging is, ook geestelijk. “Wanneer je geestelijk werk doet dan ervaar je vaak druk. Onze vijand, de duivel is er niet blij mee wanneer mensen van straat worden gehaald, bevrijd worden van bijvoorbeeld zelfmoordgedachten.” Daarom is begeleiding van de broeders in de gemeente een prioriteit.