Live nieuws en radio streams uit Suriname!


Home » Surinaams nieuws » ‘Ik schaam me al jaren dat we de woningnood in Suriname niet kunnen oplossen’

‘Ik schaam me al jaren dat we de woningnood in Suriname niet kunnen oplossen’

Tekst en beeld Jason Pinas

PARAMARIBO — Een duurzame oplossing voor de decennia lange huisvestingsproblematiek in Suriname is, als het aan Taco Oso ligt, binnen handbereik. Daarvan is Cornelly Olivieira, oprichter en directeur van dit bedrijf, overtuigd. Ze is acht jaar na de introductie daarom nog steeds even gepassioneerd over haar droom van betaalbare woningen opzetten uit walaba hout.

Het idee ontsproot toen ze als vertegenwoordiger van de Women’s Business Group door verschillende delen van het land trok en de erbarmelijke woonomstandigheden van binnenlandbewoners zag. De eerste vijf huizen zijn dan ook in Boven-Suriname neergezet. Maar nadat het pilot af was en de woningen waren overgedragen aan de toenmalige minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, heeft Olivieira nooit meer iets vernomen van de overheid.

“De mensen die zich niets kunnen permitteren lopen met een gedachte van udu oso na gi potisma

Cornelly Olivieira

Onwil

De voornaamste oorzaak van de woningnood in het land is volgens haar puur onwil. “Ik schaam me al jaren verschrikkelijk dat we de woningnood niet kunnen oplossen. In Suriname met zo veel hout? Na wani unu no wani”, klaagt Olivieira tegenover de Ware Tijd.

Taco Oso heeft donderdag een aantal nieuwe woningenmodellen gepresenteerd aan vertegenwoordigers van onder meer de lokale banken en verzekeringsmaatschappijen. De bedoeling is dat zij deze informatie verder delen en bespreken met hun cliënten. De meerdere vragen, suggesties en lovende woorden vanuit het publiek maakten duidelijk dat er interesse is in de samenleving.

Godo geïnteresseerd

“Het was een interessant verhaal”, benadrukken Meruschka Jaliens en Joany Moestadja-Walker, respectievelijk branchemanager en manager Retail Banking van Godo, tegenover de krant. Volgens het tweetal is het zeer interessant voor hun als bank om deze soort mogelijkheden voor de gemeenschap te volgen.

Jaliens: “Wij als bank zouden eventueel een partner hierin kunnen zijn om in de financieringsbehoefte te voorzien. Het is wel een mooie gelegenheid om aan een woning te komen.”

Olivieira is vooral blij met de interesse die is getoond door de financiële sector. “Het is niet alleen een nieuw model maar ook nieuwe visie”, vertelt ze. Die visie houdt in dat jonge mensen klein moeten beginnen om langzaam te groeien.

Doorgroeiwoningen

De focus van Taco Oso is vanaf het begin vooral gericht op minderdraagkrachtigen en jongeren. Ook de nieuwe modellen – de zogenaamde doorgroeiwoningen voor met name jonge koppels en pas afgestudeerden – zijn voor mensen met een klein budget bedoeld. Echter, dit doel is tot nu toe niet echt bereikt. “De mensen die zich niets kunnen permitteren lopen met een gedachte van udu oso na gi potisma. Het is natuurlijk niet waar. De bewustwording is er niet”, zegt de directeur. Dat is de volgens haar de voornaamste reden waarom de doelgroep zich nog niet massaal aanmeldt voor deze woningen.

De teleurstelling over het feit dat de mensen voor wie ze het eigenlijk doet niet komen, steekt de directeur niet onder stoelen of banken. “Het tragische is dat de eerste zes huizen die we hebben gebouwd zijn gekocht door mensen met geld. Zij kennen de waarde ervan wel. Ik vond dat tekenend.” Het bedrijf focust zich nu daarom op mensen die willen en zij die het kunnen betalen.

Financiering

Volgens Olivieira zijn er op dit moment verschillende mogelijkheden om de woningen van Taco Oso te financieren. Als voorbeeld noemt ze Affordable Housing Project Suriname. Daarnaast wijst ze erop dat door onderlinge samenwerking jonge mensen zich ook kunnen opbouwen. “Als je een heleboel dingen samen met je mati doet, of met oom, tante ofzo. Aksi den fu kon yepi dan kan je zaken ook voor minder geld doen. Maar sommigen van ons lobi prey voorman. Zo hebben mijn ouders heel veel kunnen realiseren. Maar vele jongeren willen niet rustig opbouwen, ze willen direct een grote mansion hebben met twaalf kamers.”