HET IS GEEN geheim dat de regering geen raad weet met het plaatsen van sommige hoogopgeleide ambtenaren, die weleens worden aangeduid als ‘ontheemden’ en ‘spookambtenaren.’ Ze zijn in alle geledingen te vinden, ook in de sport. Het gaat vooral om ambtenaren van een andere politieke kleur dan de zittende machthebbers. Overigens, dit is geen vinding van deze regering. Alle voorgaande hebben deze verwerpelijke cultuur toegepast.
Met een beetje meer creativiteit en politieke wil kan er plaatsingsmogelijkheid worden gevonden voor deze ‘ontheemden’. Als bijvoorbeeld sport wordt genoemd kan worden verwezen naar de noodzaak die bestaat bij de begeleiding. Er heeft onder de regering-Santokhi een ambtenarenregistratie plaatsgevonden, maar er is niet bekendgemaakt hoeveel ambtenaren (soms al jaren) thuis zitten, salaris ontvangen, maar geen tegenprestatie leveren. Omdat zij officieel in dienst zijn, profiteren ze van elke loon- of toelagen ronde, zoals koopkrachtversterking. Waar zijn al de sportdeskundigen gebleven die bij opeenvolgende regering hebben gewerkt, onder meer op het ministerie van Sport- en Jeugdzaken.
Nu ontbreekt de politieke wil om maatregelen te nemen, omdat het beleid geen risico wil nemen politieke dwarskijkers actief te betrekken bij het dagelijkse werk. Het moet heten dat deze niet over de schouders van het beleid moeten meekijken en strategieën bedenken om te saboteren. Deze gang van zaken staat gelijk aan onbehoorlijk bestuur.
Het bedoelde kader stapt niet naar de rechter omdat sommigen er voordeel aan hebben door te blijven opereren onder de radar, niet gezien willen worden en het fijntjes vinden gratis geld te ontvangen en daarnaast soms nog een lucratieve illegale bijbaan hebben. Welke politieke ‘schade’ kan bijvoorbeeld een beleidsmedewerker op sportgebied veroorzaken?
Zolang traditionele regeringen aan de macht blijven komen, wordt gevreesd dat deze kwestie nooit wordt opgelost. Dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat een nieuwe generatie zal inzien dat vooralsnog het hoger opgeleid kader en het totale overschot aan personeel wordt uitgeleend aan instellingen, waarvan de subsidie wordt ingetrokken en het salaris niet meer wordt uitbetaald.
Sportorganisaties, verenigingen en bonden, stichtingen, non-profit organisaties dienen het verzoek te doen gebruik te maken van de diensten van goed opgeleid kader dat niet meer welkom is bij de overheid. In feite is het al zo dat het model van uitlenen op eigen verzoek bestaat op lager niveau. Ambtenaren maken al gebruik van die mogelijkheid. Het werkt.
De beste oplossing blijft een uitspraak van de rechter in alle gevallen waarbij ambtenaren door het beleid zijn thuis gezet en weer anderen uit eigener beweging thuis blijven. Onder de noemer van ‘door veranderde beleidsinzichten’ wordt gemeend een argument gevonden te hebben om onwenselijke politieke tegenstanders een hak te zetten. Voor het opzij schuiven wordt de ambtenaar ook sabotage verweten zonder dat het bewezen wordt.
Proefprocessen moeten voor eens en altijd een einde maken aan deze onsmakelijke kwesties die onrechtmatig en onrechtvaardig aandoen. Misschien kan de regering een inventarisatie maken van het sportkader dat noodgedwongen thuiszit, terwijl de mensen zeker goed ingezet kunnen worden bij de ontwikkeling van de sport. Mocht dan sprake blijken te zijn van a-loyaliteit kan alsnog politiek worden ingegrepen.