‘Deze jonge artiest inspireert om je dromen na te jagen’

“Geweldige presentatie, misschien had ik meer muziek verwacht, maar wat de artiest heeft gepresenteerd is prachtig”, vertelt Christiaan van Daal aan de Ware Tijd. Hij was één van de bezoekers bij het Theatercafé: ‘Het verhaal van de dertigjarige Shifar Abdoelaziz’ in Theater Thalia. Van Daal is blind, maar kon dankzij de goede geluidsversterkers alles volgen.

Tekst Sharon Singh

Beeld Sharon Singh/Conservatorium Suriname

Ook Verginia Hargain, vriendin van Van Daal, is onder de indruk. Ze vindt dat meer jongeren aanwezig moesten zijn. “Deze jonge artiest inspireert om je dromen na te jagen. Zijn doorzettingsvermogen is ontiegelijk.” Het is volgens haar uitermate belangrijk dat ouders hun kinderen de ruimte geven zelf te bepalen wat ze van hun leven willen maken en slechts daarbij ondersteunen.

In tegenstelling tot wat het publiek had verwacht, heeft de drie uur durende show niet in de zaal van Theater Thalia plaatsgevonden, maar in de foyer. Dat schiep een andere ambiance. Er stonden mooi gedekte tafels en stoelen voor de gasten, onder wie vrienden en familieleden.

“Als in mijn ogen iets fout is, is het fout, ook al ben je een naast familielid”

Shifar Abdoelaziz

Deze show was net iets anders dan wat men gewend is; de artiest treedt niet alleen op, maar vertelt het verhaal over zichzelf. Al spelend op een dhapla (platte trommel gemaakt van bamboe) liep Shifar Aboelaziz naar het podium voor zijn openingsstuk. “Ik juich dit initiatief toe! Bij een show komt de muzikant, doet zijn ding en gaat weg, maar door het programma van dit theatercafé, kan de samenleving kennis maken met de artiest. Vaak is het zo dat pas nadat een artiest is overleden men erachter komt wat hij allemaal heeft doorstaan en hoeveel moeite hij gedaan en offers gebracht heeft om groot te worden.”

Multi-instrumentalist

Abdoelaziz komt niet uit een muzikale familie en wist ook niet dat hij muzikant zou worden. “Het is een gave van de Almachtige.” Onbewust tikte hij als jongeling op tafels in de klas en werd zelfs een aantal keren uit de klas gestuurd. Pas op dertienjarige leeftijd maakte hij kennis met de tabla en sindsdien is hij nooit meer gestopt met spelen.

Bij een terugblik op zijn presentatie zullen sommige mensen vast hebben gedacht dat hij een goochelaar is of misschien wel een genie. Hij bespeelt meer dan tien (slag) instrumenten, waaronder de sambura, apinti drum, bongo, djembe en dholak, maar ook op de piano, keyboard en basgitaar kan hij zijn gehoor boeien. De komende twee jaar wil hij zich verder gaan specialiseren in de basgitaar.

Een bijkomende bijzonderheid is dat hij zelf instrumenten maakt en muziekles geeft. Op 24 augustus studeerde hij af aan het Conservatorium Suriname en verkreeg de titel ‘Bachelor of Music in Education’. Eerder had hij zijn Bachelor in Milieuwetenschappen behaald.

“Dit is een docent die je graag in de klas zou willen hebben”

Marcel Balsemhof, directeur Conservatorium Suriname

Binnenkort gaat hij voor zijn Master Education and Research for Sustainable Development. “Ik zou willen helpen invulling te geven aan het kunst- en cultuurbeleid van ons land. Zaken lopen soms onnodig stroef. Ik ben al zeventien jaar in de muziekindustrie en weet dus waar het mis kan gaan en hoe problemen kunnen worden opgelost.” De muziekdocent gelooft in het principe van de ‘right man on the right place’. Door onkundige mensen op een post te zetten, lopen de ketens onnodige stagnatie op.

Over zijn karakter zegt hij: “Als in mijn ogen iets fout is, is het fout, ook al ben je een naast familielid.” Waarden en normen houdt hij daarom hoog in het vaandel.

(lees verder onder de foto)

Lat hoog gelegd

Marcel Balsemhof, directeur van het Conservatorium Suriname, is trots op zijn pupil. “Ondanks dat hij niet uit een muzikale familie komt, hebben zijn ouders hem de mogelijkheid geboden om zijn dromen waar te maken. Daar zijn we allen dankbaar voor.”

Vier jaar geleden maakte de directeur kennis met Abdoelaziz die zich aanmeldde voor de opleiding Bachelor of Music in Education. Om tot die opleiding te worden toegelaten, moet een student niet alleen goed zijn onderlegd in muziek praktijk, maar ook in theorie en daaraan haperde het nog bij hem. Hij kreeg vier dagen de tijd en maakte daar goed gebruik van. “Grantangi Gado dat hij zich voor die opleiding heeft aangemeld. Hij schreef zich niet in om artiest te worden, maar om anderen te onderwijzen in de muziek. Dit is een docent die je graag in de klas zou willen hebben. Als je iets voelt voor de muziek ga bij Shifar en om zijn stelling te gebruiken: ‘je bent nooit te oud’.”

De directeur heeft dezelfde opleiding gedaan. Hij weet dat er een tekort is aan muziekdocenten in Suriname en daarom mag het land best trots zijn op deze kersverse afgestudeerde. “Er wordt gezegd dat hij tijdens zijn afstudeerexamen aan het conservatorium de lat hoog heeft gelegd, waarbij hij zelf invulling heeft gegeven aan de manier waarop zijn examen eruit zou zien.”

Voor de anderen die komen zal het wel een uitdaging zijn om het net zo interessant te doen, verwacht Balsemhof. Alboedlaziz presenteerde het nummer ‘Blaka Rowsu’ voor zijn examen in de studio van Apintie Televisie.

‘Niet vermogend’

Vader Ronald Abdoelaziz noemt zijn zoon een doorzetter en is terecht trots. “Mijn wens was dat hij verder zou studeren, want we komen niet uit een vermogende familie.” Zijn zoon wilde in de voetsporen van zijn vader treden: brandweerman worden. “Toen hij zijn middelbare school had afgerond, wilde hij gaan solliciteren, maar ik moedigde hem aan zijn studie voor te zetten, zodat hij een betere functie kon bekleden.”

De ouders waren altijd vrij open in de opvoeding. Hoewel Shifar volgens de islam is opgegroeid, is zijn moeder Hindoe en heeft hij op RKBO-scholen gezeten. Daar is de zoon enorm blij mee. “Ze hebben me nooit geïnstrueerd om me niet met een bepaalde groep of kleur te bemoeien. Sterker nog: ‘ik werd vaak door hindoepriesters opgehaald om te musiceren in de tempel’.”

Ondanks dat de familie eerder geen muzikant in haar midden heeft gehad, heeft de jongeling toch onbewust diverse genres meegekregen van zijn ouders. Zijn vader luisterde naar originele baithak gana-nummers en zijn moeder? “Raad eens”, vroeg hij de aanwezigen. “Niemand? Nee geen pop, het waren die vreselijke heart broken-liederen.” Later waren die stijlen zonder het echt door te hebben prominent aanwezig in zijn repertoire. Adbdoelaziz wil zich verder ontwikkelen in de muziek. Hij zegt zijn plafond nog lang niet bereikt.