De Fransen staan bekend om hun romantische sferen. De baas van TotalEnergies kon niet voorzien dat zijn ‘handdruk’ met Staatsolie meteen een verbond tussen twee grote rivalen, de NDP en de VHP, tot stand zou brengen. De NDP en de VHP lijken hun deal nu rond te hebben. Beide denken: waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? De VHP denkt dat ze geen tijd hoeven te verspillen aan het rondlopen in de hete zon over een afstand van 500 kilometer, terwijl ze de olifant rechtstreeks naar Ocer kunnen laten rennen.
Zo verzekeren ze zich van succes bij het behouden van de macht. De NDP denkt dat het Ocer-terrein groot genoeg is om een paar olifanten te laten ‘grazen’, wat overzichtelijker en makkelijker is dan duizenden fanatieke supporters urenlang bezig te houden met praatjes en machtsstoelen zoeken. Ook hier geldt: waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?
Er zijn straks veel oliedollars te verdelen. Waarom moeilijk doen als het ook een optie is om samen de buit te verdelen? Zowel de VHP als de NDP denken aan de toekomstige generaties, en Annand Jagesar heeft gezegd dat er meer dan US$ 20 miljard klaarstaat. Dus denken ze eraan om samen hun kinderen en kleinkinderen voor generaties te ondersteunen. De zoon van de president heeft zelfs gezegd dat hij de grondwet heeft om zijn erfrechten te waarborgen. Als er nu ineens deskundigen in Suriname opstaan om moeilijk te doen, dan past zijn vader de grondwet snel aan, want hij heeft ervaring met het aanpassen van wetten en regels. Dus waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?
Waarom denk ik aan een verbond tussen de NDP en de VHP? Wat zie ik wat jullie ook zien? Ik bedenk het niet, ik zeg het alleen hardop. Het zal jullie toch ook niet zijn ontgaan wat ik zie:
– Het is heel vreemd en verdacht dat de NDP al zo – 3 jaar lang! – stil is, ondanks dat iedereen op alle mogelijke manieren wordt geplaagd, uitgebuit en vernederd door deze regering. De NDP blijft relatief opvallend stil als oppositie. Is dat niet vreemd?
– Dezer dagen is de NDP opvallend extra stil. Er is nu veel ophef over grondkwesties waarbij Jogi betrokken zou zijn. De NDP is muisstil. Er is zoveel potentieel explosief materiaal in de uitspraken van de zoon van de president, en toch blijft de NDP opvallend stil. Gek, nietwaar?
– De verkiezingen staan voor de deur, en de NDP is nog steeds opvallend stil, terwijl zelfs de huidige coalitie al in campagnestand staat. De NDP beweert nog steeds bezig te zijn met interne evaluaties. Opmerkelijk, want als een partij drie jaar nodig heeft om intern te evalueren, dan vrees ik dat ze drie eeuwen nodig hebben om hun beleid van tien jaar te evalueren. Dat kan dus nooit de enige reden zijn voor hun stilte. Waarom is de NDP dan zo stil? Wel, dit alles duidt erop dat de NDP denkt dat de buit al binnen is dankzij de paar olifanten op het terrein van Ocer. Grote campagnes zijn dan minder nodig. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?
Dit vermoeden wordt versterkt door het bezoek van Jenny Simons aan de diaspora-bijeenkomst van de VHP (let wel, het was geen regeringsaangelegenheid maar een VHP-evenement). Het vermoeden van een verbond wordt groter als je ziet wie naar die bijeenkomst ging. Alles wijst erop dat Simons het bruggenhoofd is naar Santokhi. Ik zeg niet dat dit zo is, ik bekijk gewoon het schaakbord. Het bezoek is extra vreemd omdat Santokhi de verkiezingen mede heeft gewonnen door leugens te verspreiden over de diaspora en de diasporafatamorgana, en juist op dit onderwerp doet de NDP nu via Simons mee. De NDP steunt hiermee de leugens van de VHP.
Wanneer zou de conclusie over een verbond onjuist blijken te zijn? Hoe zullen we weten dat bovenstaande observaties niet juist zijn? Hoe zullen we zeker weten dat een stem op de NDP geen stem is op de VHP? Hoe zullen we weten dat door op Simons te stemmen, we niet automatisch Santokhi cadeau krijgen? Hoe zullen we weten dat stemmen op Santokhi niet automatisch zal leiden tot Melvin Bouva als assembleevoorzitter? De enige garantie of kans dat dit niet zal gebeuren, is als de NDP ruim van tevoren een hindostaanse kandidaat naar voren schuift.
Waarom is dit een garantie voor een NDP zonder VHP? In het Surinaamse systeem is het gebruik – geen wet, maar een goede gewoonte – dat de functies van president en vicepresident niet door dezelfde etniciteit worden vervuld. De VHP zal altijd een hindostaanse kandidaat naar voren schuiven, dus als de NDP een hindostaanse kandidaat naar voren schuift, dan weten we dat de verdenking van een deal met de VHP niet juist is. Maar we moeten voorzichtig zijn, want de NDP kan met een camouflage-argument komen als ze Jenny Simons als kandidaat naar voren schuiven. Ze zullen het presenteren als de eerste vrouwelijke kandidaat, maar in werkelijkheid is het om de weg vrij te maken voor samenwerking met de VHP. Ter verduidelijking, het gaat hier niet om de persoon van mevrouw Simons.
Is het erg dat er al een coalitie is gevormd?
Op zich mogen de NDP en de VHP samenwerken met wie ze willen, en vice versa. Het zou echter eerlijk zijn naar de kiezers toe als ze nu open en eerlijk zouden zijn over hun alliantie. Voor het land is het ongezond dat deze twee partijen nu al een deal hebben, want:
a. Tot 2025 zal de VHP als een autoritair regime regeren in de wetenschap dat de oppositie stil zal blijven. De VHP kan nu doen wat ze wil, vooral omdat zelfs de ABOP, die eerder tegenwerkte, nu meewerkt, wetende dat als ze dat niet doen, de VHP hen direct zal negeren, en ze na 2025 geen kans meer maken. Dus zelfs binnen de coalitie zal de VHP als een olifant in een porseleinkast regeren. De president en zijn familie zullen zich nog meer als absolute heersers gedragen.
b. Na 2025 zal er weinig tot geen krachtige oppositie meer zijn. De boze NDP-stemmers die momenteel vooral via sociale media hun ongenoegen uiten, zullen dan ook verdwijnen. Suriname, en elk land in feite, heeft baat bij een waakzame geest in de vorm van een sterke oppositie, en die zal na 2025 vrijwel afwezig zijn. Eigenlijk is dit nu al bijna het geval, en we zien al wat voor problemen dit oplevert.
c. Op weg naar de verkiezingen zullen beide partijen ook weinig moeite doen om een visie voor het land te presenteren. Het land als geheel is niet gebaat bij partijen die geen visie ontwikkelen en zich in plaats daarvan concentreren op macht als doel op zich.
Wat betekent dit voor de kiezers? De boze kiezers van 2020 waren grotendeels al teleurgesteld in de VHP en zullen nu nog meer teleurgesteld zijn en zullen moeten ‘vluchten’. Maar waarheen? De boze NDP-kiezers die liever gisteren dan vandaag van de VHP af wilden, zullen teleurgesteld zijn, want ze willen de VHP niet als een cadeau via de zijdeur krijgen. Maar waarheen? De VHP-kiezers zullen blijven en zich schikken, want ze hebben het “voorzitterssyndroom” in zich.
Zelfs als Santokhi zou beweren dat een stier zwanger is, zouden ze hem nog geloven, puur omdat hij een hindostaan en hindoe is. Als Santokhi een moslim was, zou de VHP nu al massaal de partij verlaten. Alles bij elkaar genomen, dreigt Suriname nu bijna hopeloos verloren te gaan door de miljarden dollars aan olie, die in plaats van een zegen nu als een vloek boven ons hoofd lijken te hangen.
Tot slot, schiet de boodschapper niet. Ik zie wat ik zie. Als u iets anders ziet, blijf dan kijken op het schaakbord en vertel me wat er niet klopt aan wat ik zie. Mijn enige voorkeur is Suriname, en ik merk vaak dat ik daarin heel eenzaam ben, ondanks de vele mensen die zich passievol inzetten voor Suriname. Velen prediken in Suriname graag, in plaats van te handelen. Surinamers kunnen heel goed mooi weer spelen.”
Hikmat Mahawat Khan