De massale escalatie van het Israëlisch-Palestijnse conflict zendt zoveel boodschappen tegelijk uit. Het eerste dat we moeten opmerken is dat een Hamas-aanval op deze schaal alleen mogelijk had kunnen zijn na maanden van planning. In feite is dit precies het soort ‘explosie’ waarvoor wordt gewaarschuwd als gevolg van de voortdurende bezetting en het ontnemen van Palestijnse rechten. Degenen die beweren dat de aanval niet was uitgelokt, hebben ongelijk: dit is precies de reactie die opzettelijke en systematische intimidatie door de huidige Israëlische regering teweegbrengt wanneer belediging bij verwonding wordt opgeteld.
Rechtvaardigt dit het doden en ontvoeren van burgers? Absoluut niet, en dit geldt ongeacht wie de schurken of slachtoffers zijn.
Dus wat gaat er nu gebeuren?
Welnu, gezien de recente geschiedenis is de uitkomst behoorlijk voorspelbaar: Israël zal zeggen dat het het recht heeft zichzelf te verdedigen, een grootschalige oorlog te verklaren en als vergelding de grootst mogelijke pijn toe te brengen. Hamas zal de uitkomst – wat deze ook is – als een overwinning verklaren. Veel Palestijnen zullen het ongekende vroege succes vieren dat wordt geportretteerd in beelden van vluchtende Israëli’s en soldaten die worden vastgehouden. Kort daarna zullen dezelfde Palestijnen lijden onder de verwoestende gevolgen van de handen, tanks en vliegtuigen van het Israëlische leger. Daarna zullen de Arabische landen – namelijk de GCC – te hulp komen en Gaza helpen herbouwen.
Zal deze escalatie iets veranderen aan de machtsverhoudingen? Welnu, gezien het aantal gevangengenomen soldaten levert het Hamas wel wat extra onderhandelingstroeven op. Het stimuleert ook het moreel van de volgers van de groep, aangezien dit de eerste keer is dat een dergelijke operatie zo breed wordt gedeeld op sociale media. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit de realiteit ter plaatse zal veranderen, omdat Hamas eenvoudigweg niet over de middelen beschikt om een patstelling te handhaven tegen het 18e sterkste leger ter wereld, dat zojuist volledige steun van de VS heeft gekregen.
Zou dit dus een strategische zet van Hamas kunnen zijn, bedoeld om de internationale gemeenschap te vertellen dat “wij alleen voor Palestina beslissen?” Dat is een mogelijkheid. Hoewel het waar is dat de Palestijnse Autoriteit de legitieme vertegenwoordiger van het Palestijnse volk is, is de invloed van de PA uiteindelijk altijd beperkt geweest vergeleken met die van Hamas. Het is de ongelukkige realiteit dat in de mislukte staten van dit deel van de wereld onwettige, gewapende vertegenwoordigers, zoals Hamas, Hezbollah in Libanon of de Houthi’s in Jemen, altijd de overhand zullen hebben. Ondertussen heeft de PA geen andere keuze dan Hamas te steunen om verdere interne Palestijnse wrijving te voorkomen. Als gevolg hiervan zal het wereldwijd alleen maar als nog zwakker worden ervaren.
Hier zijn echter de nadelen van het meest recente avontuur van Hamas: het geeft premier Benjamin Netanyahu een uitweg uit zijn interne politieke onrust op een zeldzaam moment waarop zelfs leden van zijn eigen Israëlische leger zich tegen hem verzetten. Nu is het een grootschalige oorlog om Israël te beschermen en ontvoerde soldaten en burgers te redden, dus het is een geval van ‘alle hens aan dek’. Het versterkt ook zijn rechtse coalitie verder in een tijd waarin de wereld hen probeert te overtuigen zich terug te trekken en hen te verleiden met vredesvoorstellen.
Zal Hamas hierna sterker of zwakker worden? Welnu, deze keer zijn ze de Rubicon overgestoken, en Israël heeft al aangegeven dat de handschoenen uit zijn. Gezien de mate van escalatie zullen zelfs tegenstanders van Netanyahu’s rechtse regering in de VS en Europa terughoudend zijn met het oproepen tot terughoudendheid. Met andere woorden: Hamas moet zich schrap zetten voor de komende moeilijke tijden, en helaas is het de gemiddelde Palestijn die uiteindelijk de prijs zal betalen.
Welk effect zullen de laatste gebeurtenissen hebben op de vooruitzichten voor een breder regionaal vredesvoorstel? Het korte antwoord blijft: de tijd zal het leren. Naar mijn mening is het echter tijd voor de wereld om te verdubbelen. Zoals de verklaring van het Saoedische ministerie van Buitenlandse Zaken duidelijk aangeeft, moet de internationale gemeenschap nu in actie komen om een geloofwaardig vredesplan te activeren dat een tweestatenoplossing mogelijk maakt, wat het beste middel is om burgers te beschermen. Makkelijker gezegd dan gedaan? Misschien, maar Saoedi-Arabië kan tenminste zeggen dat het zijn best heeft gedaan, en dat al tientallen jaren doet.
Faisal J. Abbas is hoofdredacteur van Arab News