HET IS GEEN geheim dat Suriname nu probeert om met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) te komen tot een nieuwe (aangepaste) overeenkomst. Dit akkoord zal gebaseerd zijn op een aangepast programma waarin nieuwe doelen gesteld worden die voor Suriname wel realiseerbaar zijn.
In tegenstelling tot wat de leiding van het land zegt, is het niet zo dat het IMF met het mes op de keel van Suriname eist dat bepaalde maatregelen doorgevoerd worden. Landen moeten op basis van hun eigen inschatting een programma opstellen, het IMF kijkt mee, doet voorstellen en dan wordt het programma goedgekeurd of weer verwezen naar de tekentafel.
Gesteld kan worden dat Suriname niet uit de crisis zal komen wanneer leiders geen verantwoordelijkheid nemen en de intelligentie van het volk steeds bagatelliseren
Suriname heeft dus op basis van zijn eigen Herstelplan steun gekregen van het IMF. De formule van het IMF is dat het totaalbedrag van bijna 700 miljoen US dollar in trances wordt overgemaakt als het land progressie maakt met doorvoeren van de zelf bepaalde hervormingen. President Chandrikapersad Santokhie en zijn team hebben vaker bekend gemaakt dat ze zich niet hebben gehouden aan hun programma vanwege de oorlog in Ukraïne en de economische situatie in de rest van de wereld.
Kennelijk is het IMF daar niet van overtuigd, want in de transcriptie van de persconferentie die werd gehouden om de regionale verwachtingen van het IMF voor het Westelijk Halfrond te presenteren zei het IMF dat het programma in Suriname stagneerde door het veranderen van personeel bij de overheid en het beleid van de overheid. Het fonds plaats in tegenstelling tot de leiding van het land de schuld van de opgeschorte steun bij Suriname zelf en niet bij externe factoren waar het land geen invloed op heeft.
Het IMF meldt ook dat de vorige overeenkomst in 2021 met Suriname is aangegaan in de verwachting dat het land een schuldherschikkingsovereenkomst met China kon bereiken, dat de op twee na grootste schuldeiser van Suriname is. Nu, in 2023 is daar nog geen sprake van, en ook dat baart het IMF zorgen. Het fonds geeft aan dat het team van Suriname nu met IMF werkt aan een nieuwe overeenkomst, maar de schuldherschikking met China blijft cruciaal.
Opvallend is dat de president op zijn facebook pagina alleen maar bekend maakt dat het IMF wel een zekere groei verwacht voor Suriname. Dat wordt uitvergroot door aan te geven hoe laag de groei voor 2020 was met als conclusie: met prudent financieel beleid hebben we dit kunnen realiseren.
Dat is typisch voor deze regering. Ze neemt totaal geen verantwoordelijkheid voor de enorme missers, en hun verhaal is zelden volledig. Zo is duidelijk dat de groei die geprojecteerd wordt komt door een te verwachten hoge goudprijs en olieprijs. Zaken waar de regering dus geen invloed op heeft, maar wel claimt.
Gesteld kan worden dat Suriname niet uit de crisis zal komen wanneer leiders geen verantwoordelijkheid nemen en de intelligentie van het volk steeds bagatelliseren. Wie geen verantwoordelijkheid neemt kan namelijk niet bijstellen. Het is immers de schuld van iemand of iets anders.