ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Het is gelukt! De verdachten zijn geïdentificeerd. De veroorzakers van de nationale maatschappelijke ellende zijn uit de schaduwen getrokken. Het blijken weer Desi & Co te zijn. Die hebben in tien jaar tijd SRD 8.3 miljard extra in de gemeenschap gepompt en dat blijkt kennelijk drie jaar nadat ze zijn vertrokken nog steeds effecten te hebben. Niemand anders dan de eerste onder de ongelijken loste de zaak op. In het STVS-journaal maakte hij ons deelgenoot van het resultaat van zijn speurwerk. Ik ben trots op de man, want zijn noeste arbeid leverde nog meer resultaat op.

Een goede analyse leerde dat met de OMO’s we feitelijk dieper het ravijn in zijn geduwd. De wedergeboren sheriff analyseerde dat vanaf dag één de OMO’s verkeerd werden toegepast. De banken werden vet gemest, maar tweederde van de maatschappelijke geldhoeveelheid is niet bij de financiële instellingen en dat werd niet afgeroomd door de Centrale Bank.

Met deze verwikkeling (ik kan niet spreken van ontwikkeling) worden de komende dagen alleszins interessant. Zeker wanneer de koers weer wordt besproken in de assemblee. Gaat het hoofd van governor Maurice Roemer op het blok en haalt Chan daarmee de wind uit de zeilen van Asis? Of krijgt Roemer een herkansing? En dan nog de reactie van Asis die reeds lang om het hoofd van Roemer roept. De man die is meegereisd met een topzware delegatie naar Washington zal zeker verrijkt terugkomen na het overleg met het IMF. De instantie die volgens Chan ons onder druk zet om maatregelen te treffen zoals de volledige afbouw van alle subsidies. Iets waar de regering kennelijk niet aan wil voldoen.

En laat het dan juist te midden van dit gedoe, je hoofdonderhandelaar zijn die Chan in principe onderuit haalt. Immers is het volgens Karel Eckhorst, in een viraal gaand interview in een Nederlandse krant, niet het IMF dat dwars ligt, zoals Chan ook op STVS wederom beweerde. Eckhorst herinnerde Chan eraan dat wij zelf het aanpassingsprogramma hebben opgesteld, zoals bij aanvang van het programma luidkeels werd geroepen. Dus zijn wij het zelf die kennelijk de lat te hoog hebben gelegd en nu proberen terug te krabbelen.

Aan de ene kant is Chan tot het besef gekomen dat Desi gelijk had toen hij aangaf dat alle subsidies opheffen politieke zelfmoord zou betekenen. Aan de andere kant legde Kaw Tere enkele dagen terug de vinger op een andere zere plek. De man verklaarde onomwonden dat als alles was uitgevoerd zoals in de Raad van Ministers was beslist, Suriname er nu anders uit zou zien.

Kaw Tere gaf geen uitleg waar het aan ligt. Of het nou de coup is die Chan heeft gepleegd door de regeringsvergaderingen die de Raad van Ministers overschaduwen, gebrek een uitvoeringscapaciteit of gewoon onmacht van de ministers. Het geheel begint steeds meer op een soort Gordiaanse knoop te lijken waarvan niemand een afdoend antwoord kan geven hoe eruit te komen. Wat dat betreft heeft Eckhorst gelijk. Waar het ‘t meest aan ontbreekt is leiderschap.

roziegeur@gmail.com