Leerkrachten van de Veritasschool die massaal hun ontslag hebben ingediend, zeggen in gesprek met Suriname Herald dat zij zich beperkt en gedupeerd voelen op de school. Ze willen vanwege een aantal redenen niet meer werken voor de Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten in Suriname.
Zo worden ze iedere keer geconfronteerd met nieuwe regels, er wordt met een vergrootglas naar hen gekeken en ze moeten ieder jaar een nieuw contract tekenen terwijl sommigen een vaste aanstelling hebben. Daarnaast wordt het geloof boven onderwijseducatie vooropgesteld.
Ze hebben in september ontslag aangevraagd en hebben nog steeds hun staat van dienst niet ontvangen. Dat is de reden waarom leerkrachten maandag toch op school waren, maar ze hebben geen zin meer om voor de kerkelijke organisatie te werken, het geloof gaat voor en niet het onderwijs, wordt aangegeven.
Ouders gemeld
De leiding van de school heeft de ouders van de leerjaren 1, 2 en 4 medegedeeld dat er een tekort is aan leerkrachten. Zo wordt medegedeeld dat zes leerkrachten aan het eind van het schooljaar 2022-2023 hebben aangegeven de school vanwege uiteenlopende redenen te zullen verlaten. Dit heeft tot gevolg dat aan het begin van het nieuwe schooljaar de klassen van de leerkaren 1, 2 en 4 momenteel nog niet beschikken over een leerkracht.
De schoolleiding benadrukt dat er alles aan wordt gedaan om de ontstane situatie tot het verleden te doen behoren en vraagt begrip van de ouders voor het probleem waarmee de school geconfronteerd is. Ouders worden gevraagd hun kinderen niet naar school te sturen totdat de situatie is opgelost en de kinderen normaal weer les kunnen volgen.
Schoolleider treft geen blaam
De leerkrachten die ontslag hebben genomen geven aan dat de schoolleider, Petra Burgzorg, geen blaam treft en niets met hen gedaan heeft. Integendeel zet die zich juist in voor de leerkrachten, maar er wordt niet naar haar geluisterd, vertelt een van de leerkrachten die al veertien jaar verbonden is aan de Veritasschool. “De schoolleider gaat door het vuur voor ons sinds ze is aangesteld als schoolleider op de school”.
Leerkrachten zat met departementsleiding
Ze uiten juist hun misnoegen hoe ze behandeld worden door de departementsleiding van de Zevende-dags Adventisten. Ondanks dat de leerkracht, die niet bij naam genoemd wens te worden, zelf adventist is, kan ze niet meer meegaan met de dingen die geëist worden door de departementsleiding van de Zevende-dags Adventisten. “Er wordt te veel op ons gelet en geëist”, geven twee andere leerkrachten aan die niet meer willen werken voor deze kerkelijke organisatie.
De leerkrachten zijn de houding van de departementsleiding al zat. Ze worden gedwongen om dingen te doen waarmee ze geen vrede hebben. “Dit is geen manier van werken. We zijn zeer ontevreden over deze organisatie”, zeggen de leerkrachten. De organisatie doet niets voor hen, zelfs voor gratificatie moeten ze zelf opkomen, wordt doorgegeven.
De leerkracht die er 14 jaar lang lesgaf, vertelt dat ze in 2009 is aangenomen als leerkracht en kreeg pas in 2016 een vaste aanstelling. Ze merkt op dat leerkrachten werken voor de organisatie, maar ze niet weten waar ze aan toe zijn omdat ze steeds een nieuw contract met nieuwe regels onder hun neus toegeschoven krijgen. Dit is een ander hekelpunt. De leerkrachten worden gedwongen om steeds nieuwe contracten te tekenen, hoewel ze al een vaste aanstelling hebben. Indien zij niet meewerken om het contract te tekenen, worden de onderwijsgevenden bedreigd en wordt er een ultimatum aan hen gesteld.
De wetten van de Zevende-dags Adventisten stroken niet met de wetten van het land, merken de leerkrachten op. Een organisatie mag regels hebben, maar die moeten in lijn zijn met het huidige onderwijssysteem. “De adventist is mijn organisatie en ik had altijd door de vinger gekeken maar dit is ons te veel”, zeggen de leerkrachten. Ze konden wel werken met de vorige departementsleidingen, maar met deze nieuwe die is aangesteld lukt het niet. Ze hebben altijd iets en dit kan niet. “We zijn geen kleine kinderen meer,” delen de onderwijsgevenden mee.
Niet meer prettig werken
Ook de oudste leerkracht van de school uit haar misnoegen aan Suriname Herald. Ze werkt niet meer prettig daar, ondanks dat zij al dertig jaar op deze school zit. Zij is er sinds 1993 en er moeten dingen gaan veranderen. “We werken zonder beschikking, straks wanneer ik met pensioen ga, weet ik niet hoe mijn zaken geregeld zullen worden. Je moet geestelijk sterk zijn om voor deze organisatie te werken,” zegt ze.
Tekort aan leerkrachten
Zij voert verder aan dat de school een groot tekort heeft aan leerkrachten en mensen die binnenkomen verlaten de school vanwege de regels die gesteld worden vanwege het geloof. Wat staat voorop, het geloof of het onderwijs, vraagt zij zich af? Neem de mensen in dienst en laat ze met rust. Volgens haar bevindt men zich nu in een andere tijd en dingen zijn veranderd. De realiteit is dat de school met grote klassen zit zonder onderwijsgevenden. “Wie vangt nu de kinderen op, nu de mensen massaal zijn vertrokken?”, vraagt ze zich af.
De inspectie is ingeschakeld en medegedeeld waarmee de school te kampen heeft en er wordt om hulp gevraagd. Er worden leerkrachten gestuurd en wanneer de mensen komen, worden ze weer weggestuurd. “Dit kan niet”, is de kreet van de leerkrachten.
Eerst screening
Een andere leerkracht laat weten dat zij naar de Zevende-dags Adventisten heeft gesolliciteerd en tijdens het sollicitatiegesprek wordt aangegeven dat ze eerst les moet geven en op basis daarvan zal bepaald worden of ze wordt aangenomen, vertelt de leerkracht. Deze onderwijsgevende werkt inmiddels al twee jaar op de school en moet elk jaar weer lesgeven in aanwezigheid van de departementsleiding en er wordt ook een cijfer aan gekoppeld.
“Ik moet een goed cijfer behalen als ik door wil gaan met werken op deze school. Het lijkt alsof ik nog steeds op het SPI zit”, merkt ze op. Ze werkt onder een bepaalde druk in deze organisatie en dat wil ze niet meer hebben. Ze werkt er nog omdat ze geen andere baan kon vinden. Ik heb vijf jaar lang gewacht, maar ik weet nog niet of ik dit zal blijven accepteren,” geeft ze bezorgd aan.
Verplicht deelname aan kerkelijke organisatie
Een leerkracht vertelt dat ze verplicht worden om deel te nemen aan kerkelijke activiteiten van de organisatie. De mensen mogen geen lange broeken dragen, maar moeten rokken of jurken dragen. Ze mogen ook geen sieraden dragen en moeten verplicht trainingen volgen in de vakantie en ook op de zaterdagen. “Wat is belangrijker, het geloof of het onderwijs”, wordt steeds aangegeven. De mensen kunnen ook geen klacht indienen bij de leiding, omdat het een broer- en-zus-organisatie is, zeggen de leerkrachten.
Een andere onderwijsgevende laat weten dat zij vanwege verandering van geloof vertrekt. Zij voelt zich niet meer prettig op de school van de Zevende-dags Adventisten. Ze was een adventist, maar sinds 2019 heeft ze gekozen voor een ander geloof en hiermee is ze niet meer het gezicht van een adventist. Ze kiest ervoor om liever weg te gaan in plaats van daar te blijven en te vechten tegen hun regels. Ze is het absoluut niet eens met de regels die op de school gehanteerd worden.
“De mensen komen controleren op de school wat wij doen en hoe we ons kleden,” geeft de leerkracht geïrriteerd aan. Ze heeft een vaste aanstelling en kan de logica niet vatten om opnieuw een contract te moeten tekenen, wat heel vervelend werkt. “Ik voel me geestelijk en lichamelijk beperkt en dat is de reden waarom ik wegga”, aldus een van de leerkrachten.
Het bestuur van de kerkelijke organisatie heeft de leerkrachten verboden om met de pers te praten. Zo wordt verwezen naar de afdeling Communicatie van de Zevende-dags Adventisten. Suriname Herald heeft geprobeerd om contact te maken met deze afdeling, maar kon geen reactie krijgen.
Lees hier de brief van de leiding van de Veritasschool.