DE PALESTIJNEN EN Israël zijn elkaar afgelopen week op ongekende wijze te lijf gegaan. Het was niet de vraag óf dit zou gebeuren, maar eerder wannéér. De wijze waarop de Hamas-beweging zaterdag heeft toegeslagen, heeft velen verrast, niet in de laatste plaats de – doorgaans goed geïnformeerde – Israëlische veiligheidsdiensten en hun Amerikaanse counterparts.
De slachting die Hamas heeft aangericht met tot nu toe meer dan duizend doden, onder wie vrouwen en kinderen, is ongekend en valt absoluut niet goed te praten. Maar de uitbarsting van geweld komt zeker niet uit de lucht vallen.
Overigens, in de verklaring wordt niets gezegd over eventuele Surinaamse staatsburgers die zich in het crisisgebied zouden bevinden en wat er mogelijk zal worden gedaan om ze in veiligheid te brengen
Het Palestijnse volk wordt al onderdrukt en geterroriseerd door het Israëlische leger sinds 1948, toen het werd verjaagd van de grond waar zij eeuwen vreedzaam hadden gewoond omdat de staat Israël werd gesticht. Sindsdien zijn er vele oorlogen uitgevochten en duizenden (vooral Palestijnse) burgers afgeslacht.
In de gebieden waar de Palestijnen nu leven, de Gaza-strook en de Westelijke Jordaanoever, zijn ze in feite gevangenen en worden ze onderdrukt door het Israëlische leger. Pogingen om tot de door de Verenigde Naties beijverde tweestatenoplossing te komen, zijn keer op keer spaak gelopen omdat vooral Israël daar niet toe bereid is.
Zoals gebruikelijk is, als er in de wereld grote conflicten uitbreken, hebben veel landen op de escalatie van de gebeurtenissen in Israël gereageerd. Ook Suriname heeft zijn zegje gedaan. Vreemd genoeg niet bij monde van president Chandrikapersad Santokhi, wat doorgaans gebruikelijk is, maar via minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking.
In de verklaring veroordeelt hij de terroristische aanslagen door Hamas “op burgers en civiele objecten in de staat Israël”. “Suriname gelooft eveneens dat tegenaanvallen het conflict en het verlies van onschuldige levens alleen maar kunnen verergeren. Het buitenlandse beleid van Suriname is geïnspireerd door het doel om mondiale vrede, stabiliteit en welzijn voor iedereen te bereiken, en in geval van conflicten de oplossing door middel van dialoog en onderhandelingen op een vreedzame en eerlijke manier te vinden, waarbij internationaal aanvaarde principes van respect, waardigheid en internationaal recht, worden erkend”, schrijft Ramdin verder.
Hij rept er met geen woord over dat Israël zelf de principes van respect, waardigheid en internationaal recht al vele decennia aan de laars lapt. Onder meer door zich het deels bezette Jeruzalem toe te eigenen en tot hoofdstad uit te roepen en door mensen in kleine gebieden op te sluiten. Maar al deze aantastingen van het internationale recht rechtvaardigen niet de gruwelijk wijze waarop Hamas heeft toegeslagen. En waardoor nu ook de Palestijnen – van wie het merendeel niets van Hamas moet hebben – een gruwelijke prijs moeten betalen door de vergelding door het Israëlische leger.
Overigens, in de verklaring wordt niets gezegd over eventuele Surinaamse staatsburgers die zich in het crisisgebied zouden bevinden en wat er mogelijk zal worden gedaan om ze in veiligheid te brengen. Is het bij de regering bekend of er Surinamers in het gebied zijn en hoe het met ze gaat? Of gaat ze er gemakshalve vanuit dat dit niet zo is?