In het vorige deel heb ik de historische en geografische oorzaken van het kwikprobleem in Suriname beschreven. In dit deel bespreek ik het epidemiologische onderzoek in Suriname, de medische, potentiële, cognitieve en leerproblemen die verband houden met kwikvervuiling in het land.
Tekst Richenel Ellecom
Beeld Bram Ebus
In 2018 is een epidemiologisch onderzoek in Suriname begonnen over het voorkomen van kwik in het bloed en het haar van zwangere vrouwen en ook bij de door hen gebaarde kinderen. In Nickerie werd ook het gebruik van pesticiden toegevoegd aan het onderzoek, dat werd gesponsord door het Amerikaanse National Institute of Health in samenwerking met de Tulane University van New Orleans en de Anton de Kom Universiteit van Suriname.
“Helaas, met allerlei mooie woorden worden excuses opgeworpen waarom de kwikmethode van goudwinning in Suriname nog niet kan worden vervangen door een niet-kwik methode”
Ik had het voorrecht daarin te participeren. Ongeveer 1.150 zwangere vrouwen in Paramaribo, Wanica, Nickerie, Para en het binnenland (Marowijne, Brokopondo, Sipaliwini) werden onderzocht. Vier resultaten van dit grootschalige wetenschappelijk onderzoek werden gepubliceerd in internationale wetenschappelijke tijdschriften, te weten: Journal of Exposure Science & Environmental Epidemiology, International Journal of Environment Research and Public Health en Elsevier.
De resultaten geven duidelijk aan dat door het onzorgvuldige gebruik van kwik, gezondheidsproblemen voor de Surinaamse bevolking ontstaan. Ik zal de resultaten van het onderzoek summier en op een eenvoudige manier proberen samen te vatten in de hoop dat de doorsnee niet wetenschappelijk opgeleide burger dit kan begrijpen. Ook hoop ik dat de doorsneeburger zal begrijpen welke rol hij/zij kan spelen om de overheid en de goudzoekers ertoe te bewegen het roer om te gooien, zodat wij onze kinderen en kleinkinderen niet opzadelen met cognitieve en leerproblemen die hun potentie als volwaardige burgers van dit land zouden kunnen beperken.
Onderzoeksresultaten
In het algemene deel van het onderzoek is gebleken dat het kwikgehalte in het haar van de zwangere vrouwen uit het binnenland (3,64 microg/g haar) hoger was vergeleken bij vrouwen in Paramaribo (0,63 microgram/g haar) en Nickerie (0,74 microgram/g haar.) Deze resultaten geven ook aan dat het kwikgehalte in het bloed van de vrouwen uit het binnenland ook abnormaal hoog moet zijn. Het normale gehalte van kwik in het haar moet minder dan één microgram/g haar zijn. Dat van de vrouwen uit het binnenland was dus ruim drie keer zoveel. Een significante en verontrustende hoeveelheid dus.
In een ander deel van de studie werd de relatie tussen een hoog kwikgehalte in het haar en een laag geboortegewicht of een vroegtijdige geboorte onderzocht. Van de 204 zwangere vrouwen die waren geselecteerd voor dit deel van het onderzoek had 15,7 procent een baby die vroeg was geboren en 8,1 procent was bevallen van een baby met een laag geboortegewicht. De vrouwen die zuigelingen kregen van wie het lichaamsgewicht laag was, hadden ten minste 2,34 microgram/g kwik in hun haar. Dit resultaat was niet geassocieerd met de leeftijd van de moeder, etniciteit, gezinsinkomen of geografisch gebied.
In nog een ander deel van de studie is de relatie tussen een hoger gehalte dan 1,1 microgram/g van kwik in het haar van de moeders, hun stressniveau, hun niveau van depressie en het geboortegewicht van de baby’s, vroegtijdige geboorte en hun apgarscore (de gezondheidstoestand van de baby bij de geboorte) gemeten. Van de onderzochte moeders had 37 procent een hoog kwikgehalte in het haar, 27,2 procent had een hoog stressgehalte en 22,4 procent was waarschijnlijk depressief.
De relatie tussen een hoog kwikgehalte in het haar en vroegtijdige geboorte was significant, terwijl verhoogde stress bij de moeder resulteerde in een lage apgarscore van de geboren baby’s. Met andere woorden: van de gemeten factoren had een hoog kwikgehalte een grote invloed op de premature (vroegtijdige) geboorte van het kind, met alle mogelijke complicaties die hiermee gepaard gaan.
Gevolgen genegeerd
De publicaties van deze onderzoeksresultaten heb ik aan het beging van de regeerperiode van de regering-Santokhi/Brunswijk aangeboden aan het kabinet van de president met het verzoek ze door te geleiden naar de afdeling ‘Goudordening’. Ik had gehoopt dat aan de hand van deze resultaten die de kritieke situatie van de kwikverontreiniging in Suriname beschrijft, de situatie snel zou worden aangepakt. Helaas, met allerlei mooie woorden worden excuses opgeworpen waarom de kwikmethode van goudwinning in Suriname nog niet kan worden vervangen door een niet-kwik methode.
Wat zijn namelijk de gevolgen van de vergiftiging die bij de moeders en baby’s in Suriname zijn ontdekt? Wanneer methylkwik (de vorm van kwik die schadelijk is voor het menselijke lichaam) in de bloedstroom van de moeder terechtkomt, bereikt de kwik het ongeboren kind via de navelstreng waarmee de foetus is gekoppeld aan de bloedsomloop van de moeder.
Methylkwik veroorzaakt de meest langdurige schade aan het zenuwstelsel in de ontwikkeling vóór de geboorte van het kind en ook tijdens de ontwikkelingsjaren daarna. De vergiftiging van het ongeboren kind kan leiden tot verlaging van de intellectuele capaciteiten van het kind, gepaard gaande met geheugen- en attentiebeperkingen. Dit zijn de cognitieve functies die het kind nodig heeft om goede prestaties te leveren op school en tijdens de studiecarrière op een hogeschool of universiteit. Met de vervuiling die aanhoudt en de vergiftiging die heeft plaatsgevonden en blijft doorgaan, leggen wij de toekomst van de generatie na ons (onze kinderen en kleinkinderen) in de waagschaal.
We hebben altijd geklaagd – en doen dat nog steeds – dat de koloniale meesters het land hebben leeggeroofd en de burgers bekaaid hebben achtergelaten. Het lijkt alsof wij de les niet hebben geleerd. Ter wille van de verrijking van hooggeplaatste politieke en niet politieke personen in het land, zijn wij bereid de competentie van de volgende generatie, die de ontwikkeling van het land na ons moet trekken, te verspelen. Doen wij het beter dan de voormalige koloniale meesters?
De regering zou in feite een deel van de opbrengst van de goudsector moeten reserveren voor een longitudinale cohortstudie (studie waarbij op gezette tijden de factoren worden onderzocht) om de cognitieve ontwikkeling van kinderen uit dit onderzoek te volgen. Als deel van dit onderzoek zouden ook ondersteunende programma’s moeten worden ontwikkeld om hen en anderen die dagelijks vóór en na de geboorte worden vergiftigd te helpen met herstel van hun cognitieve achteruitgang.