REFLECTIE / Iwan Brave
Hoera, vanaf 2028 worden we een geoliede maatschappij! Daarvan dromen de meeste Surinamers: een maatschappij waarbij alles van een leien dakje gaat met een druk op de knop. En dat met behoud van ons regenwoud. We hoeven geen tienbaanswegen of skyscrapers; maar wat er ligt en staat, moet tot in de puntjes zijn verzorgd. Dat is mijn ideaal beeld van Suriname.
Laten we alsjeblieft niet een ‘Dubai’ of een ‘Singapore’ worden: gewoon deprimerend zoveel glanzende steriliteit. Geef mij maar de Weg naar Atjoni of de Oost-Westverbinding naar Albina, door het vele groen. Alhoewel dat aan weerszijde van de eerstgenoemde weg behoorlijk verdwenen is door ‘kleinschalige’ goudwinning. Ooit reed je van Brownsberg tot Atjoni door een groene gang. Nu heb je grote delen met weids uitzicht.
“Santokhi heeft watertandend Staatsolie opgedragen alvast ‘voorinkomsten’ los te peuteren om de ‘crisis te bezweren’”
Alle reden dan ook om zoveel mogelijk ‘local content’ (eigen mensen) in te zetten in de ‘oil & gas’. Zolang er geen alternatieve inkomstenbronnen zijn voor veel jongemannen, vooral in Brokopondo en Marowijne, zal goud hun enige uitkomst zijn. Ergens ook wel heel makkelijk gezegd, want je moet ze ook degelijk scholen, zelfs op lager technisch niveau.
We staan dus voor heel wat uitdagingen. De grootste zijn ‘pessimisme’ en ‘cynisme’. Sinds het ‘goed nieuws’ van Staatsolie en TotalEnergies over het vrijwel zeker ontwikkelen van offshore olieproductie, is het vooral doemdenken dat de klok slaat. Een bankdirecteur zei tegen me: “Ik ben vooral bezorgd, want er is zoveel corruptie.”
Ik blijf wel optimistisch: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Santokhi heeft watertandend Staatsolie opgedragen alvast ‘voorinkomsten’ los te peuteren om de ‘crisis te bezweren’. Een 100 of 200 miljoen US dollar. Prima, maar wel wettelijk van tevoren vastleggen wat je ermee gaat doen. Een prima vingeroefening in het van tevoren beslissen wat we met al die olie-miljarden gaan doen. Enige suggesties?