INGEZONDEN
De minister van Openbare Werken (OW) heeft verkeerde focus en prioriteiten en een hap snap visie, maakt zich jaren druk over een brug, maar laat het volk verzuipen. Dat de regering zonder een gestructuurde visie met het land bezig is wordt keer op keer bewezen. Nu zien wij het land weer – ja weer! – veranderen in een zee terwijl de regering, met de minister van OW voorop, al die tijd met een brug bezig is geweest.
Het land verandert in een rivier en de minister houdt zich al drie jaar bezig met een brug. Hij heeft meer obsessie voor bruggen dan passie voor Suriname. Laten wij hopen dat hij met zijn obsessie voor bruggen straks niet over bruggen tussen de verschillende wijken gaat moeten nadenken. Het wordt tijd dat hij nu gaat werken in plaats van praten.
Volk verzuipt
Hij mag nu na drie jaar regeren niet meer klagen over de vorige regering. Het land is nu voor de zoveelste keer onder water. De minister is in Suriname geboren en woont er al jaren, ook ruim vóór 2010. Dus als vakman moest hij al voordat hij aantrad weten hoe de stand van de afwatering was en direct na zijn aantreden een plan van aanpak klaar moeten hebben. De regering waarvan hij deel uitmaakt klaagt alsmaar over wat er gebeurd is onder de vorige regering. De minisater van OW had al die moeite en energie kunnen besteden aan plannen maken, financiering zoeken en uitvoeren van een strategie voor de afwatering. Hij laat het volk weer verzuipen.
Hij had een strategie moeten ontwikkelen om de burgers droge voeten te geven in plaats van achter een brug aan te ‘rennen’. De burger denkt zeer terecht ‘liever één vogel in de hand dan tien in de lucht’. Eerst droge voeten dan nadenken om over een brug te rijden in plaats van met een veerboot de overtocht maken. En uiteraard mag de bewindsman alles tegelijk doen als hij dat kan maar we zien en weten dat hij niet èn een brug èn de waterhuishouding kan managen.
Visieloos
Deze regering heeft niet duidelijk kunnen maken wat haar visie is op de ontwikkeling van Suriname en hoe ze die wil realiseren. Er is totaal geen samenhang in haar activiteiten. Wel een brug bouwen maar niet nadenken over verhogen van de productie om te kunnen exporteren en om de exportproducten over de brug te laten rijden. Wel een brug bouwen maar niet werken aan de afwatering in het land dat verandert in een zee. Zich wel druk maken over oil & gas voor de kust maar de stuwdam en Staatsolie verwaarlozen en zich druk maken over OMO en de koers, maar niets doen aan productie en export die de koers beïnvloeden.
Wel praten over 150 investeerders maar in drie jaar niet eens een investerings memorandum kunnen produceren voor potentiële investeerders. Wel allerlei commissies en platforms installeren maar niet weten hoe ze aan het werk te krijgen. Ze weet niet hoe en voor welke projecten ze investeerders moet zoeken en stuurt ambtenaren die nog nooit in een investeringswereld hebben gewerkt op pad om investeerders te zoeken. De regering kan maar niet laten zien wat ze wil.
Ophouden met verwijten
De regering moet niet blijven afgeven op de vorige regering, maar zich meer focussen op haar eigen handelingen. Inmiddels heeft ze genoeg om te evalueren en dan zal nog meer blijken wat zij niet goed doet. Ze moet leren niet meer met loze beloftes, niet met die tien vogels in de lucht te komen, maar het hebben over die ene vogel in de hand. Wat de regering ook moet leren is om te praten over hoe ze alle beloftes denkt te realiseren.
Het volk verzuipt letterlijk (water) en figuurlijk (koers).
Het lukt niet om de koers, het water en de criminaliteit te beteugelen en de eenheid onder het volk veilig te stellen. Veel van dit falen heeft te maken met het feit dat ze geen ontwikkelings-, maatschappij- en ook geen leiderschapsvisie heeft.
De regering was bij het aantreden al in ontbinding. Er was en er is geen eenheid in de coalitie. Het volk ervaart en betaalt de prijs van de ontbinding. Het water staat het volk nu tot aan de enkels, maar nog even, dan staat het hun tot aan de lippen.-.
Hikmat Mahawat Khan
De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald