SERIEUS!? / Ivan Cairo
Zaterdag was ik aanwezig bij de lancering van de denktank die enkele maanden geleden was aangekondigd door ex-president Jules Wijdenbosch. Bosje heeft woord gehouden door mensen van verschillende pluimage enthousiast te krijgen om samen te brainstormen over de ontwikkeling van Suriname. Ook de genodigden waren zo divers als maar wezen kan. Of je van de man zijn beleid als president hield of niet, Bosje slaagt er steeds weer in politici van verschillende partijen in één zaal te krijgen om met elkaar te praten.
Wat mij opviel tijdens de bijeenkomst was dat iedereen scheen te weten hoe Suriname moet worden ontwikkeld en wat de hebi zijn dat het maar niet op gang komt. Ze weten waar de schoen knelt en toch doen ze niks om veranderingen teweeg te brengen. Politici uit de verschillende partijen zijn het er met elkaar over eens dat politieke organisaties moeten loskomen uit de invloedssfeer van kapitaalgroepen.
Zolang er, zoals Bosje het uitdrukt geen attitudebreuk plaatsvindt bij politieke leiders, zal elkeen zijn eigen weg gaan
De banden moeten worden doorgeknipt. Dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Als we weten dat dat één van de grote bottlenecks is, waarom doen we dat dan niet? Waarom hebben we dat de afgelopen decennia niet gedaan? Weten we deze dingen pas wanneer onze partij niet meer in de regering zit?
In ieder geval was de presentatie van Rudolf Elias over de belangrijkste natuurlijke hulpbronnen van het land zeer verhelderend. Dat Suriname nog zo veel bauxietvoorkomens heeft dat nog minstens honderd jaar aluinaarde wordt geproduceerd was voor menigeen een verrassing. Ook de hoeveelheid gas die tot nu toe in het zeegebied is ontdekt liegt er niet om. Van belang is nu dat de beleidsmakers, geruggensteund met de ideeën uit de samenleving, aan de slag gaan.
Helaas, we merken al jaren dat het betrekken van mensen die niet tot je politieke partij of persoonlijke fanclub behoren niet de sterkste kant is van onze politieke leiders. Goede zaken van voorgangers worden zelden overgenomen of gecontinueerd. Zolang er, zoals Bosje het uitdrukt geen attitudebreuk plaatsvindt bij politieke leiders, zal elkeen zijn eigen weg gaan en steeds proberen het wiel opnieuw uit te vinden of alleen familie en vrienden betrekken en raadplegen bij de uitvoering van hun beleid.
En de kapiltaalgroepen? Die waaien met alle politieke winden mee, zo lang hun belang wordt gediend. Zonder de attitudebreuk van Bosje zullen mensen als Elias hun keel schor praten, maar met hun inzichten zal door de politiek niks worden gedaan.