INGEZONDEN

Suriname viert samen met ruim vijftig andere landen en ongeveer 1,9 miljard moslims Eid al-Adha, oftewel het Offerfeest. In Hindi- en Urdu sprekende landen, zoals India, Pakistan, maar eveneens in Suriname, wordt dit feest ook wel Bakr Eid of Bakrid genoemd vanwege het Hindi/Urdu-woord bakri voor geit,  omdat in Zuid-Azië het traditie is om een geit te slachten bij dit feest.

Zoon offeren

Het Offerfeest is de herdenking van de bereidheid van profeet Ibrahim een order van God te volgen om zijn geliefde zoon Ismail te offeren als daad van gehoorzaamheid en onderwerping aan een bevel van God, maar ook de acceptatie door zijn zoon om te worden geofferd. Maar de Heer zorgde voor de interventie, waarbij aan Ibrahim een schaap voor het offeren werd verschaft.

Onze leiders missen de moraal, de integriteit, de onbaatzuchtigheid, de mindset en de geest van zelfopoffering

Conform de voorschriften in de Quran moeten grote hoeveelheden van het vlees van de geofferde dieren worden verdeeld onder de armen, zodat ook zij kunnen delen in de vreugde van dit feest. Veel moslims zien het als hun plicht dat alle moslims, maar ook zij die niet dit geloof belijden, op deze dag kunnen genieten van een vlees maaltijd, die in de verschillende landen volgens hun eigen tradities wordt bereid. In India zijn dat beef biryani en masala mutton chops, in Indonesië rendang, rawon en sop daging sapi en in Suriname bhoojal rund- of lamsvlees, droog klaargemaakt in masala.

Wijze van viering

Ik heb het voorrecht gehad jarenlang in Nieuw-Delhi en Jakarta te hebben gewoond en van zeer nabij te hebben meegemaakt hoe in Zuid-Azië en Zuidoost-Azië, Eid al-Adha, één van de meest belangrijke religieuze feesten van de Islam, wordt gevierd.

Mannen, vrouwen en kinderen in hun beste, vaak nieuwe kleding, bezoeken massaal het Eid-gebed in de vroege ochtenduren in de moskee en reciteren de traditionele verklaring van het geloof, de Takbir.

In Shahjahanabad in het oude Delhi staat de in 1650 door de Moghul keizer Shah Jahan gebouwde Jama Masjid (= vrijdag moskee) met plaats voor 25.000 gelovigen, terwijl in Jakarta de Istiqlal-moskee staat met een accommodatie voor tweehonderdduizend gelovigen.

Na het gebed geven de moskeebezoekers elkaar de hand onder het uitspreken van de wens Eid Mubarak (= gezegende Eid). Er worden geschenken uitgedeeld en men gaat vervolgens op twee tot vier dagen duren.

Belangrijke boodschappen

Eid al-Adha omvat in het algemeen vele boodschappen, waarvan één van de meest belangrijke is dat wij constant bereid moeten zijn om offers te brengen ten voordele van de mensheid. Een andere belangrijke les van het verhaal van Ibrahim en Ismail is dat wij mensen, indien zo verordend, bereid moeten zijn afstand te doen van onze dierbaarste bezittingen. Het is niet waarschijnlijk dat ooit een man in de situatie zal geraken om het leven van zijn eigen zoon te offeren, maar de boodschap is duidelijk: ‘het brengen van offers dient deel te zijn van ons dagelijks bestaan op deze wereld!’

De vraag die wij ons iedere dag moeten stellen en zeker op deze dag is: hebben wij genoeg offers gebracht ten behoeve van ons gezin, onze familie, onze gemeenschap, ons land en van de gehele mensheid?

Weinig offers, veel feesten

Als wij heden ten dage in Suriname onder onze eigen medeburgers de armoede zien en de dagelijkse harde strijd om te overleven, terwijl enkelen hun rijkdom en hebzucht zo pregnant tentoonspreiden, dan betekent het dat wij als natie onvoldoende offers brengen. En het betekent ook dat wij alleen maar goed zijn om te feesten bij religieuze rites, maar schromelijk tekortschieten bij de naleving van wat deze rites voorschrijven.

Niemand wordt gevraagd om het ultieme offer te brengen, maar de morele verantwoordelijkheid nemen voor de eigen daden zijn enkele manieren om persoonlijke offers te brengen ten voordele van het algemeen belang. In de afgelopen jaren zijn er momenten geweest waarop onze leiders hadden moeten aftreden omdat zij schromelijk hebben gefaald in hun werk en hun namen zijn genoemd in onfrisse zaken. Maar, zij vochten iedere aantijging aan, gaven anderen de schuld, verweten critici gebrek aan intelligentie en deden er alles aan om hun positie te behouden.

Zij missen de moraal, de integriteit, de onbaatzuchtigheid, de mindset en de geest van zelfopoffering. In dit verband kan worden verwezen naar Japanse bestuurders, die een veel beter begrip hebben van het concept van zelfopoffering, want bij falen en de geringste beschuldigingen van wangedrag treden zij onmiddellijk af! Eid Mubarak.

Rudie Alihusain

Bronnen:

The Indian Express; 20 december 2007

The Voice of Reason; The Jakarta Post, 26 november 2009

Rudie Alihusain; Herinneringen en waarnemingen uit een diplomatieke periode, Paramaribo, 2020, ISBN 978-99914-2-019-0

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.