Tekst en beeld Valerie Fris
PARAMARIBO — “Covid-tijden waren we helden en nu zoeken we naar onze gelden. Eerst waren we frontliners en nu zijn wij strontliners”, zo uitten woedende zorgmedewerkers donderdag hun misnoegen over het feit dat de beloofde koopkrachtversterking nog steeds niet is uitbetaald na maanden onderhandelen.
Zorgmedewerkers van verschillende ziekenhuizen en ook medewerkers van het Psychiatrisch Centrum Suriname (PCS) zijn donderdagmorgen met bussen, anderen wandelend, getogen naar het ministerie van Volksgezondheid aan de Henck Arronstraat. Deze straat en de Tourtonnelaan waren daarbij enkele uren niet toegankelijk voor auto’s. Er werd geëist dat minister Amar Ramadhin persoonlijk de zorgmedewerkers zou toespreken en vertellen waarom de beloofde koopkrachtversterking nog niet is uitbetaald.
Een delegatie van de verschillende vakbonden waaronder Imro Edam en Lloyd Pool werden wel ontvangen door de minister. Bij dat gesprek gaf hij aan, dat de bondsvoorzitters ook verantwoordelijk zijn voor zijn veiligheid en dat hij daarom niet naar buiten zou komen ondanks de politie goed vertegenwoordigd was.
Kapotte jas
De bespreking met de delegatie duurde langer dan een uur, waardoor de zorgmedewerkers nog meer verhit raakten. Er werd gedreigd om het gebouw te bestormen waarna politiefunctionarissen de ingang van het pand blokkeerden. Een buitenlander, naar verluidt een mogelijke investeerder, wilde op een bepaald moment naar binnen omdat hij een afspraak met de minister had.
“Als hij naar binnen mag dan willen wij ook naar binnen”, werd er geschreeuwd. De zorgmedewerkers hebben er alles aan gedaan dat de meneer niet naar binnen kon. Hij liep weg maar kwam na enkele minuutjes terug en probeerde het opnieuw. Dat zorgde voor nog meer irritatie bij de actievoerenden waarbij de man werd weggeduwd en zijn jas kapot werd getrokken.
Vakbondsvoorzitters Imro Edam en Lloyd Pool spreken de zorgmedewerkers toe, nadat zij uit de meeting kwamen met minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid.
Niet toereikend
“Ik kom vanuit Uitkijk dagelijks naar mijn werk in het Sint Vincentius Ziekenhuis (SVZ) wat mij per dag SRD 300 aan gasoline kost, terwijl mijn uurloon SRD 36 bedraagt en voor de nachtdienst SRD 150. Wij krijgen een vervoerstoelage van SRD 1000. Hoe lang kun je het daarmee doen als je dagelijks naar je werk moet?”, vraagt zuster Sharda zich af.
Zij zegt samen met haar collega’s voor hun rechten te moeten opkomen, omdat de meeste verpleegsters niet meer rondkomen. Het bedrag waarvoor er wordt onderhandeld ligt tussen de en SRD 3000, maar is volgens de zorgmedewerkers inmiddels achterhaald door de steeds stijgende valutakoers. “Kijk a SRD 3000 e tapu wan holo, maar ze moeten verder onderhandelen. Ik werk nu letterlijk alleen om benzine te kunnen betalen”, zegt de verpleegster ontstemd.
Ongelijke behandeling
Wat de zorgmedewerkers ook steekt is dat medewerkers van de particuliere ziekenhuizen niet dezelfde waardering krijgen als die van de staatsziekenhuizen. “Wij worden stiefmoederlijk behandeld en er wordt op ons neergekeken.” Volgens de medewerkers ligt het verschil in salaris tussen de twee en drieduizenden. “Wij hebben op één opleiding gezeten en we doen hetzelfde werk”, motiveren de verpleegsters hun ontevredenheid. Ook het feit dat er Filipijnen worden gehaald die in Amerikaanse dollars betaald worden, steekt deze zorgmedewerkers.
De koopkrachtversterking is voor slechts drie staatsziekenhuizen goedgekeurd; het Academisch Ziekenhuis, het Mungra Medisch Centrum en s’ Lands Hospitaal. Dit versterkt het gevoel van ongelijke behandeling bij de medewerkers. Over de koopkrachtversterking voor de zorgmedewerkers van het SVZ en het Diakonessenhuis, moet nog verder onderhandeld worden. Over de andere instellingen is niet gesproken. De toelage zal volgens Edam, eind april worden gestort voor de medewerkers van de ziekenhuizen die goedkeuring hebben gehad.