MENSEN HEBBEN TE doen met zeer kwetsbare groepen die lijden onder de hoge kosten van levensonderhoud en slachtoffer zijn van prijsopdrijving.  Vooral deze burgers hebben er geen vertrouwen in dat er snel licht in de tunnel komt, in tegenstelling tot wat vaak wordt gezegd. Voor de zeer kwetsbare groepen, zoals seniorenburgers, mensen met een beperking en tehuizen voor kinderen en senioren, is het al één vóór twaalf. Het water staat hen tot aan de lippen.

Er wordt weinig waarde gehecht aan uitspraken en beloften van de president, die ook in afgelopen dagen zijn gedaan. Het is pijnlijk en mistroostig te merken dat voortdurend hetzelfde wordt gezegd, soms in andere bewoordingen. Er wordt gesproken met maatschappelijke groepen, maar het lijkt erop dat dit een manier is van tijd rekken.

Het is niet te verwonderen dat mensen ervoor kiezen hun ongenoegen te uiten in protestdemonstraties. Daar zal geen enkel bezwaar tegen bestaan – zoals de president herhaaldelijk heeft gezegd – maar het moeten vreedzame acties zijn. De protesterende mensen en groepen moeten zich bewegen binnen de wet.

Gezien de omstandigheden waarin het land financieel en economisch verkeert en er maar weinig beweging is in gesprekken met het Internationaal Monetair Fonds (IMF), hoeft niet te worden verwacht dat de situatie snel zal veranderen. De president heeft wel (financiële) steunmaatregelen beloofd, maar het kan nog enige tijd duren voordat die daadwerkelijk worden uitgevoerd.

Mensen vragen zich terecht af hoeveel waarde de beloofde uitkering nog zal hebben wanneer die wordt uitgekeerd, omdat de valutakoersen blijven stijgen en de Surinaamse dollar daardoor blijft ontwaarden. Het wordt steeds meer duidelijk dat de autoriteiten niet in staat zijn gebleken om de op hol geslagen koers onder controle te krijgen. Integendeel. In hoeverre wordt de verplichting nageleefd, dat exporteurs een (groot) percentage van de importdollars aan de staat moeten afstaan, in ruil voor Surinaamse dollars. Dat kan van invloed zijn op de koersontwikkeling.

De Bond voor Belangenbehartiging Gepensioneerden uit Overheidsdienst heeft voorgesteld  een (onder)directoraat voor gepensioneerden in te stellen. Aan de president is voorgesteld om wetten  te maken die de gepensioneerden enige (financiële) bescherming bieden. Waarom wordt hieraan geen prioriteit gegeven?  De belangenorganisatie vraagt om waardevast pensioen en stoppen met het laten (bij)betalen van medicijnen uit eigen zak.

Santokhi is het eens met de constructieve houding van de bond en stelt dat afspraken moeten worden nagekomen. Waarom doet hij dat dan niet? De Nationale Assemblee kan in veel zaken die het leven aangenaam kunnen maken voor onder meer gepensioneerden het initiatief nemen en hoeft niet op de regering te wachten. Maar  de volksvertegenwoordiging – het instituut dat moet opkomen voor het volk – laat zaken maar op hun beloop.

Het college moet zich er rekenschap van geven dat de nu gepensioneerden de mensen zijn die tientallen jaren geleden ook onder moeilijke – zij het met nu niet vergelijkbare – omstandigheden hebben gewerkt aan de opbouw van het land. De behandeling die ze vandaag de dag krijgen, is vernederend en mensonterend.