GANGA / Sharda Ganga
Misschien kijk ik echt anders naar de wereld en naar mensen, heb ik vaker gedacht. Ik schijn het vaak niet eens te zijn met de algemene consensus en vraag me blijkbaar dingen af waar niemand zich blijkbaar druk om maakt. “Je kijkt echt anders naar de wereld dan gewone mensen”, hoor ik namelijk vaker. Ik heb het altijd als een soort compliment opgevat. Wie wil niet horen dat ze speciaal zijn, apart zelfs, in positieve zin. Tenminste, ik neem aan dat men het positief bedoelt.
Als je iets vaak genoeg hoort, ga je het ook een beetje geloven. Dat geldt voor zowel de positieve als negatieve dingen. Maar diep van binnen vond ik het best wat arrogant van mezelf; een beetje aanstellerig. Dan sprak ik mezelf toe: ‘doe normaal, je bent echt niet slimmer of unieker en je kijkt echt heus niet anders naar de wereld om je heen’.
“Misschien moeten de mensen die groen licht gaven voor de nieuwe vergaderzaal van DNA ook eens naar de opticien, zodat ze beter kunnen lezen wat Werelderfgoedlijst betekent?”
Maar lieve lezers, nu weet ik beter. Nu weet ik het zeker. Ik kijk anders. Ik zie misschien alles dubbel. Laat me u vertellen hoe dat komt. Afgelopen week was het weer eens tijd voor een bezoek aan de opticien. Ook nu weer was het een gedoe.
Zoals gewoonlijk startte ik de oogmeetsessie vol vertrouwen; A-N-P-G las ik vlot. Om steeds onzekerder te worden en uiteindelijk te vragen: “Is dat een P?” Nee, dat is dus een nul. Daar zat ik dan, zoals elke twee jaar, onmogelijke vragen te beantwoorden: “Kunt u nu beter zien of met de vorige glazen?” en klik, daar kwam weer een andere combinatie van glazen voor je neus.
De afgelopen jaren duren mijn oogmetingen steeds langer en drijven ze de opticiens steeds meer tot wanhoop. In Nederland sprak er één (voor wie het Nederlands niet de eerste taal was) de gedenkwaardige zin: ‘Uw ogen zijn heel goed, behalve dat ze heel slecht zijn’. Zaterdag hoorde ik min of meer hetzelfde: ‘Your eyes are healthy but they are bad’, gevolgd door een stilte.
En toen de vraag die mijn wereld veranderde: of ik niet dubbel zag. Wat is namelijk het geval: de sterktes van mijn brilglazen zijn nogal afwijkend. Op het ergste punt had het ene oog een sterkte van min vijf (-5) en het ander oog van min 8,5 (-8 ½). Lang verhaal kort: ouder worden heeft als voordeel dat bijziendheid verminderd.
Het probleem? Het verschil tussen de ogen is verhoudingsgewijs groter geworden en zo een groot verschil blijkt niet vaak voor te komen. Volgens deze opticien kan het weleens leiden tot ‘double vision’. En zo ga ik sinds zaterdag enigszins verward door het leven; me afvragend of ik jarenlang de werkelijkheid niet echt onder ogen heb gezien.
Misschien zie ik al jaren de fouten van regeerders dubbel en zijn het eigenlijk niet eens zulke grote flaters. Misschien hebben ze gewoon een boterkoekje op hun hoofd en niet een hele boterberg. Misschien moeten de mensen die groen licht gaven voor de nieuwe vergaderzaal van DNA ook eens naar de opticien, zodat ze beter kunnen lezen wat Werelderfgoedlijst betekent? Ach nee, een goede bril is geen tovermiddel tegen onkunde, amateurisme, ondoordachtheid, arrogantie, domheid en ook niet tegen kortzichtigheid.-.
gangadwt@gmail.com