WE WETEN INTUSSEN hoe het eraan toegaat als de regering haast heeft met het invullen van de beloftes gedaan in het eigen IMF-programma. Dan worden marathonvergaderingen gehouden om noodzakelijke wetten erdoor te krijgen, er wordt de hele avond gesproken met belanghebbenden en uiteindelijk na het keihard opvoeren van de druk, gaan partijen overstag.
Toch heeft de overheid in de afgelopen tijd maar heel zelden laten weten dat als onderdeel van de ondertekening van het VN-verdrag tegen corruptie de geïnstalleerde Anti-corruptie commissie met aangepaste wetgeving moet komen die in september van dit jaar af moet zijn. Onderdeel van die wetgeving is dat hoge functionarissen en publieke figuren hun inkomen en bezit laten registreren.
Wet- en regelgeving die maar van een kleine groep mensen inzage in de eigen privé vraagt zou niet zo lang op zich moeten laten wachten lijkt het
En terwijl Suriname het risico loopt op de zwarte lijst te komen van landen die onvoldoende wetgeving hebben om witwassen en terrorismefinanciering te voorkomen, lijkt de regering daar de tijd voor te nemen. Een harde eis door de financiële waakhond van het Caribisch gebied CFATF om blacklisting te voorkomen is hetzelfde wat IMF zegt: het registreren van de eigendommen van de hoge en publieke functionarissen.
De vraag is waarom hier zo lang mee gewacht wordt, terwijl wij in november, dus letterlijk over drie maanden de kans lopen dat we op de zwarte lijst komen en financieel geïsoleerd kunnen raken. Er moeten nog andere dingen gebeuren zoals een stichtingsregister met namen van degene die voordeel hebben aan de stichting en namen van eigenaren van bedrijven die in aanmerking komen voor overheidsprojecten.
Wet- en regelgeving die maar van een kleine groep mensen inzage in de eigen privé vraagt zou niet zo lang op zich moeten laten wachten lijkt het. Of zit daar de doos van Pandora niet voor niets stevig dicht? Tijdens vorige regeringen is vaker gesproken over het willen weten wat de salarissen van de directeuren van parastatale bedrijven zijn. Daar hebben we als volk maar weinig over gehoord.
Zeker met de verkiezingen die in 2025 worden gehouden is openheid van zaken van belang. Het volk moet weten wie ze mogelijk kan vertrouwen en wie niet, wie is omkoopbaar en wie doorstaat elke financieel storm. Het bedrijfsleven dat zich geen blacklisting kan permitteren heeft de regering dan ook opgeroepen om werkelijk de wetten te behandelen die nodig zijn om witwassen tegen te gaan. En om de belangrijkste acht wetten aan te nemen die nu prioriteit zijn.
Er moeten harde besluiten genomen worden om transparantie terug te brengen in onze economie en geldstromen. Deze wetten en wettelijke verplichtingen zullen niet prettig overkomen bij regeringslieden die niet volgens wet en recht handelen. Desondanks is het nodig om deze offers te brengen.
Zo zegt de president het wanneer hij het heeft tegen het gewone volk dat geen keus heeft dan de IMF maatregelen te doorstaan Met deze regel is het niet anders voor de hooggeplaatste politieke figuren.