INGEZONDEN

Diplomatieke extravaganza of buitensporige of overdreven of overdadige diplomatie is soms waarneembaar wanneer landen tijdens de organisatie van grote evenementen of bijeenkomsten, waarin wereldleiders zullen participeren, kosten noch moeite sparen om de plaats en stad van de bijeenkomst schoon en aantrekkelijk te maken. Een voorbeeld hiervan is toen Suriname in juli 2022 de 43ste Conference of Caricom Heads of Government organiseerde.

Ter gelegenheid daarvan onderging de binnenstad van Paramaribo een schoonmaak- en opknapbeurt. De zwervers en zwerfhonden verdwenen uit het straatbeeld, de kuilen in de wegen werden hersteld en voorgevels van overheidsgebouwen kregen een verfbeurt.

De straatverkopers werden verwijderd, hun producten werden in beslaggenomen door de politie met het argument “zij hebben geen vergunning”. Dat zij op die dagen geen inkomen hadden, daar verloren de autoriteiten geen seconde slaap over. Opmerkelijk is dat na zulke bijeenkomsten de politie schijnbaar zijn werk niet meer hoeft te doen, want verkopers, zwervers en ook de honden komen terug. Paramaribo krijgt weer zijn ‘normaal aanzien’.

In 2024 zal Suriname de gastheer zijn van de 54ste vergadering van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS). Hoewel de financiële situatie van het land precair is, willen de bestuurders met de organisatie van deze vergadering de betrokkenheid van het land benadrukken en gebruikmaken van deze gelegenheid om Surinames regionale status op te bouwen en zichzelf te profileren. Men hoeft niet superintelligent te zijn om te begrijpen dat regeringspartijen deze OAS-vergadering zullen gebruiken in hun propagandacampagne voor de verkiezingen van 25 mei 2025.

“Opmerkelijk is dat na zulke bijeenkomsten de politie schijnbaar zijn werk niet meer hoeft te doen, want verkopers, zwervers en ook de honden komen terug. Paramaribo krijgt weer zijn ‘normaal aanzien’”

Diplomatieke extravaganza

Let wel, het afvaardigen van grote delegaties naar evenementen is ook een vorm van diplomatieke extravaganza. Een goed voorbeeld van wat wordt genoemd diplomatieke extravaganza is de door India georganiseerde achttiende G20-top in New Delhi op 9 en 10 september, waarbij premier Narendra Modi de onbetwiste prima donna was. Hoewel India 1,4 miljard inwoners telt, was het enige gezicht dat te zien was, dat van Modi.

Modi’s gezicht was overal te zien: op het vliegveld en in vrijwel elke straat van Centraal Delhi. Het was als het ware een onemanshow. Scholen en kantoren waren gesloten, wegen waren geblokkeerd voor zogenaamde VIP-bewegingen. Verkopers, die anders alomtegenwoordig zijn in de Indiase straten en van alles verkopen, ontbraken tijdens de top, terwijl zij een dagelijks inkomen nodig hebben uit hun verkopen om te overleven. Maar tijdens de top kwamen zij duidelijk niet voor op de agenda van de regering-Modi, die zich nota bene juist opwerpt en zich wil profileren als de stem van het lang lijdende zuiden.

Terwijl Modi de held was van deze diplomatieke extravaganza werd het schouwspel toch verstoord door de Langoerapen, die normaliter niet weg te krijgen zijn uit Centraal-Delhi. De zware regenval en de ondergelopen straten lieten ook zien dat men de stad wel kan opknappen en verfraaien, maar als men de infrastructuur niet echt op orde heeft, zullen zaken niet daadwerkelijk veranderen, alle cosmetische ingrepen ten spijt.

De top werd beëindigd met een verklaring van 83 paragrafen, waarin terecht wordt opgeroepen tot groene welvaart ontwikkeling en inclusieve groei, maar verder geen nieuwe wegen insloeg. De verklaring betreurde de agressie tegen Ukraïne, maar noemde Rusland niet. Ukraïne was zeer geïrriteerd over deze omissie.

Maar de inhoud van de eindverklaring was niet alleen topprioriteit voor India, want Modi maakte van de gelegenheid gebruik om zijn eigen mondiale status op te bouwen en zichzelf te profileren als leider van het mondiale zuiden en de ontwikkelingslanden. Door gastheer te zijn van de G20-top en eerder een rol te hebben gespeeld in de uitbreiding van de Brics-landen, wil India ook de boodschap af geven dat een natie, die het dichtstbevolkte land ter wereld is, met de vijfde grootste economie en een grote ‘democratie’, het verdient om een permanent lid van de VN-Veiligheidsraad te worden, een doelstelling die het land al tientallen jaren nastreeft in samenwerking met Brazilië, Duitsland en Japan.

Teleurstellingen

Maar de diplomatieke extravaganza die India zo graag wilde, is niet zonder teleurstellingen verlopen. “Het initiatief om in het bezette Kashmir een voorbereidende G20-bijeenkomst over toerisme te organiseren, mislukte omdat verschillende G20-landen weigerden deel te nemen vanwege de betwiste status van Kashmir.”

Het meest teleurstellende was dat China’s president Xi Jinping ervoor koos om weg te blijven van de top. Het was de eerste keer dat een Chinese president dat heeft gedaan.

Het thema dat India koos voor de top – ‘Eén aarde, één familie, één toekomst’ – lijkt te zijn bedoeld om de ontwikkelingslanden aan te spreken. India probeerde zichzelf ook te presenteren als een stem van het mondiale zuiden door, onder meer voor te stellen om de Afrikaanse Unie uit te nodigen als permanent lid van de G20. Dat is ook gebeurd.

Interessant genoeg was de meest opvallende uitkomst van de G20 een initiatief dat geen deel uitmaakte van de agenda of de verklaring van de top. Aan de zijlijnen werd een afzonderlijke Memorandum of Understanding ondertekend waarin de contouren van een plan om een economische corridor tussen India, het Midden-Oosten en Europa (Imec) te creëren. Deze is bedoeld om de handelsconnectiviteit en de economische integratie tussen de landen te verbeteren door spoorwegen, havens en datanetwerken met elkaar te verbinden.

De Verenigde Staten staan volledig achter dit idee, omdat zij hopen zodoende een tegenwicht te bieden aan het Belt & Road Initiative (BRI) van China. Op het Imec-initiatief heeft China voorzichtig gereageerd, omdat de Chinezen weten dat het door India voorgestelde Imec het BRI, dat al 155 landen heeft verbonden, nauwelijks kan uitdagen.

Toonde India de wereld zijn echte gezicht?

Voor sommige kritische journalisten was tijdens dit extravagante diplomatieke vertoon, het gezicht van Modi en de diplomatieke kennis van India overal te zien, maar de Indiase diversiteit kreeg geen volledig podium. Deelnemers en bezoekers kregen de Jama Masjid, één van de meest iconische plekken in de hoofdstad niet te zien, ook de kerken waren niet te zien.

De Taj Mahal, de beroemdste bezienswaardigheid en erfgoedsite van India, kreeg slechts een foto op één van de muren van het nieuwe congresgebouw. De GoudenTempel, het heiligste heiligdom van Sikhs in India, kreeg een kleine videoclip.

De oude tentoonstellingshallen in Pragati Maidan dat “veld van vooruitgang” betekent in het Hindi en waar voorheen van alles en nog wat te vinden was – van internationale handelsbeurzen tot boekenbeurzen en autoshows – zijn vervangen door een immens nieuw congrescentrum genaamd de Bharat Mandapam. Het is een Sanskrietnaam, waarbij Bharat verwijst naar India, terwijl Mandapam de veranda is van een hindoetempel. Met deze naam wijkt het nieuwe congrescentrum en beursterrein af van zijn seculiere, alledaagse verleden.

India en Modi hebben zich volledig vereenzelvigt met de G20. De lotusbloem – de nationale bloem van India – en het verkiezingssymbool van Modi’s Bharatya Janata Partij, werd geïncorporeerd in het officiële logo van de G20.

In de diplomatie hebben symbolen een bijzondere betekenis. De kunst is om niet alleen te luisteren naar wat wordt gezegd, maar meer nog naar wat niet wordt gezegd, welke woorden worden gebruikt en welke beelden daarmee gepaard gaan. Pas dan komt men achter de ware boodschap en bedoeling van de organisatoren van zulke bijeenkomsten en evenementen. Het is veelzeggend wat India verborgen heeft gehouden voor de G20-bezoekers.

Rudie Alihusain

Bronnen:

Rudie Alihusain: ‘Woorden zijn belangrijk bij de buitenlandse politiek; De Surinaamse diplomatie, groei noch bloei’, april 2022, ISBN/EAN 978-99914-2-039-0; Megha Bahree: ‘What India showed the world and what it hid’, Al Jazeera, 11 september 2023; Adam Taylor: ‘The G20 Summit is a huge branding exercise for Modi’s India’, The Washington Post, 7 september 2023

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.