PRESIDENT CHANDRIKAPERSAD SANTOKHI heeft gezegd ‘een andere wedstrijd’ te zullen spelen. Daarbij doelde hij onder meer op een andere bemensing van het team deskundigen en ministers dat de kar moeten trekken in de resterende regeerperiode.
Hiermee schijnt te zijn afgedaan met wat enige tijd werd aangekondigd als het ‘dreamteam’ van mannen en vrouwen. Met andere woorden, hij staat op het punt te breken met krachten die hun taak hebben verzaakt. Ook bekend als herschikking van het team, waarvan sommige leden gewogen maar te licht zijn bevonden. In ronde woorden: ze zijn ongeschikt voor het ministers ambt.
De noodkreet van het volk en de gebeurtenissen van 17 februari hebben het staatshoofd met de neus op de werkelijkheid gedrukt om een ‘andere wedstrijd’ te spelen, zeer toepasselijk voor de huidige crisis waarin het land verkeert. Zwemmen of verdrinken, het winnende doelpunt scoren of tactische maatregelen nemen, die de huidige toestand tenminste draaglijker maken. Met diasporaspelers (ook in figuurlijke zin) is het niet gelukt, omdat die zware eisen stellen, dus moet het maar met spelers in eigen huis gebeuren. Of die van eigen bodem in de rijdende trein willen stappen, is een andere zaak.
In zijn pakket van maatregelen ter verlichting van de kosten is niets gevonden wat er op lijkt dat aan sportbeoefening voor de kinderen van de mofinawan is gedacht
Santokhi erkent het belang van sport en sportbeoefening, ook in het kader van de noodzaak tot bewegen, maar in zijn pakket van maatregelen ter verlichting van de kosten is niets gevonden wat er op lijkt dat aan sportbeoefening voor de kinderen van de mofinawan is gedacht. Sportmateriaal, zoals kleding en schoeisel zijn onbetaalbaar, sportschool bezoek is niet mogelijk voor de minst draagkrachtigen, uitgebalanceerde voeding is niet voor arme sporters weggelegd.
Bedelcampagnes bij vooral het bedrijfsleven zijn meer regel dan uitzondering. Beschikbaarheid van groepsbegeleiders voor talentvolle kinderen bij hun schoolwerk, daar wordt niet aan gedacht, om maar niet te spreken van accommodaties. Ze zijn er niet of waar ze beschikbaar zijn, verkeren ze in slechte staat door achterstallig onderhoud.
Decentralisatie van de sport en gemeenschapsontwikkeling moeten in het kader van ‘de andere wedstrijd’ van de president onder het vergrootglas worden geplaatst, want daar is nauwelijks of geen uitvoering aan gegeven. Dat komt door het hardnekkig uitblijven van plannen waarvoor er al een blauwdruk bestaat om schoolsport te organiseren. Het afgezaagde verhaal over ‘geen geld’ is niet (langer) te verdedigen.
Vroeger was er geen directoraat of ministerie voor Sport, maar schoolsport was er wel. Passie en creativiteit waren nodig om de beproefde schoolontmoetingen met succes mogelijk te maken. Elke wedstrijd is een nieuwe wedstrijd en om in de termen van Santokhi te denken is ook dit sportonderdeel dat in het pakket moet worden opgenomen met al zijn vooruitzichten, een andere wedstrijd.-.