REFLECTIE / Iwan Brave

“Nu gaat de aap uit de mouw komen!” Mahinder Jogi zei het wel twee keer nadrukkelijk achter elkaar, als antwoord op de vraag van ‘ABC Actueel’-presentator Gerold Vliet. “Denkt u dat u binnen de NDP en Abop deze mensen zal meekrijgen om hiervoor te stemmen?”

Het ging om het ingediende VHP-grondwetswijzigingsvoorstel voor een ‘uitsluitingsclausule’. Die houdt in dat strafrechtelijk veroordeelden uitgesloten worden voor het presidentschap en het vicepresidentschap.

Heerlijk hoe Jogi quasi-onschuldig de rand van het provocerende opzoekt; de term ‘aap’ ligt etnisch toch wel gevoelig richting coalitiegenoot Abop. Vliet had hem eventjes uitdagend quasi-verbijsterd moeten tegenwerpen: “Wát, vergelijkt u de vicepresident met een aap?!”

Zou vermakelijk zijn om te horen hoe Jogi zich, in bochten wringend, uit deze koloniale verspreking zou praten. Ik moest sowieso lachen: Niks komt ‘de aap’… maar een hele colonne krijsende apen die, aan alle kanten uitkomend, beide je mouwen aan flarden scheuren! Maar te zwijgen over dat gekietel.

Stel dat deze gewetensstemming maar op één meestemmer betrekking zou hebben; bijvoorbeeld Melvin Bouva. Dan moet je wel letten op je beeldspraak, in het ‘vreedzame’, ‘verdraagzame’ maar zo gevoelige multi-etnische Suriname. Nu kon Jogi zich veilig verschuilen achter een etnisch boeket aan immorele parlementariërs en zelfs pokend twee keer benadrukken: “Nu gaat de aap uit de mouw komen!” Net een stout kind dat provocerend twee lolly’s pakt.

De uitsluitingsclausule van Dew Sharman en Cedric van Samson maakt natuurlijk geen schijn van kans. Alsof je de NDP en Abop vraagt vrijwillig een zelfmoordbomgordel om te doen en tevens te ontsteken. Het was raadzamer geweest van de uitsluitingsclausule een komende-verkiezingsbelofte te maken. Nu is het louter de aap op de kast jagen. Straks is uit rancune onvoldoende draagvlak voor (tijdige) wijziging van de Kiesregeling. Dan zijn we allemaal in de aap gelogeerd.