door Ivan Cairo
PARAMARIBO — Zee, zon en strand. Dat is het eerste waar aan wordt gedacht bij het horen van de naam Curaçao. De hoofdstad Willemstad staat bekend om zijn drijvende Koningin Emmabrug die Punda met Otrabanda verbindt en de verschillende prachtige kleuren waarin de gebouwen zijn geschilderd.
Wie had gedacht dat het kleurenpallet te maken heeft met esthetica, komt bedrogen uit. Althans, volgens tourgids Henry hadden de felle kleuren van de gebouwen in eerste instantie niets te maken met schoonheid. Het was een praktische oplossing die een plaatselijke oogarts enkele eeuwen geleden had bedacht nadat veel bewoners te kampen kregen met een oogaandoening.
“Een oogarts kwam erachter dat door de witte kleur van al die gebouwen de reflectie van de zon de problemen veroorzaakte”
Kleuren
Op een door de Curaçao Tourist Board verzorgde tour door de hoofdstad vertelt Henry honderd uit. Opgegroeid op het eiland kent hij de stad als zijn broekzak. Hij heeft jarenlang in het buitenland, met name Nederland, gewoond en gewerkt en als gepensioneerde beleeft hij er enorm veel plezier in om buitenlanders in zijn Tuk Tuk rond te brengen.
“De kleuren hebben ook een verhaal”, vertelt hij over de kleurrijke gebouwen. “Alle gebouwen hier waren wit, maar dat was een groot problemen. Veel mensen van die tijd hadden klachten dat ze niet goed konden zien. Een oogarts hier heeft toen onderzocht waar dat aan kon liggen. Zodoende kwam hij erachter dat door de witte kleur van al die gebouwen de reflectie van de zon de problemen veroorzaakte”, zegt de tourgids.
De oogarts slaagde erin de toenmalige gouverneur van zijn ontdekking te overtuigen en burgers werden daarna gevraagd hun woningen ook in andere kleuren dan wit te verven. “Daarom hebben we zoveel andere kleuren.”
Brug
De pontonbrug die Punda met Otrobanda verbindt en in 1888 werd opgeleverd, heeft ook een eigen verhaal. Aan de bouw gingen jaren van discussies vooraf. Toen werd de verbinding tussen de twee stadswijken onderhouden door yola’s, kleine veerbootjes.
In 1886 opperde gouverneur Abraham Matthieu de Rouville het idee voor een vaste oeververbinding, maar dat stuitte op grote bezwaren. Een vaste verbinding, zo werd geredeneerd, zou de scheepvaart over de Annabaai niet mogen hinderen.
Leonard Burlington Smith, de Amerikaanse consul op Curaçao, kwam toen met een uitgewerkt plan voor een drijvende brug. Een pontonbrug die open kon draaien om schepen onbelemmerd doorgang te verlenen en de overtocht voor voetgangers mogelijk te maken. Smith heeft ook het waterleidingsysteem van het eiland ontworpen. “Curaçao heeft veel te danken aan deze man”, zegt Henry.
Het plan voor de pontonbrug werd goed bevonden en werd begonnen met de bouw. De brug werd in april 1888 opgeleverd. Op 8 mei 1888 konden er voor het eerst mensen tussen Punda en Otrobanda lopen en werd de Koningin Emmabrug één van de grootste bezienswaardigheden van Curaçao.
Onderhoud monumenten
Een andere bijzonderheid van Willemstad zijn de talrijke muurschilderingen en kunstwerken van lokale kunstenaars. Van Francis Sling, één van de meest bekende kunstenaars op het eiland, zijn overal muurschilderingen en andere werken te zien. Zijn atelier is ook een trekpleister voor toeristen.
Wat in de stad opvalt is dat de historische gebouwen goed zijn onderhouden. Henry legt uit dat de eigenaars van de panden met financiële ondersteuning van Monumentenzorg op het eiland in staat zijn de gebouwen te restaureren en te onderhouden. Momenteel word een groot aantal historische panden gerestaureerd.
