ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Minister Prahlad Sewdien van LVV lanceerde onlangs het markoesaproject. Iedereen die maar wil, kan teler worden van dit – naar mijn weten – relatief gemakkelijk te telen fruit. En als je minimaal een halve hectare beschikbare grond hebt, kan je via het Nofa Fonds zelfs in aanmerking komen voor financiering. Zonder onderpand. Eindelijk! Eindelijk financiering voor landbouwers, iets waar de banken niet in geloven.

De minister wil massale aanleg van markoesa-arealen, omdat er – ook internationaal – veel vraag hiernaar is. Goed plantmateriaal en begeleiding gegarandeerd. En Sewdien rekende voor dat bij een halve hectare een teler al tweeduizend US dollar per maand kan verdienen. Dat laatste deed mij vanuit het raam aan de bovenzijde van mijn woning staren naar het aangrenzende bos. Ik zag nog wel groen, maar het was rijkelijk gelardeerd met gele balletjes, met op elk een dollarteken als waren zij gebrandmerkt.

Maar de laatste keer toen ik zo vanuit het raam droomde, bemerkte ik dat het teken op de balletjes meer weg had van vraagtekens. Inderdaad. Hoezeer ik het project ook toejuich, heeft de minister nog wat vragen te beantwoorden, voordat ik het aangrenzende terrein occupeer. Immers, was er veel informatie over de input zijde, maar niet veel over wanneer het fruit eenmaal is afgeoogst.

Moeten de boeren daarna zelf op zoek naar de afzet die er zou zijn. Komt er een soort opkoop voor de export. Gaan we het rauwe product op de markt brengen of komt een eerste verwerking tot pulp om waardetoevoeging te doen en alvast lokaal betere prijzen te kunnen garanderen. Want nu zou je op maandbasis nog tweeduizend US per halve hectare kunnen verdienen, maar wat als we allemaal in de markoesa gaan. Je wordt gegarandeerd slachtoffer van lepe opkopers. Vraag het maar aan de landbouwers van welk gewas dan ook. Tweeduizend US dollar wordt dan snel SRD 2.000.

Het initiatief van de minister hoeft niet de grond te worden ingeboord. Productie is nodig. Maar in het recente verleden zijn landbouwprojecten de mist ingegaan omdat onvoldoende is nagedacht over het eindtraject. We kennen allemaal nog het cassaveproject van de vorige regering. Er was zelfs al een verwerkingsfaciliteit opgezet. Toch donderde het project ineen en bleven telers met cassave zitten.

Een ondernemer startte ook een ananasproject, waarbij zelfs de opkoopprijzen zouden zijn gegarandeerd. Intern geruzie nekte ook dat mooi project. Van beide producten hoorden wij ook dat zij erg gewild zijn. Toch ging het mis. Kennelijk om dat soort vuurpijlen te voorkomen is een ondernemer in Commewijne bezig met een kersenproject, waarbij hij zelf de hele keten in handen heeft. De man teelt en verwerkt het product tot pulp, voordat hij het diepgevroren exporteert. Enkele jaren terug bezocht ik het project en denk dat het nog loopt.

Het is te hopen dat Sewdien vooral voor de kleine telers die hij probeert te motiveren ook antwoorden heeft over een gegarandeerde afzet tegen minimumprijzen. Als niet, hebben zij straks voldoende om handen om hem te bekogelen wanneer de huis aan huis bezoeken beginnen voor de volgende verkiezingen.-.

roziegeur@gmail.com