*door een technisch euvel is het commentaar niet op het gebruikelijke tijdstip gepubliceerd
BIJ TIJD EN WIJLE discussiëren politici over het vreemdelingenbeleid van Suriname. In de meeste gevallen gebeurt dat in het parlement wanneer weer eens een groot aantal buitenlanders bij wet genaturaliseerd moet worden. Echter, van een gerichte nationale discussie waar Suriname naartoe gaat of wil gaan met zijn vreemdelingen- en immigratiepolitiek is tot nu toe geen sprake geweest.
Het is een feit dat wil Suriname zijn economie versneld ontwikkelen de eigen beroepsbevolking dat niet alleen zal kunnen bolwerken. Arbeidskrachten van buiten, vreemdelingen dus en de Surinaamse diaspora, zullen nodig zijn. Bekend is bijvoorbeeld dat er een groot tekort is aan arbeiders voor de agrarische sector. Maar de discussie hoe dat opgevangen zou kunnen worden is nog niet eens begonnen, laat staan dat er beleid daarvoor is ontwikkeld.
Ware het niet dat door de onverwachte toestroom van buitenlanders minstens één land Suriname heeft gevraagd wat er gebeurt, zouden er kennelijk geen stappen worden ondernomen
Nu doet zich een situatie voor waarbij Surinames vreemdelingenbeleid overlast bezorgt aan andere landen. De introductie van de visumvrijregeling op 1 juli vorig jaar heeft niet geleid tot de beoogde grote toestroom van toeristen en investeerders. In plaats daarvan kwamen grote aantallen arbeidsmigranten die niet Suriname als eindbestemming hebben, maar het land slechts gebruiken als springplank om werk te gaan zoeken in andere landen.
De visumvrijregeling is een vehikel geworden voor eventuele mensensmokkel en mensenhandel. Al een aantal maanden doet zich een situatie voor waarbij grote aantallen buitenlanders al enkele dagen na aankomst in het land in volgepropte bussen richting Nickerie worden vervoerd en vervolgens uit beeld verdwijnen. Dat kan niet ongemerkt zijn gebleven bij de autoriteiten omdat de mensen langs de politiecontrolepost in Coronie moeten gaan.
Deze week heeft de regering eindelijk besloten maatregelen te treffen om een einde te maken aan deze situatie. De visumplicht wordt weer ingevoerd voor Afghanistan, Angola, Bangladesh, Cuba, de Dominicaanse Republiek, Egypte, Eritrea, Ghana, India, Kameroen, Kenia, Nepal, Nigeria, Pakistan, Somalië, Sri Lanka, Syrië, Tunesië, Venezuela, Zambia en Zuid-Afrika. Individuen, houders van paspoorten, uit deze landen zullen een visum moeten aanvragen voordat ze naar Suriname reizen.
Ware het niet dat door de onverwachte toestroom van buitenlanders minstens één land Suriname heeft gevraagd wat er gebeurt, zouden er kennelijk geen stappen worden ondernomen. Met in gedachten de recente ontwikkelingen is het de hoogste tijd dat de regering met een coherent en gericht vreemdelingenbeleid komt dat de nationale ontwikkeling ondersteunt. Te veel regeringen hebben dit laten liggen, maar gelet op de dreigingen die kunnen ontstaan door een laks nationaal migratiebeleid is dit nu meer dan noodzakelijk.