HET VALT OP dat trainers, coaches en sporters telkens na terugkeer uit het buitenland na te hebben deelgenomen aan een toernooi, de vinger leggen op de zere plekken van tekortkomingen die geconstateerd worden bij de jeugdsporters en de organisatie die benedenmaats presteert bij het scheppen van gunstige condities.
Een veel voorkomend excuus handelt over de Covid-periode die gezien wordt als dekking voor tegenvallende prestaties. In feite had die periode juist gebruikt moeten worden om een nood- of overbruggingsplan te schrijven in afwachting van betere tijden. Niet alleen Suriname had te kampen met Covid. De hele wereld.
Talenten kunnen niet met hongerige magen presteren en als de druk te groot wordt kiezen zij er voor iets anders te doen. Zulke talenten gaan helaas verloren
Landen in de regio zijn niet met gekruiste armen blijven zitten, maar hebben van de nood een deugd gemaakt en zijn ons land voorbij gestreefd. De resultaten liggen er. Als wij eerlijk willen zijn moeten wij toegeven dat al vóór Covid het bergafwaarts ging met het voetbal. Er zijn in Suriname meer manco’s geweest die vooraf zijn gegaan aan de pandemie die een vlot verloop in de weg stonden.
De jeugdcompetitie heeft lang stil gelegen en verliep onregelmatig, zijn zaken waarop trainer Orfeo Brondenstein zinspeelt voor de vroege uitschakeling van de U15-selectie. De jongens moeten wedstrijden in ‘de benen hebben’. Dat heeft met continuïteit te maken. Krachttraining, een uitgebalanceerd dieet en een mentale begeleiding zijn zaken waar niet voor is gezorgd.
Wat we niet onder het tapijt moeten vegen zijn de basisvoorzieningen die nodig zijn voor het leveren van goede prestaties. Vooral in de harde tijd waarin keuzes gemaakt moeten worden tussen brood op tafel of investeren in talenten in een gezin. De sociaaleconomische situatie maakt het er niet makkelijker op.
Middelen zijn niet voorhanden voor behoeftige ouders om zelfs in het minimale te voorzien, nog afgezien van de uitgebalanceerde (gezonde) maaltijden die sporters – meer dan anderen – vaak moeten hebben. Talentontwikkeling is een aangelegenheid van deskundigen.
En een ideale situatie zou zijn om de gezinnen waarin de talenten zich manifesteren een aparte status te geven om te profiteren van subjectsubsidie. Een platform van oefenmeesters en andere deskundigen moet actief als werkarm dienen van sportorganisaties, departementale medewerkers en het bedrijfsleven om te adviseren over een vangnet voor de meest in aanmerking komende sporters.
Talenten kunnen niet met hongerige magen presteren en als de druk te groot wordt kiezen zij er voor iets anders te doen. Zulke talenten gaan helaas verloren. Zorgwekkend dat deelname aan internationale toernooien geen rendement oplevert, omdat wij onophoudelijk dezelfde oude methode van voorbereiding gebruiken.
Waarschijnlijk zijn de landen in de regio verder in de materie gedoken, vooral bij de jeugd, en groeien zij verder, terwijl wij nagenoeg reeds bij de eerste ronde afvallen. In ons sportcommentaar is vaak aangedrongen om het roer bij het voetbal om te gooien.
Men lijkt zelfs te beroerd of te trots te zijn om een denktank in te stellen, waarin meningen kunnen botsen, wat uiteindelijk een bruikbaar product moet opleveren om het voetbal eindelijk op de rails te krijgen.