SURINAME HEEFT IN principe nog maar een jaar om de aanbevelingen die zijn gedaan in het evaluatierapport van de Caribbean Financial Action Taskforce (CFATF) door te voeren. Die aanbevelingen zijn in december van het vorig jaar gedaan aan de regering en het rapport is eind januari van dit jaar gepubliceerd.
In dat rapport staan enkele zorgwekkende zaken. Zo staat Suriname op een schaal van 0 tot 100, waarbij 0 het meest corrupt is, op plek 38. Op de corruptie index van Transparency International staat Suriname op plaats 94 van de 138 landen die geregistreerd zijn.
Behalve dat mensen hun geluk willen beproeven en dat soms met inzet van hun heel salaris, is er een steeds groter wordende groep werkende armen
‘Corruptie en omkoping zijn diepgeworteld in overheidsinstituten wat (drug)criminelen in staat stelt handhaving van wetten te omzeilen’, is de conclusie. Casino’s en handelaren in goud en edelstenen worden als grootste witwassers of mogelijke witwassers aangemerkt. Die worden geplaatst in de categorie medium/high.
Er is dus veel werk te verzetten in de komende maanden om nieuwe wetten op te stellen en bestaande aan te passen. Ook moeten handhavende diensten en instituten die toezicht houden op het financiële verkeer en de gamingindustrie toegerust worden. Dit alles om witwassen en terrorisme het hoofd te kunnen bieden en blacklisten te voorkomen.
Echter, wie kijkt naar het gedrag van DNA-leden kan maar tot twee conclusies komen: de leden beseffen niet hoe belangrijk het is om de Casinowet, Toezicht en Controle Kansspelen en de Loterijwet in behandeling te nemen of er zijn grote belangen die spelen waardoor leden deze wetgeving niet willen aanpakken. Hoe anders te verklaren dat juist deze vergadering al drie keer is uitgesteld wegens gebrek aan quorum.
Een andere conclusie lijkt onwaarschijnlijk. We hebben dit soort politiek geharrewar ook met de behandeling van de Wet op Grondconversie, waar er ook grote belangen spelen. Intussen klagen we als land steen en been over de dienstverlening van banken, maar onze volksvertegenwoordigers hebben geen haast met het behalen van de gestelde doelen door de CFATF.
Wat of het ook zei, in deze tijd van weinig opties om geld te verdienen laat de volksvertegenwoordiging ook nog een kans liggen om een sector te ordenen die op dit moment veel ‘slachtoffers’ maakt. Behalve dat mensen hun geluk willen beproeven en dat soms met inzet van hun heel salaris, is er een steeds groter wordende groep werkende armen.
Mensen die soms voltijds werken bij één baan en nog een of meerdere banen hebben en toch niet uitkomen, raken wanhopig en voelen zich in het nauw gedreven. Een gok en hun probleem kan opgelost zijn.
De realiteit leert dat het gokje zelden verlossing brengt. Dat is het bedroefd verhaal, de reële prijs van politieke belangen. Aan zet zijn onze parlementariërs die het belang van het volk zouden moeten dienen.