GANGA / Sharda Ganga

Ik wil eigenlijk spontaan roepen: “Knoop ze aan de hoogste boom in het veld dat zij in de fik hebben gestoken”, maar op nieuwe verkavelingsprojecten staan zelden nog bomen en daarnaast ben ik tegen de doodstraf en wil er ook in mijn verwensingen niet naar verwijzen. Die onverlaten, asocialen, egoïsten, dommeriken, criminelen, ik wens hen echt van alles toe dat pijnlijk is.

Dat ze in een brandbestendige kooi worden geplaatst midden in de brand die zij hebben veroorzaakt, zonder maskers, zonder water. Dat ze worden gedwongen om een jaar lang brandlucht in te ademen, inclusief de giftige deeltjes die zijn vrijgekomen. Dat ze met blote handen het as moeten opruimen, met hun blote billen in de smeulende resten van het vuur plaats moeten nemen, want wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.

Criminelen zijn het, criminelen en terroristen die lachen om ons, die zich druk maken, want niemand doet ze iets, en als iemand iets doet, en ze worden opgepakt en beboet, dan betalen ze een boete waarmee je nog geen berlinerbol kan kopen, en klaar is Kees. Zodra het september wordt begint de ellende. Leef je in één van de buurten waar die gore criminelen actief zijn, Paramaribo-Noord bijvoorbeeld, dan moet je je heel huishoudschema erop afstemmen. Snel de kleren wassen en hopen dat ze droog en van de waslijn zijn voor de volgende brand wordt gesticht. Je terras hoef je de komende weken niet te bezemen of te dweilen, het blijft er steeds uitzien als in de nadagen van Pompeï.

Wat is ellendiger dan dagenlang in de rook te zitten, te hoesten, te snakken naar adem, je ontstoken ogen tevergeefs uitspoelen. Wat is ellendiger? Werken bij de brandweer in deze tijd, denk ik. Je zal maar twintig keer per dag moeten uitrijden in deze 40 graden hitte in je brandweerpak moeten sjouwen met brandslangen voor het blussen van brandjes aangestoken door figuren die een duizend SRD wilden besparen op de schoonmaakkosten van een perceel.

Het is verbazingwekkend dat we al jaren klagen over deze problematiek en dat er nog steeds ervoor wordt gekozen om slechts over te gaan tot het blussen van de branden, in plaats van heftig te investeren in middelen, energie en menskracht in preventie, naast het uitbreiden van de capaciteit van de brandweer.

En preventie is niet de voorlichting; eenieder weet nu toch heus wel dat het verboden is percelen in brand te steken of huisvuil te verbranden. Preventie betekent vooral: wetgeving maken en die wetgeving handhaven. Dus ook investeren in menskracht en materieel om het toezicht te houden en om onderzoek te doen naar de schuldigen.

Wetgeving die de kosten gepaard gaande met de brand volledig laat betalen door de aanstekers – ook de gezondheidskosten van alle buurtbewoners die onder de brand hebben geleden – het herbouwen van huizen of andere opstallen die zijn afgebrand, tuinen die zijn vernield, de kleren waar de rookgeur niet meer uit wil, de schoonmaak van huizen, de astma medicijnen, het tijdverlies en het leefgenot.

Drie jaar geleden is de petitie ‘Vervolg de brandstichters van Paramaribo-Noord!’ ingediend bij DNA. Ik heb er geen woord aan toe te voegen.

gangadwt@gmail.com