OVER HET TRAJECT om te komen tot een loonreeks voor de gehele gezondheidssector is van gedachte gewisseld met overheidsfunctionarissen. Bij de ideeënwisseling is het Herstelplan voor de Zorg gepresenteerd, evenals de evaluatie van de Basiszorgverzekering en de mogelijkheid voor het opzetten van een Zorgautoriteit.

Er moet meer aandacht komen voor de preventie van aandoeningen, in de hoop dat de gezondheidssituatie van alle Surinamers verbeterd wordt. minister Amar Ramadhin heeft een systeem van overleg voorgesteld ter bespreking van de problematiek in de gezondheidszorg.

De hoeksteen van een goede gezondheidszorg vormt de grondslag voor de doelstelling die wordt beoogd een volk naar lichaam en geest in te zetten voor elke ontwikkelingsrichting. Vandaar dat overlegmomenten noodzakelijk zijn om sturing te geven aan de juiste beleidsbeslissingen.

Overlegmomenten moeten er niet zijn om processen te vertragen. Uit eerdere notities van personen die zijn aangeschoven om een oplossing te vinden voor gezondheidsvraagstukken blijkt namelijk dat deze voor zich uit worden geschoven, met de dooddoener dat er geen geld is. 

Bij het onderstrepen van de preventie staat hoog op de agenda aandacht voor dit nog niet voldoende ontwikkeld gebied.  De laatste jaren wordt niet over een adequate gezondheidszorg gesproken zonder de nadruk te leggen op preventie. Alleen bestaat de indruk dat de juiste ontwikkelingsrichting hiervoor nog niet is gevonden.

Hetzelfde kan gesteld worden over effectiviteit en inefficiëntie in de gezondheidszorg.  Daar zijn oeverloze debatten over gevoerd. Heftige discussies tussen medici en degenen die mede leidinggeven aan de gezondheidszorg, schijnen niet op een lijn te krijgen. Aan de andere kant speelt namelijk die van de loonreeks een cruciale rol.  Het feit dat voor de gehele gezondheidssector een loonreeks kritisch is geanalyseerd is brandend. 

Trouwens het bevordert thans in ruime mate het personeelsverloop. Medici en verpleegkundigen met specifieke taken verlaten de overheid en zoeken hun heil in het buitenland. Hierdoor komt het functioneren van vitale afdelingen in de gezondheidszorg in problemen.

Met dit wegtrekken van personeel wordt niet proactief genoeg omgegaan met het behouden van de krachten. Aan de zieke mens geeft het geen goed gevoel dat gekwalificeerd personeel het land verlaat en het tekort groter wordt.

 Het is zorgwekkend dat alle krachten belast met de zorg in het land weten waar de schoen wringt, opnieuw dezelfde krachten bijeen worden geroepen, in plaats van de hand aan de ploeg te slaan en tot oplossing van de problemen in de zorg over te gaan, want terwijl het gras groeit sterft het paard.