‘Onze kinderen hebben geen toekomst meer’
Tekst en beeld Valerie Fris
PARAMARIBO — “De wisselkoersen gaan elke dag omhoog en elke dag zijn er prijsverhogingen van goederen en diensten. Hoe moeten wij nu verder?”, vraagt Jayantie Mohan uit Commewijne zich wanhopig af. Ze behoort tot een groep districtsgenoten die dinsdag een petitie heeft aangeboden aan Dew Sharman, fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee.
Hierin staan hun misnoegen blijkt over het slechte financieel-economisch beleid van regering. De groep eist goed beleid zoals beloofd tijdens de verkiezingscampagne van 2020. Door “de manier waarop er beleid wordt gevoerd vragen wij de regering om de eer aan zichzelf te houden want het volk kan niet meer”, staat onder meer in de petitie.
“Ik heb ze gezegd dat ik als een roepende in de woestijn ben en dat het verstandig zou zijn om zelf hun stem te laten horen“
Parlementariër Ann Sadie
Geen toekomst
Mohan is emotioneel wanneer zij vertelt dat zij als ambtenaar slechts SRD 4.000 per maand verdient en niet meer in staat is om brandstof te tanken en voeding te kopen. “Als ik vanuit Commewijne naar de stad moet rijden moet ik minimaal SRD 1.000 tanken. Zelfs elke dag brood kunnen meegeven aan je kinderen is een uitdaging. We zijn moe.”
De moeder van twee zegt dat het ook niet meer mogelijk is om iets ontspannend met haar kinderen te kunnen doen omdat daar geen geld voor is. “Onze kinderen hebben geen toekomst meer in dit land”, beklaagt ze zich. Niet alleen de inwoners van Commewijne ervaren dit maar van geheel Suriname. Mohan zegt dat de democratische rechten van burgers worden vertrapt sinds het aantreden van regering-Santokhi. “Je kunt niet eens je mond meer opendoen om iets te zeggen anders word je opgepakt door de politie. Dit kan niet!”
Roepende in woestijn
Assembleelid voor het district Commewijne Ann Sadi (NDP) heeft de betogers ondersteund. Zij zegt dat de inwoners van het district haar voortdurend vragen wat zij in DNA doet, want er komt geen verandering. “Ik heb ze gezegd dat ik als een roepende in de woestijn ben en dat het verstandig zou zijn om zelf hun stem te laten horen. De meeste mensen die al hun aanwezigheid hadden toegezegd, hebben op het laatste moment afgezegd uit vrees voor rancune.”
Verkeerde prioriteiten
Sadi onderstreept dat het niet alleen gaat om personen die lid zijn van de NDP maar van verschillende politieke partijen. Het parlementslid is er niet over te spreken dat de vergadering over de wisselkoers dinsdag niet is voortgezet maar dat de Personeelswet en hennepteelt op de agenda stonden. “Ik zeg niet dat deze wetten niet belangrijk zijn, maar zo zie je de prioriteit van deze regering.”
Ze is het ook niet eens met het bedrag van 20 miljoen Surinaamse dollar dat de president heeft vrijgemaakt voor de feestcommissies van Javaanse- en Hindoestaanse Immigratie en Keti koti. “Ik zit ook in de subcommissie voor de viering, en natuurlijk moeten we deze bijzondere dagen gedenken maar een deel van het geld had de president kunnen vrijmaken voor belangrijkere zaken. Kijk hoe de verpleegsters voor een luttele SRD 2.500 moesten bedelen de vorige week.” Ondanks alles blijft Sadi geloof hebben in een beter Suriname.