DE NATIONALE ASSEMBLEE (DNA) buigt zich dinsdag als het goed is eindelijk weer over het hoofdpijndossier van de ontspoorde valutakoersen. Daar was het parlement ruim twee weken geleden al met spoed voor bijeengekomen, maar al na een paar dagen schoven de DNA-leden dit probleem voor zich uit. Deels omdat al snel duidelijk werd dat de regering en het parlement flink van mening verschillen over hoe deze crisis moet worden aangepakt.

Echter, de indruk bestaat dat veel ‘verschillen’ toneelspel waren en dat de kritiek van met name Asiskumar Gajadien op president Chandrikapersad Santokhi en de Centrale Bank van Suriname (CBvS) ook slechts schijn was. En dat dit vooral de aandacht moest afleiden van de werkelijke problemen omtrent de koers, waar niemand een oplossing voor weet.

Het debat moest ook noodgedwongen worden verdaagd, doordat het staatshoofd plotseling naar Nederland moest voor een medische controle. En dat terwijl zijn tot dan gevoerde monologen in het ‘hoogste college van staat’ meer vragen opriepen dan antwoorden opleverden waar iedereen op wachtte. Daardoor verzandde het debat in een spraakwaterval van woorden waar niemand veel wijzer van werd.

Na zijn terugkeer in eigen land haastte het parlement zich niet om de draad weer op te pakken. Als reden werd aangevoerd dat de commissies Financiën en Staatshuishouding de ruimte moesten worden gegeven om met de financiële sector in overleg te treden. Dat komt over als een drogreden, omdat vanuit de regering – in het bijzonder het ministerie van Financiën en Planning en de CBvS – al veelvuldig van gedachten is gewisseld en de president allerlei commissies, werkgroepen en platforms in het leven heeft geroepen om het koersprobleem te tackelen. Dat was allemaal tevergeefs.

Ondertussen vechten verschillende partijen via de media een oorlog uit, waarbij over en weer de nodige verwijten worden gemaakt. In plaats van te ruziën, zouden de assembleeleden gezamenlijk een vuist moeten maken en van de regering moeten eisen dat er nu echt maatregelen worden genomen die wel effect hebben. Daar is het volk meer bij gebaat. Immers, ze zijn door datzelfde volk in het parlement gezet om voor hen te werken en niet om hun eigen belangen of die van hun partij te behartigen.

“We moeten uit het probleem zien te komen en nu gaan naar concrete modellen die werken”, zegt parlementsvoorzitter Marinus Bee, die als één van de weinigen de ernst van de situatie schijnt te begrijpen. Want terwijl de politici vooral besluiteloosheid aan de dag leggen, stijgen de prijzen in de winkels vrijwel dagelijks. De samenleving wacht op concrete maatregelen om de crisis eindelijk eens het hoofd te kunnen bieden.