De nationale voetbalselectie van Suriname zet zaterdagavond acht uur de eerste stap in de kwalificatieronde van de Concacaf Gold Cup. Eerste tegenstander in het DRV PNK Stadion is Puerto Rico. Bij winst wacht vervolgens een treffen tegen de winnaar van de ontmoeting tussen Martinique en Saint Lucia. Pas als ook die partij wordt gewonnen, is Natio verzekerd van een plek in de Concacaf Gold Cup met de elite van de regio.

Tekst Stan Herewood

Beeld Persmanagement Natio

Suriname heeft in de afgelopen honderd jaar, met uitzondering van Martinique, zelden gespeeld tegen Puerto Rico en Saint Lucia. Binnen de Caribische Voetbalunie (CFU) is er vaak een treffen geweest met Martinique, maar in de latere jaren kwam dat eiland minder op het pad van Suriname.

Op de ranglijst van de Concacaf, die 41 landen telt, staat Martinique op de twaalfde plaats, Suriname is zestiende, Saint Lucia 24ste en Puerto Rico 26ste. Echter, de absolute onderlinge sterkte kan niet worden gemeten aan deze positie. Objectief genomen speelt de huidige kwaliteit van de spelers, de bezetting van de linies, de maximale wedstrijdvorm, ritme en teamwork uiteindelijk een beslissende rol.

“Objectief genomen speelt de huidige kwaliteit van de spelers, de bezetting van de linies, de maximale wedstrijdvorm, ritme en teamwork uiteindelijk een beslissende rol”

Door een beroep te doen op  Nederlandse voetballers met Surinaamse roots wordt ervan uitgegaan dat de technische leiding vertrouwen heeft in hun kwaliteiten. Of Natio daardoor een zacht eitje kan hebben aan de andere drie landen, die het mogelijk treft, valt moeilijk te voorspellen.

Wel leert de geschiedenis dat landen in het Caribisch Gebied met of zonder diaspora spelers nooit dominant zijn geweest ten opzichte van de pure amateurs van Suriname. Echter, door zwak leiderschap en het ontbreken van visionaire en kritische geesten en de noodzakelijke investering in de sport, is Suriname nooit uitgegroeid boven het gemiddelde van de kwaliteit van Midden-Amerika en de Verenigde Staten (VS).

Historie

Uit statistieken van Ashok Bainath Sah blijkt dat Suriname in kwalificatietoernooien twee keer uitkwam tegen Saint Lucia, dat beide keren met 1-0 won. Puerto Rico kwam twee keer uit tegen Suriname: in de kwalificatie voor het U20 WK verloor Suriname met 1-2, terwijl in de strijd om de Caribbean Cup (senioren) 1-1 werd gespeeld.

Natio speelde gedurende het honderdjarige bestaan van de SVB tussen 1959 en 2014 zeventien wedstrijden tegen Martinique, dat de meeste ontmoetingen won. Het waren vooral wedstrijden in CFU-verband, maar er zaten ook acht vriendschappelijke duels ertussen.

Wedstrijduitslagen zijn niet zaligmakend, maar Suriname werd verslagen in de goede jaren, wat een indicatie van vooruitgang van Martinique enigszins versterkt. Het passeren van Suriname op de ranglijst verklaart mogelijk de progressie die het eiland heeft doorgemaakt. Van Puerto Rico en Saint Lucia is  weinig bekend, maar onder Aron Winter, die een kleine drie maanden formeel aanzit, moet er nog worden gezocht naar een juiste balans bij Suriname. Natio moet zich nog bewijzen.

Midden-Amerika

Bainath Sah geeft in het boek dat is uitgegeven bij het honderdjarige bestaan van de Surinaamse Voetbalbond (SVB) een beeld tegen welke landen Suriname op botste op weg naar kwalificatie voor het Wereldkampioenschap en de Olympische Spelen. Dan nog is er niet gekozen voor het uitslaan van de vleugels naar Midden-Amerika, Canada en de VS, die nog steeds de dienst uitmaken binnen de Concacaf.

Uitgaande van de dominantie van de eigen regio is het belangrijk oefenwedstrijden te spelen bij voorkeur in de eigen regio om gewenning aan de speelwijze en voetbalcultuur in kaart te brengen. Het opzetten van een trainingskamp in Europa en Azië kan ook vruchten afwerpen, maar in de strijd naar de top van de Concacaf is het van belang ingewijd te worden in de geheimen van regionale teams.

Om aan te tonen waarom confrontatie met Midden-Amerika zinvol is, is het goed om bijvoorbeeld terug te kijken naar de kwalificatie voor de Fifa World Cup 1978. In dat seizoen braken Haïti en Suriname door naar het eind kwalificatietoernooi in Mexico.

Ondanks dat Suriname toen aantrad met één van de betere nationale selecties ooit, werd geen enkele wedstrijd gewonnen. In Mexico werd verloren van Guatemala (2-3), Canada (0-1), Mexico (1-8), El Salvador (2-3) en Haïti (0-1). Zie daar de Midden-Amerikaanse hegemonie.

Eindselectie:
Myenty Abena; Navajo Bakboord; Sheraldo Becker; Diego Biseswar; Delvechio Blackson; Tjaronn Chery; Stefano Denswil; Anfernee Dijksteel; Warner Hahn; Florian Jozefzoon; Dhoraso Klas; Ishan Kort; Kelvin Leerdam; Dion Malone; Kenneth Paal; Shaquille Pinas; Joey Roggeveen; Joshua Sanches; Fabian Sporkslede; Mitchell Te Vrede; Gleofilo Vlijter; Roscello Vlijter; Yanic Wildschut.