GANGA / Sharda Ganga
Een week na de ontaarde protestactie van 17 februari voelt dit stuk als mosterd na de maaltijd. Ik heb niets te zeggen dat niet al eerder door anderen is gezegd, maar er zijn wellicht dingen die je niet genoeg kan herhalen. Daarom zal ik het maar hebben over enkele dingen die ik op en na vrijdag 17 februari 2023 zeker weet. Dat de regering zichzelf hoe dan ook weer eens een brevet van onvermogen heeft gegeven. Als regeren vooruitzien is, dan is er niet geregeerd in aanloop naar vrijdag 17 februari 2023. Er zijn slechts enkele mogelijkheden: de regering wist echt helemaal niet dat er ordeverstoringen werden gepland – en dan krijgt ze een brevet van onvermogen.
Of ze wisten het wel, maar dachten dat het wel zou meevallen. Er is daarom niet op hoog niveau besproken welke instructies aan de ordediensten moest worden gegeven – dat is weer reden voor een brevet van onvermogen. Of ze wisten het wel, en het paste in hun straatje. De gretigheid waarmee de regeringsleiders gebruik lijken te maken van de rellen om toekomstige actievoerders alvast angst in te boezemen, is uiteraard veelzeggend. Maar ik wil niet zo cynisch zijn om te denken dat dit scenario het waarschijnlijkst is. Hoe dan ook: het zou aanleiding voor een brevet van onvermogen voor democratisch bestuur.
Dat het eerste kenmerk van falend leiderschap is, het onvermogen om de hand in eigen boezem te steken. In dankbaarheid werden de rellen aangegrepen om het accent te verleggen van de grondoorzaak van het protest – het spectaculair falen van de regering om grote delen van haar burgers enige bestaanszekerheid te garanderen – naar de plunderingen en vernielingen.
Dat we nog steeds niet openlijk durven benoemen dat we op de rand van een etnische vulkaan leven. Vrijdag was de dag dat we er niet meer omheen konden
Dat een ander kenmerk van falend leiderschap is om te denken dat machismogebral hetzelfde is als leiderschap. Streng toespreken, actieleiders oppakken, bestraffende vingertjes, law and order, ik ben het spuugzat. (Een tip: logopedisten kunnen helpen met articuleren, juiste accenten leggen, toon veranderen, stemkleur aanpassen.) Dat de domheid regeerde. Enerzijds actieleiders die niet konden inschatten dat zij een pion waren in een spel dat op enkele niveaus hoger wordt gespeeld dan zij kunnen bedenken. Anderzijds een regering die zo dom was urenlang onzichtbaar te blijven (hoewel, laten we eerlijk wezen – wie zou er nog naar ze/hem luisteren op dat moment? Ik niet.)
Dat we nog steeds niet openlijk durven benoemen dat we op de rand van een etnische vulkaan leven. Vrijdag was de dag dat we er niet meer omheen konden. Dat, in dat kader, als gewoonlijk de dommen zich lieten dirigeren – en met dommen bedoel ik niet de mensen die protesteerden tegen het regeringsbeleid; die zijn niet dom, die hebben gebruik gemaakt van hun recht om op vreedzame wijze te protesteren tegen het wanbeleid van deze regering. Met dommen bedoel ik ook niet de relschoppers en plunderaars – die zijn aangedreven en hebben gedaan wat ze van plan waren te doen. Met dommen bedoel ik al die mensen die beter horen te weten en zich toch laten meezuigen door gifspugers, verdeeldheidzaaiers, opportunisten en egotrippers, en onbewust de deur op een kier zetten voor het inperken van democratische vrijheden.
En tot slot, dat ‘democratie tijdelijk uitschakelen’ de grootste ondoordachtheid is die ik de afgelopen week heb gelezen/gehoord. Of je gelooft in democratie of je gelooft er niet in. Je kunt niet een beetje democratie willen hebben, net zomin je een beetje zwanger kan zijn.-.