Met de benoeming van een zoveelste commissie voor het ‘sociaal programma’ wil de regering bereiken dat dit programma doelgericht en effectief wordt uitgevoerd. Op zich een goed streven, was het niet dat deze commissie vol zit met leden – negentien in totaal – die behoren tot politieke topambtenaren, ondernemers, loyalisten, vrienden en families, adviseurs en partijtoppers van de VHP, Pertjahjah Luhur en de Abop.
Tekst Wilfred Leeuwin
Beeld dWT archief
De commissie ‘Sociaal programma’, die een geheim karakter heeft, mag gerust de zoveelste politieke grap worden genoemd van president Chandrikapersad Santokhi. Bij navraag blijkt dat de commissieleden niets weten of enig zinnig woord weten te zeggen over het doel en de nogal wazige taakstelling die aan het orgaan is gegeven.
In de missive van de regering die deze commissie rechtvaardigt, is alles onduidelijk behalve dat de leden gedurende één jaar in aanmerking komen voor een honorarium dat gelijk is aan 50 tot 60 procent het loon van een departementsdirecteur. Bij het doornemen van de namen van de leden rijst meteen de vraag wat het merendeel van hen in deze commissie te zoeken heeft dan dat zij ambtshalve daarvoor in aanmerking zouden kunnen komen.
“Waarvoor zijn al die andere commissies benoemd en wat hebben zij voor werk afgeleverd?”
NPS-parlementariër Etnel
Gezien hun al riante posities en functies binnen de ambtenarij of andere voor geschoven politieke functies, kan onmogelijk worden gesproken van werkverschaffing. “Maar wat wil de president met deze commissie dan?” vraagt NPS-parlementariër Patricia Etnel, die lid is van de vaste parlementaire commissie van het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Volgens haar gaat het hier om de zoveelste commissie die onder dezelfde noemer is benoemd. Etnel onthult dat eerder al zeker vier tot vijf commissies zijn benoemd rond het sociale programma.
Van kast naar muur
Commissievoorzitter Robert Soentik, die in een directeursfunctie adviseur is van Sozavo-minister Uraiqit Ramsaran, verwijst voor het beantwoorden van alle onduidelijkheid naar de bewindsman. Echter, wordt wel naar hem verwezen door Stanley Dijksteel, die ook zitting heeft in deze, tot nu toe onduidelijke commissie.
“Ik wist pas op de dag van de benoeming, toen ik mijn beschikking kreeg dat ik in deze commissie zit. Het is beter dat niet de leden maar voorzitter Soentik uitleg geeft over het doel en de taakstelling van de commissie”, reageerde Dijksteel, die zelf ook al enkele topposities bekleedt, zoals voorzitter van de raad van commissarissen bij de Stichting Radio-omroep Suriname (SRS).
Dijksteel geeft wel aan dat de vele commissies allemaal in elkaars verlengde liggen rond het sociale programma van de regering. Etnel vindt de aanwezigheid van Dijksteel in de commissie raar, omdat volgens haar hij zelf voorzitter is van één van de andere commissies op het ministerie, die ook al is belast met het sociale programma.
Taakomschrijving
In een missive van de president blijkt dat op 19 april deze commissie op aanvraag van Ramsaran die samen met andere collega’s is belast met de uitvoering van het sociale programma, is benoemd. Als taak wordt aan de commissie gegeven dat zij uitsluitend wordt belast met de uitvoering van een deel van het sociale programma dat gaat over het toetsen en beoordelen van aanvragen van burgers die in aanmerking wensen te komen voor de SRD 1.800 die aan sociaal zwakkeren als koopkrachtversterking zal worden uitgekeerd.
De commissiemoet ervoor zorgen dat de registratie volgens de vastgestelde criteria plaatsvindt, dat de targets voor het beoordelen dagelijks worden behaald, toezicht wordt gehouden opdat de aanvragen vlot en effectief worden verwerkt en toezicht houden dat de goedgekeurde aanvragen tijdig worden opgestuurd naar de ministers van Sozavo, Binnenlandse Zaken en Financiën en Planning.
Ramsaran reageerde niet op een verzoek van de Ware Tijd om uitleg te geven over het doel en de taken van de commissie ‘Sociaal programma’. In de missive van de regering wordt de goedkeuring dat op zijn voorstel is gedaan, aangeduid als een ‘geheim’ voorstel. “De minister zal vooral uitleg moeten geven aan wat er is gebeurd met bijkans SRD 250 miljoen die is toegekend aan een eerdere commissie die ook al te maken heeft gehad met het sociale programma.”
Bij de NPS-parlementariër bestaat het vermoeden dat, gezien de logheid van de commissie, er veel meer door de commissie zal moeten worden gedaan dan wat in de taakomschrijving staat opgenomen.
“Mogelijk dat deze commissie ook andere zaken, zoals Moni karta en de problemen met de Bazo zal moeten oplossen. Maar dan waarvoor zijn al die andere commissies benoemd en wat hebben zij voor werk afgeleverd?” vraagt Etnel. Afgaand op de taakstelling van deze geheime commissie is het ook de vraag hoeveel van deze taken niet al zijn uitgevoerd.
Grap
President Santokhi zei donderdag in De Nationale Assemblee dat door Sozavo het zogeheten ‘Social Beneficary-programma is ontworpen. Het sociale programma is daar onderdeel van. Dit programma houdt specifiek in dat er een koopkrachtversterking van SRD 1.800 wordt gegeven aan gezinnen die een inkomen hebben van minder dan SRD 6.000 en is bestemd als tegemoetkoming voor elektriciteit, water, brandstof gas, transport, basisgoederen en medicamenten.
Als de president meent dat deze aanvulling op deze zeven goederen en diensten voor personen met een inkomen van SRD 6.000 iets zal uitmaken, terwijl de werkelijke armoedegrens SRD 12.000 bedraagt, kan dit als een grap worden genoemd. Santokhi wist donderdag precies aan te geven dat intussen 59.159 personen zich hebben geregistreerd voor deze koopkrachtversterking. De opgave gaat door.
De uitbetalingen van de koopkrachtversterking zijn al vanaf januari dit jaar begonnen. Tot en met maart hebben 18.100 gezinnen de SRD 1.800 uitgekeerd gekregen. Over de maand april komen er nog 31.038 gezinnen in aanmerking voor de koopkrachtversterking. De regering heeft tot nu toe ruim SRD 153.608.000 besteed daaraan.
Hier blijkt dus dat eerst de taken van de commissie zijn uitgevoerd en de personen pas daarna middels een geheime missive zijn benoemd maar daar zelf niets van weten. De regering heeft eerder enkele honderden ambtenaren getraind om inhoud en uitvoering te geven aan haar sociale programma. Het verbaast Etnel dat niet ervoor is gekozen de commissie met deze personen te bemensen.
“Dit werkt demotiverend. Wat gebeurt er met deze ambtenaren die reeds in het systeem functioneren, bekend zijn met het veld en juist voor dit werk zijn opgeleid? Als voor elke uitvoering van het regeerbeleid er nieuwe commissies met zulke personen worden benoemd, is het niet vreemd dat op onze ministeries de ambtenaren ervoor kiezen hun groenten te plukken en te snijden”, zegt Etnel.
Het stoort de parlementariër dat de regering niet alleen het friends and family-beleid voortzet, ondanks vele kritieken, maar dat daarmee ook het ambtenarenapparaat wordt uitgehold en kader wegtrekt. Het is niet vreemd dat de regering al bijkans drie jaar maar niet komt tot inspirerende en voor de samenleving verlossende beleidsuitvoering.
Met een focus gericht op slechts het benoemen van talloze commissies om vrienden, loyalisten en familieleden te accommoderen, toont de regering niet het vermogen en ook niet die leiderschapskwaliteiten te hebben zich in te leven in de steeds verergerende sociaal-maatschappelijke positie van de Surinamer.
Hoewel het gedrag van de burger hierop met geweld en moreel verval het antwoord is en niet valt goed te praten, is de voedingsbodem hiervoor ongetwijfeld een koppige en zich aan niets storende politieke overheid.