WIJZIGING VAN DE Personeelswet voor de ambtenarij ademt volgens deskundigen een geest uit van het pesten van landsdienaren. Dat gezaghebbende personen tegen beter weten in schoppen tegen het overheidsapparaat is niet fair. Het is juist van de politiek, die het apparaat misbruikt voor partijpolitieke doeleinden in plaats van in oprechtheid te werken aan de echte public sector reform.
Zelfs assembleeleden van de coalitie gedragen zich als zeer volgzame volksvertegenwoordigers die gedwee voor wijziging te stemmen van de Personeelswet, een wet die in alle opzichten voorziet om ordening te brengen in de ambtenarij. Echter, de nu doorgevoerde aanpassing stemt tot nadenken.
Tegelijkertijd is herhaaldelijk aan de regering gevraagd hoeveel personen, sinds het aantreden van het nieuwe kabinet, in dienst zijn genomen
Sinds vorig jaar is minister Bronto Somohardjo van Binnenlandse Zaken bezig mogelijkheden te zoeken – volgens sommigen op voorstel van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) – voor het afslanken van het overheidsapparaat. Het gaat om duizenden personen die emplooi hebben gevonden.
Alles wees erop dat hierdoor de gigantische personeelslasten zouden drukken op de begroting die enorm zou worden overschreden. Dit in Suriname bekende fenomeen van massale indiensttreding bij de overheid, vooral vlak vóór de verkiezing voor stemmenwinst, is een beproefde methode van opeenvolgende regeringen.
Door de verslechterde economische situatie is de werkloosheid groter geworden en groeien veel kinderen, onder andere van alleenstaande moeders, op in armoede. Ministers en assembleeleden vinden het zorgelijk dat de armoede snel om zich heen grijpt, maar het zijn dezelfde functionarissen met een dikke boterham die hieraan meewerken. Zij lossen het armoedevraagstuk niet op.
Tegelijkertijd is herhaaldelijk aan de regering gevraagd hoeveel personen, sinds het aantreden van het nieuwe kabinet, in dienst zijn genomen. Mensen die het zouden kunnen weten, noemen aantallen van vijfduizend. Bevestiging of ontkenning komt er niet. Daarmee wordt het principe van openheid geweld aangedaan en is weer eens benadrukt dat de regering op gespannen voet leeft met openheid.
De Ware Tijd heeft eerder in een redactioneel artikel de vraag opgeworpen waarom een ambtenarenregistratie nodig was, terwijl de dienst Centraal Bureau Mechanische Administratie (Cebuma) een uitdraai kan produceren waaruit het aantal ambtenaren blijkt en waar ze zitten. Met een druk op de knop kunnen de gegevens worden verstrekt.
Het siert de regering niet dat fundamentele vragen van assembleeleden niet worden beantwoord, terwijl ze grondwettelijk verantwoording aan het parlement is verschuldigd. Marinus Bee, voorzitter van het college, pakt de ministers niet aan die assembleeleden schofferen door vragen van het parlement aan hun laars te lappen. Hij neemt ze vaak zelfs in bescherming. Zo wordt niet gewerkt in een democratie.