DE TRADITIONELE JAARREDE die president Chandrikapersad Santokhi vorige week vrijdag hield in De Nationale Assemblee stond weer bol van goede beleidsvoornemens die de regering heeft voor het komende begrotingsjaar. Zo sprak hij opnieuw over de potentie die Suriname heeft om op het gebied van voedselzekerheid veel te betekenen voor de regio en daarbuiten. Volgens hem is er in 2023 veel gedaan op het gebied van de agrarische sector.
Het is inderdaad zo dat hier en daar wat projecten zijn opgestart of nog in de voorbereidingsfase bevinden. Maar het zijn vooral ad-hoc initiatieven die op beperkte schaal wat vooruitgang bewerkstelligen. Zoals de vierhonderd boeren die getraind worden in het kader van het Suriname Agriculture Market Access Project (Samap). In Nickerie heeft de FAI tweehonderd hectare grond ter beschikking gesteld om bermbeplanters te ondersteunen bij de productie van groenten en fruit, waarmee de lokale voedselvoorziening wordt gestimuleerd.
Ook is er geen onderzoek verricht in de regio naar welke behoeften er zijn, wat toch van cruciaal belang is als je markten wil bedienen
Dan zijn er nog wat -vaak vanuit het buitenland gefinancierde projecten. Zo noemde het staatshoofd de opzet van een verwerkingsunit voor markoesa waar India één miljoen US dollar voor vrijmaakt. En de Chinezen zijn bezig met de bouw van het Suriname Agricultural Technology Cooperation Center Project te Tijgerkreek in Saramacca, dat zich zal richten op de teelt van diverse groente- en fruitsoorten, zowel in kas als in de buitenlucht. Het nadeel van deze projecten is dat de regering daar heel weinig details over prijs geeft en dus ook onbekend is in hoeverre Suriname daar wat aan heeft en zelf wat aan verdient.
Dan klinkt het exportplan naar Barbados veelbelovender. Daar heeft Suriname goedkeuring ontvangen van de plaatselijke National Plant Protection Organisation om met de export van een aantal gewassen te starten. Met het Braziliaanse agrarisch onderzoeksinstituut Embrapa worden binnenkort gewasonderzoeken uitgezet voor de teelt van mais en soja. En er zal worden getracht de kokosproductie in Coronie nieuw leven in te blazen, terwijl een ananasproject in La Poole is opgestart.
Dat klinkt allemaal veelbelovend, maar meer dan dat is het niet. Van een regering van een land waarvan al decennia wordt geroepen dat het de voedselschuur van de regio kan worden, zou je namelijk een veel samenhangender aanpak mogen verwachten die de samenleving ook perspectieven biedt. Zo is er nog altijd geen concreet beleidsplan waar het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij mee werkt en waar duidelijk in staat waar Suriname naar toe wil. Daardoor blijven de meeste initiatieven veel te vrijblijvend. Ook is er -voor zover bekend- geen onderzoek verricht in de regio naar welke behoeften er zijn, wat toch van cruciaal belang is als je markten wil bedienen.
Zolang de regering in gebreke blijkt en geen helder agrarisch beleidsplan presenteert, zal Suriname vooralsnog in potentie een voedselschuur voor de regio blijven. Een titel waar overigens ook buurland Guyana op aast en waar men al stukken verder is met het bevorderen van de productie en het in kaart brengen van alles wat er bij de export komt kijken. Dus Suriname is gewaarschuwd!