SERIEUS!?/ Ivan Cairo
“Papa, kijk bus is duurder geworden.” Met die woorden maakte m’n dochter mij maandagochtend wakker op het tijdstip om haar bij de bushalte te droppen om naar school te gaan. Ze liet mij toen op haar mobieltje een lijst zien met de nieuwe tarieven. Ik was even confused, want ik had officieel nog niets hierover vernomen van het ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme.
Het onzekere voor het zekere nemend, dropte ik haar die dag zelf op school met het advies na school een tientje aan de buschauffeur te geven en pas wanneer meer wordt gevraagd, het meerdere wordt betaald. Thuis aangekomen na de school bleek zij inderdaad een hoger bedrag te hebben moeten betalen.
Ik vroeg me toen in gemoede af of de regering nog leidt of juist wordt geleid. Who is calling the shots?
Ondertussen was Transportminister Albert Jubithana op hoge poten in de media gekomen om aan te geven dat geen hogere bustarieven mogen worden gehanteerd en maatregelen tegen overvragers niet zijn uitgesloten. Burgers mochten hun klachten via WhatsApp deponeren bij TCT. Honderden, zo niet duizenden burgers, hadden toen reeds hogere prijzen voor de bus moeten betalen. Niet lang daarna werd duidelijk dat niks wordt teruggedraaid en de illegale tarieven worden gedoogd.
Een officiële bekendmaking over de nieuwe bustarieven was mij bij het schrijven van dit stuk nog niet bekend. Ik vroeg me toen in gemoede af of de regering nog leidt of juist wordt geleid. Who is calling the shots? We hadden onlangs al het minimumuurloon debacle en nu de bustarieven soap. Het heeft er alles van dat de regering is overgeleverd aan de grillen van belangengroepen en niets kan doen ter bescherming van de burger.
Wat hebben we aan de overheid als deze ontwikkelingen een trend worden? Ik vraag me af of de mensen die in aanmerking zijn gekomen voor de subjectsubsidie van SRD 1.800 niet van de regen in de drup terecht zijn gekomen. Hoeveel van de kostenverhogende maatregelen kunnen met dat bedrag nog worden gedekt?
Je zal als eenvoudige arbeider drie of vier kinderen hebben die met de bus naar school gaan. Met dat bedrag zijn niet eens de buskosten gedekt. Die 1800 srada’s zijn niet rekbaar terwijl bij de introductie van deze vorm van koopkrachtversterking het bedrag al veel minder waarde had aangezien het was afgeleid van een al lang achterhaalde armoedegrensbedrag.
En zo blijven we als samenleving achter de financieel-economische feiten en de gevolgen daarvan aanhollen, terwijl het babbelwater aan de Kleine Waterstraat niet aan te slepen is en het bordes van het kabinet van de president wordt platgelopen door allerlei groepen die hun zegje komen doen. Het is nu al de derde week dat de president pre-dialoog voert in zijn aanloop naar een grote nationale dialoog. Hopelijk zijn de zwaarst getroffenen, de groep waar het sociaal vangnet in wezen op is gericht, niet tussen de abnormaal grote mazen van dat net zijn gevallen en al kopje ondergegaan.