In een serie van drie artikelen onder de titel ‘105 jaar Nelson Mandela’ wordt er aandacht besteed aan een geschenk dat door God aan Zuid-Afrika … nee, aan de wereld, is gegeven. In het derde artikel komt er een prijsvraag op basis van het door Waldy Simson geschreven gedicht ‘Hoop’.
Tekst en beeld Waldy Simson
‘Wie is Nelson Mandela geweest?’ Het antwoord in een notendop: een vrijheidsstrijder die is uitgegroeid tot een icoon. Nelson Rolihlahla Mandela (stamnaam: Madiba) werd op 18 juli 1918 geboren in het dorp Mvezo in Zuid-Afrika. Als negenjarig kind stierf zijn vader, met wie hij zich identificeerde, waardoor zijn hele verdere leven zou veranderen op een manier die hij niet kon voorzien.
Hij groeide op in een Zuid-Afrika waarin er apartheid (officieel systeem van scheiding van rassen) heerste. Apartheid was ook praktisch bekeken een mensonterend systeem dat door de blanke minderheid werd ingezet met onder meer als doel te overheersen ten opzichte van de niet blanke meerderheid.
“Zeer bijzonder was de eindeloze portie hoop waarover Nelson Mandela beschikte tijdens zijn enorm lang gevoerde vrijheidsstrijd”
Eindeloze hoop
Als lid van de politieke organisatie African National Congress (ANC) begon Mandela de haast eindeloze strijd tegen apartheid. Het was een strijd waarvoor hij haast de hoogste prijs heeft moeten betalen. Het niet kunnen leiden van een normaal leven, opgelegde beperkingen voor wat betreft reizen, verenigen en meningsuiting én oplegging van de ene na de andere gevangenisstraf, waarvan de laatste een levenslange was, hebben Mandela toch nooit eraan doen denken om de strijd voor een Zuid-Afrika zonder apartheid en vrijheid op te geven.
Zeer bijzonder was ook de eindeloze portie hoop waarover Nelson Mandela beschikte tijdens zijn enorm lang gevoerde vrijheidsstrijd. Die eindeloze portie hoop mag ongetwijfeld ook worden beschouwd als de kurk waarop hij heeft mogen drijven, vooral gedurende de vele lange en ellendige jaren in het gevang. Het is ook die eindeloze portie hoop die ten grondslag heeft gelegen aan zijn uiteindelijke onvoorwaardelijke invrijheidsstelling na 27 jaar van de levenslange gevangenisstraf die aan hem was opgelegd.
Absoluut niet gebroken en niet vol haat werd hij op 10 mei 1994 in aanwezigheid van het grootste aantal internationale leiders dat ooit op Zuid-Afrikaanse bodem bijeen was gekomen en een enorme massa van mensen, bestaande uit verschillende rassen, geïnaugureerd tot de eerste president van Zuid-Afrika die was gekozen bij de eerste democratische, non-raciale en volledig representatieve verkiezingen. In 1993 kreeg hij de Nobelprijsvoor de vrede uitgereikt voor zijn inspanningen voor het vreedzaam beëindigen van de apartheid en voor het leggen van de funderingen van een nieuw democratisch Zuid-Afrika.