Door Theo Para

Hoogmoed maakt roekeloos. De geradicaliseerde Rashied Doekhie riep op tegenstanders in Nickerie ‘te stenigen’. Het parlementslid bleek een opruier. Hij moest de NDP-massameeting afblazen. Winston Caldeira zei in het VES-debat dat Suriname slechter scoorde op de internationale corruptielijst, omdat Surinamers slecht Engels spraken. De paarse econoom leek een clown. Hij werd door het intellectuele gezelschap uitgelachen. President Bouterse ging zich op het paarse podium te buiten aan laster tegen zijn minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, Alice Amafo, om vervolgens in een achterkamertje zijn braaksel weer in te slikken. Door eerst te beschadigen en daarna te onderzoeken toonde hij zich een onbeheerste domkop. De president als spotpoptji in de ogen van media en publiek.

Noest propagandawerk van paarse veldwerkers werd zo in een handomdraai om zeep geholpen. Fouten van leiders in verkiezingstijd zijn dodelijk. De geconcentreerde politieke aandacht, de spotlights van de media, de internationale aandacht, de dreiging van het kiezersoordeel, dat alles vergroot elke leidersfout uit. De dolle paarse pastor had op de Revo-viering – het feest van het antidemocratisch geweld – het OKB opgeroepen de verkiezingen af te lassen. De strijd was al beslist ten gunste van paars. Hoogmoed komt voor de val.