Theo Para

Het terrorisme dreigingsniveau is sinds jaren laag in Suriname.

De oprichting van de Counter Terror Unit, CTU, was merkwaardig. De grondwet voorzag in reguliere gewapende machten. Die organisaties hebben normen om bij aannemen van personeel de integriteit van de organisatie te waarborgen. Een democratische rechtsstaat bewapent geen foute figuren.

CTU daarentegen kent geen wettelijke basis en feitelijk geen parlementaire controle. Willekeur is er troef.

Merkwaardig was de benoeming van Dino Bouterse tot CTU-topman. Dino B. had een gevangenisstraf achter de rug (http://nl.wikipedia.org/wiki/Dino_Bouterse). Hij was ‘een van de besten’ zei een trotse pa. Met zijn CV zou Dino Bouterse bij leger en politie geen schijn van kans maken.

De benoeming werkte als een boemerang toen Dino B. door de Amerikaanse DEA werd gearresteerd. De directeur Nationale Veiligheid haastte zich daarna te verklaren dat Dino B. niet meer bij CTU zat. Hij deed dat ongedocumenteerd. De internationale media negeerden zijn verklaring. Dino B. bleef CTU – topman, de Surinaamse staat bleef gecompromitteerd.

Vanaf het Amerikaanse strafproces tegen Dino B, zijn schuldbekentenis en de daarop volgende veroordeling tot 16 jaar gevangenisstraf wegens cocaïnesmokkel naar de VS, lijkt CTU van de aardbodem verdwenen. CTU is oorverdovend stil.

Aanleiding voor een begrijpelijke, hypothetische vraag: Was CTU een vorm van ongepaste vaderliefde? Een constructie om zoonlief aan een staatsbaan te helpen?