Het begrip ‘macht’, is niet eenduidig aangeven wat het is, want de omschrijving is zo omvattend, dat het ondoenlijk is daaraan te beginnen. Het probleem in de sociale wetenschappen is dat een omschrijving, haast of helemaal nooit exact kan worden aangegeven zoals die in de exacte wetenschappen wel het geval is.
Zo hebben we ook het probleem met de omschrijving van het woord ‘macht’ van doen, omdat het in verschillende gedaante en of samenstellingen kan verschijnen(het lijkt op een kameleon, een agama).
Een definiëring van het begrip ‘Macht’ blijkt volgens Bart Trom een ‘wezenlijk betwist’ begrip te zijn. De voorstellingsverschijnselen van het begrip ‘macht’ zijn zo enorm omvattend, zodat er geen eensluidende en eenduidige definiëring aan kan worden gegeven. Zelfs ten tijde van Aristoteles tot de hedendaagse wetenschappers zijn eensluidende en eenduidige interpretaties taboe, over datgene dat onder ‘macht’ dient worden verstaan.
Het probleem is dat er niet exact kan worden aangeduid hoe die macht eruit ziet of wat die macht eigenlijk is. Wil iemand het begrip ‘macht’ definiëren, dan komt die in het gedrang door de onmogelijke afbakening, voor de bestaande immense voorstellingen, met de vele eigenschappen die het verschijnsel moet omvatten voor een aanvaardbare eenduidige aanduiding.
Van ‘macht’ kan niet worden gezegd dat die gezien moet worden als een capaciteit of vermogen. Wie of wat zullen die vermogen hebben, zijn dat personen, zijn dat partijen of zijn dat andere structuren? In welke bepaalde verhouding of relatie tot een machtsonderwerp, waarover macht wordt uitgeoefend, staat ‘macht’? Want er moet toch wel een bepaalde verhouding zijn om dat ‘macht’ als ding te kunnen te kunnen doen, lijkt mij.
Moet of mag ‘macht’ als een beest of ding of iets dergelijks worden gewantrouwd of bekritiseerd? Waarom wel of niet? Moet ‘macht’ gezien worden als een niet onmisbaar middel of motor om maatschappelijke ontwikkelingen van de grond te krijgen? Van wie kan er die ‘macht’ worden geleend, verkregen of worden veroverd en voor welke geldigheidsduur?
‘Macht’ als verschijnsel wordt(1) of zou kunnen worden(2) omschreven, als de logische keuze van de onoverbrugbare kloof verscholen tussen twee uitdrukkingen met een dilemma.
1. Bij de keuze van het eerste zinsdeel wordt aangegeven dat er een mogelijkheid bestaat dat er onderzocht wordt, wat binnen de samenleving ermee wordt bedoeld.
2. Bij de tweede keuze van het tweede zinsdeel, wordt aangegeven dat de onderzoeker buiten de taalbevindingen van de samenleving vanuit onderzoekstechnisch onderzoek tot het opstellen van een verhoudingswijs aanvaardbare en bruikbare theorie voor het begrip ‘macht’ kan geraken.
‘Macht’ als verschijnsel bevindt zich in een toestand die rijk is aan enorm veel betekenissen. De betekenissen zijn zo omvattend, dat geen enkele gepoogde definiëring buiten de vaagheden en doublures om de verwarring uit de weg gaat, maar ook het rijkdom der betekenissen niet.
‘Macht’ heeft wel zijn wortels in verschillende achtergrondontwikkelingen, zoals machtsposities, tradities en belangen van de deelnemende aan die debatten over de betekenis van macht. ‘Macht’ is wel een bepaalde toestand waarmee iets gedaan kan worden of tot stand kan worden gebracht of bereikt. In de politieke circus, van alle dag staat ‘macht’ centraal als begrip-gangmaker altijd in combinatie met andere tegen-begrippen die in haar schaduw met haar een paar vormen.
Voorbeelden:
Macht- recht; macht-verantwoordelijkheid; macht- moraal; macht- onmacht; macht-gezag; macht-markt. ‘Macht’ is de kern van het politicologisch debat bij uitstek, omdat daarmee het politiek debat wordt afgebakend. Bovendien wordt de gehele discussieruimte daartoe voor benut. Het debat kan ontaarden, wanneer grenzen worden overschreden.
Bestudeerde Literatuur: Wetenschap der Politieke Verkenningen van Bart Tromp
A.H.Tjauw-A-Hing