In het verslag op GFC Nieuws van een gesprek met minister Amafo van SoZaVo over de lopende projecten, viel mij op dat er geen melding gemaakt werd van het project Conditional Cash Transfers (Surinaamse naam Bromki fu Tamara). Eerder was toegezegd door de minister dat dit project in de loop van 2013 opgestart zou worden, in ieder geval in een aantal districten. Of hiermee inmiddels al een begin is gemaakt is mij onbekend.

Conditional Cash Transfers is een programma dat o.a. door de Wereldbank en de UNDP gesteund wordt en gericht is op armoedebestrijding. Deze financiële ondersteuning komt voornamelijk terecht bij de allerarmsten met kinderen (meestal ca. 40% van de bevolking) en is gebonden aan specifieke voorwaarden zoals het naar school gaan van de kinderen en aan een goede gezondheidszorg (o.a. voldoen aan vaccinatieplicht). Conditional Cash Transfers wordt door velen gezien als een effectieve vorm van armoedebestrijding, mede door de koppeling met educatie.

In Zuid Amerika zijn er al meer dan 110 miljoen mensen die profiteren of geprofiteerd hebben van dit programma. In Brazilië staat het programma bekend als Bolsa Familia en was het destijds een belangrijk onderdeel van het sociale beleid van de zeer populaire president Lula da Silva, die hieraan mede zijn herverkiezing in 2006 te danken had en een groot deel van de bevolking uit de armoede wist te halen.

Uiteraard heb ik er alle begrip voor dat de Surinaamse overheid moet bezuinigen in de huidige omstandigheden. Toch zou je verwachten dat een coalitie die zegt op te komen voor de “mofina wangs” , voldoende geld vrijmaakt voor zoiets vitaals als armoedebestrijding in plaats van veel geld te spenderen aan zaken zoals feesten, buitenlandse reizen of dure ambassadegebouwen.

Jan Gajentaan