Het verhuur van visserijvergunningen aan derden is op grond de Zeevisserijwet verboden. In de kwestie van het de verstrekking van visserijvergunningen aan Guyanese vissers, waar sinds enige tijd veel om te doen is geweest in de relatie Suriname en Guyana, speelt op de achtergrond de jarenlange praktijk van visserijvergunningen verhuur aan Guyanezen door Surinamers.

Visserijvergunningen voor kustvisserij (SK-vergunningen) worden sinds jaar en dag tegen exorbitante bedragen variërend tussen US$ 2.000 tot US$ 5.000 door Surinamers aan Guyanese vissers verhuurd. Vele van de vergunninghouders beschikken zelf niet over een vissersboot, maar verdienen wel grof met het verhuur van de vergunningen. 

Volgens de Visserijwet moet de visvangst in Suriname worden “aangeland”, maar door gebrekkige controle en of het omzeilen van controle belandt het overgroot deel van de vangst in Guyana. Geschat wordt dat op deze manier Suriname jaarlijks US$ 50 miljoen aan inkomsten misloopt. 

Willen rechtstreeks visserijvergunning

Guyanese vissers hebben zich bij hun regering beklaagd over de “uitbuitingspraktijken” van Surinaamse vergunninghouders. Ze willen nu via hun regering gedaan krijgen, dat ze rechtstreeks van de Surinaamse autoriteiten vergunningen verstrekt krijgen. Volgens de Visserijwet is dat echter niet mogelijk. Bovendien zijn er ook al te veel visvergunningen uitgegeven. Het Visserij Management Plan 2021-2025 praat over een maximaal aantal van 300 SK-vergunningen. Echter zijn er 400 SK-vergunningen uitgegeven. Het beleid van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) is gericht op het terugbrengen van dit aantal. Hiermee wordt beoogd de visstand op peil te houden en te voorkomen dat er sprake is van overbevissing.    

Hoe gebeurt verhuur in praktijk

De vraag die thans rijst is hoe het kan, dat ondanks de wettelijke regelingen de verhuur van visserijvergunningen aan Guyanezen toch wijdverspreid plaatsvindt. In het Visserij Management Plan 2021-2025 staat hierover het een en ander beschreven. Op grond van de Zeevisserijwet dienen alle vissersvaartuigen te worden geregistreerd. Het Centraal Visserijregister wordt bijgehouden door de Havenmeester c.q. de Maritieme Autoriteit Suriname (MAS) .

De MAS registreert een vissersvaartuig uitsluitend indien het hiertoe per brief een verzoek van het Directoraat Visserij ontvangt. Dit betekent dat de MAS geen registratienummer verleend aan een vaartuig dat geen visserijvergunning van het Directoraat Visserij heeft ontvangen. Het registratienummer dient op elk vaartuig duidelijk aan weerskanten van de boeg te worden ingebeiteld, ingekerfd of opgelast. Aan boord van ieder vissersvaartuig dienen naast een originele visvergunning een Registratiebewijs van de MAS en een geldig door de MAS afgegeven Certificaat Van Deugdelijkheid (CVD) aanwezig te zijn. Het CVD moet op jaarbasis hernieuwd worden na verplichte inspectie van het vissersvaartuig door de MAS. 

Onregelmatigheden

Voor SK-vaartuigen geldt daarbovenop sinds 2012, dat ieder vaartuig voorzien moet zijn van een nummerplaat die op het vaartuig wordt aangebracht door het Directoraat Visserij. Op de nummerplaat is het SK-nummer van het vaartuig vermeld. Door het aanbrengen van deze unieke nummerplaten wordt beoogd, te voorkomen dat door verschillende vaartuigen hetzelfde SK-nummer wordt gebruikt.

Uit de praktijk is gebleken, dat er met name wat betreft de SK-vloot sprake is van onregelmatigheden. Het komt voor, dat verschillende vaartuigen vissen onder hetzelfde SK-nummer. Daarbij wordt dan de bij het SK-nummer behorende visvergunning gekopieerd. Wat ook kan voorkomen is dat een vaartuig wordt vervangen. De formele procedure is dan dat er voor het vervangende vaartuig een nieuw registratiedocument en een nieuw SK-nummer wordt afgegeven en dat de registratie van het oude vaartuig wordt doorgehaald. 

Formeel is op grond van Artikel 18 lid 2 van de Zeevisserijwet het verhuren van een visserijvergunning verboden . In de praktijk blijkt dat onder niet valide redenen een vaartuig dat aan een ander toebehoort (bijvoorbeeld aan een Guyanees) op de eigen naam bij de MAS wordt aangeboden voor registratie. Om aan te tonen, dat men eigenaar van het vaartuig is wordt dan op papier het eigendom van het vaartuig overgedragen. Daarnaast wordt een schrijven van het Directoraat Visserij van “geen bezwaar” overgelegd.

Noot van de redactie

In Suriname beklagen wij ons terecht, dat Guyanese vissers onze visgronden plunderen met hun illegale praktijken door de visvangst rechtstreeks naar Guyana te brengen in plaats van die in Suriname aan te landen. Wat ze in Suriname aanlanden is slechts een fractie van hun vangst, net genoeg opdat de Surinaamse vergunninghouder kan voldoen aan het minimaal aantal aanlandingen zoals in de vergunningsvoorwaarden staat vermeldt. De hele saga rond de visserijvergunningen aan Guyanese vissers laat duidelijk zien, dat Surinamers ook debet zijn aan illegale praktijken van de Guyanese vissers. Hoe komen zij immers aan die mogelijkheid? Het wordt tijd dat er paal en perk wordt gesteld aan de praktijk van vergunningenverhuur. De mazen in de wet op dit stuk dienen dringend en noodzakelijk gedicht te worden. Onze natuurlijke hulpbron vis dient niet alleen beschermd te worden tegen illegale visserij door buitenlanders, maar ook tegen eigen landgenoten die zonder enige noemenswaardige inspanning grof geld verdienen met de verhuur van visserijvergunningen.  

SS