Sommige eigenschappen in het DNA van baby’s kunnen het risico op zwangerschapsvergiftiging bij de moeder van het ongeboren kind vergroten.

Dat blijkt uit nieuw internationaal onderzoek, uitgevoerd door genetica-experts uit het Verenigd Koninkrijk, Scandinavië en Centraal-Azië, dat is gepubliceerd in Nature Genetics.

Pre-eclampsie of zwangerschapsvergiftiging, een combinatie van een te hoge bloeddruk en eiwitverlies via de urine, treedt op in 5 procent van alle zwangerschappen. De aandoening kan ernstige complicaties veroorzaken en in sommige gevallen zelfs fataal zijn.

Bij de vijfjarige studie die nu is uitgevoerd, werd het genetisch materiaal van 4.380 baby’s bekeken wiens moeder zwangerschapsvergiftiging had. Hun DNA werd vergeleken met het DNA van meer dan 300.000 gezonde personen.

Een bepaald soort eiwit genaamd sFit-1 zou volgens de onderzoekers een verklaring kunnen zijn van het wel of niet optreden van de vergiftiging. Tijdens het onderzoek werden significante verschillen gevonden van de aanwezigheid van dit eiwit bij ongeboren kinderen die wel of niet een moeder met zwangerschapsvergiftiging hadden gehad.

Placenta

Eerdere studies naar pre-eclampsie waren volgens onderzoeker Linda Morgan lastig omdat de aandoening zich voordoet tijdens de vorming van de placenta. Een nieuwe onderzoeksmethode, GWAS genaamd, stelde de onderzoekers nu echter in staat om “te kijken naar aanwijzingen in het DNA van de moeder, vader en baby”.

Eerder werd GWAS-onderzoek naar pre-eclampsie gedaan, maar daarbij werd enkel gekeken naar het DNA van de moeder. Volgens Morgan is dit het eerste genenonderzoek naar zwangerschapsvergiftiging dat zich richtte op het DNA van de baby.

“Pre-eclampsie wordt al sinds het oude Egypte gezien als een gevaar voor moeder en baby”, zegt onderzoeker Ralph McGinnis tegen Science Daily. “Dit eerste stuk van de genetische puzzel is veelbelovend voor later onderzoek over het ontstaan ervan.”(NU.nl)